با عرض سلام و تحیت
در رابطه با سوال حضرتعالی لازم است عرض شود؛
خصوصیت بارز ما انسانها، اراده و اختیار ماست. ضمن اینکه توانائیهای نهفته در وجود انسان تا اندازه زیاد است که برای آن کنه و مرزی نیست. بر این مبناست که در اشعار منسوب به حضرت امیرالمؤمنین (ع) آمده است:( اتزعم انک جرم صغیر و فیک انطوی عالم الاکبر؛ آیا گمان می بری که تو جرمی ناچیز هستی در حالیکه دنیای بزرگتر در تو جای گرفته است.)
غرض از بیان این مقدمه این بود، که توجه شود انسان موجودی دست و پا بسته نیست که اگر به رفتاری عادت کرد، نتواند آن را تغییر دهد.
بنابراین توصیه می شود؛
_ سطح اعتماد به نفس و خودارزشمندی خویش را افزایش دهید.
_ خد را توانمند بدانید و تغییر رفتارهای روزمره را کاری ناممکن نشمارید.
_ زندگی نامه افرادی که با کمبود امکانات (بر مبنای اراده و پشتکار) کارهای ماندگار و جهانی انجام داده اند را بخوانید و خود را از انها ناتوان تر ندانید.
_ به خود تلقین کنید که کارهای بزرگی می توانید انجام دهید و ترک یک عادت برای شما وزنه زیادی نیست.
_ ترک عادت در ابتدا ممکن است سخت باشد اما با تمرین می توان به مقصود رسید. بر این اساس بهتر است از قرار گذاشتن با خود و همچنین مراقبت از خود برای تعهد به قول و قرار گذاشته شده کمک گرفت.
_ از قبل تصمیم بگیرید که در موقعیتهایی که امکان انحراف چشمی و یا فکری وجود دارد، حضور نیابید و در صورتیکه ناگزیر از حضور باشید، سعی کنید به مجرد اینکه چشمتان به محرک خاصی افتاد نگاه خود را برگردانید و به شی دیگری مثلا اسمان با فرد دیگری خیره شوید.
در مورد فکر نیز سعی کنید، از دامن زدن به افکار خاص پرهیز کنید و ذهن خود را با افکار سازنده و مفید پر کنید.
_ ارتباط با افراد ناشایست کم و یا حذف و با افراد پرهیزگار افزایش یابد.
_ از نماز همراه با حضور قلب غفلت نشود و در این مسیر از خدای بزرگ استعانت گرفته شود.
در پناه خدای بزرگ موفق باشید
