لطفا عوارض و مشکلات استمناء( خودارضائی) را بیان کنید؟

انحراف جنسی خودارضایی آثار سوء فراوانی دارد که نجات پیدا کردن از آنها به سادگی ممکن نیست. در این مقام، به برخی از آثار سوء و ناپسند این عمل اشاره می شود:

الف. ضررها و آسیب های جسمانی:
1. ضعف و تحلیل قوای جسمانی: کاهش انرژی جسمانی از مضرّات مهم خودارضایی است. احساس خستگی عارضه طبیعی انزال است و اگر خودارضایی ادامه پیدا کند، خستگی و ناتوانی جسمانی بر انسان عارض شده، قوای بدنی او را تباه می کند و به پیری زودرس و ضعف بدنی می انجامد.

2. ضعف بینایی: خودارضایی به تدریج، بر نور چشم و بینایی انسان اثر سوء می گذارد و چشم را به شدت ناتوان و کم نور می کند. جوانی که مدتی به این انحراف مبتلا بود، در جلسه مشاوره می گفت: با اینکه ورزش کار هستم، چشمانم خسته می شود و نمی توانم به خوبی کتاب مطالعه کنم و جلوی چشمم احساس تاری می کنم، به حدی که سرگیجه می گیرم و در قعر چشم هایم، درد شدیدی احساس می کنم.

3. آسیب پذیری در برابر بیماری ها: ضعف قدرت بدنی و قوای جسمانی بستر مناسبی برای پذیرش انواع بیماری هاست; زیرا بدنی که با خودارضایی ضعیف و ناتوان شده، نمی تواند در مقابل ویروس های بیماری زا از خود دفاع کند و آمادگی زیادی برای آسیب پذیری دارد. اگر به اطراف خود در محیط اجتماع توجه داشته باشید، در خواهید یافت ورزشکاران و افرادی که توان جسمی خوبی دارند، کمتر به بیماری مبتلا می شوند و این به خاطر آن است که مقاومت بیشتری در مقابل ویروس های بیماری زا دارند و آسیب پذیری شان کمتر است.

4. آسیب دستگاه تناسلی و ناتوانی جنسی:
خودارضایی آثار تخریبی زیادی در دستگاه تناسلی به جای می گذارد که بعضی از آنها عبارتند از:

الف. ابتلا به بیماری (سرعت انزال): در این بیماری، نوجوان با کوچک ترین تحریک جنسی، احتلام پیدا می کند; یعنی منی از او خارج می شود. این افراد پس از ازدواج هم با مشکلاتی مواجه می شوند.
ب. ناتوانی جنسی و ایجاد اختلال در دستگاه تولید مثل بدن و هورمون های جنسی؛
ج. بیماری های مقاربتی و احتمال عقیم شدن (بچه دار نشدن)؛
د. ارضای جنسی ناقص و از دست دادن لذت جنسی پس از ازدواج.

ب. ضررها و آسیب های روحی روانی:
1. ضعف حافظه و حواس پرتی: همان گونه که گذشت، یکی از پیامدهای خودارضایی ضعف و تحلیل قوای جسمانی است و این به نوبه خود، ناشی از اختلال در عملکرد دستگاه مغز و اعصاب است. اختلال در این دستگاه (مغز) موجب می شود بخش حافظه کارایی لازم را نداشته باشد. علاوه بر این، بیمار مبتلا به خودارضایی به خاطر تمرکز به این عمل زشت و توجه نسبتاً مداوم به موضوعات جنسی، حواس پرت و ناتوان در تمرکز فکری است که این خود عامل دیگری برای کاهش توانایی ذهنی و ایجاد ضعف در حافظه است. خودارضایی مکرّر موجب تحریک بیش از حد دستگاه عصبی (پاراسمپاتیک) و افزایش تخلیه (استیل کولین) (Acetyle Choline) از انتهای این رشته ها در مغز می گردد و این خود موجب برخی عوارض جسمانی و روانی همچون حواس پرتی، کمی حافظه، عدم تمرکز حواس، سیاهی رفتن چشم و در نهایت تاری دید می شود. تمام این نشانه ها ناشی از تغییر تعادل میزان مواد شیمیایی موجود در مغز است که بین سلول های عصبی رد و بدل می شود و انتقال پیام های گوناگون را بر عهده دارد.

2. اضطراب و افسردگی: دلهره و نگرانی از ویژگی هایی است که دایم فرد خودارضا را رها نمی کند. او مرتّب با خود درگیر است و نگرانی و تشویش خاطر او را رها نمی کند؛ افکار آشفته و بی ثباتی فکری، دامنگیر اوست. او نسبت به آینده امیدوار نیست و آینده را تاریک می بیند و افکار پریشان رهایش نمی کند. بیشتر به گوشه گیری می پردازد و از خودش هم تنفّر دارد و خود را بدبخت و بدشانس می داند و تصور می کند کسی او را دوست ندارد و کم لیاقت و بی ارزش است.

3. پرخاشگری و بداخلاقی: خودارضا نسبت به کوچک ترین محرّک محیطی و اجتماعی حسّاس است; کمتر حوصله گفتوگو با دیگران دارد; زود رنج است و به سرعت از کوره به در می رود; با والدین خود بدرفتاری می کند; گاهی فریاد می زند و تحمّل حرف منطقی ندارد; از نصیحت دیگران به شدت بیزار است; و بر سر مسائل کوچک، پرخاشگری می کند.

4. انحراف اخلاقی: افراد خودارضا به بی بند و باری جنسی گرایش پیدا کرده، به بی عفّتی تمایل پیدا می کنند؛ بی عاطفه و کم رو و خجل هستند; صفای دل و نورانیت معنوی کمتری دارند؛ به مجالس دعا و توسّل علاقه ای نشان نمی دهند و تاریکی و ظلمت آنها را احاطه کرده است و اوقات خود را بیشتر با کارهای بیهوده سپری می کنند

ج. آسیب ها و ضررهای اجتماعی:
خودارضایی احساس گریز از اجتماع پدید می آورد که در اثر افراط و تکرار این عمل ناپسند، این احساس ریشه دار خواهد شد. خودارضا در گوشه ای منزوی، به افکار دور و دراز می پردازد. توجه به لذات شخصی و خیالی، سبب سستی روابط اجتماعی می گردد و حیات جمعی و با دیگران بودن را دچار مخاطره می سازد. در نتیجه، در عرصه اجتماعی کمتر وارد می شود و با مردم جوشش کمتر دارد و از حضور در کنار دیگران لذت نمی برد. بدین روی، شخصیت اجتماعی و انسانی چنین افرادی به تدریج متزلزل می شود، و جامعه نیز از وجود نیروی جوان و خلّاق محروم می ماند و در دراز مدت، این ویژگی ها موجب اختلال در ارتباط آنان با خانواده و اجتماع می گردد.

نوجوان برای مصون ماندن ازانحراف (خودارضایی)، باید به نکات ذیل توجه جدی نماید:

1. سعی کند همیشه پیش از خواب، مثانه خود را تخلیه کرده، شب ها غذای سبک میل نماید.
2. هرگز شکم خود را بیش از حد معمول پر نکند، بلکه تا چند لقمه دیگر جا هست، دست از غذا بردارد.
3. از پوشیدن لباس های تنگ و چسبان اجتناب ورزد.
4. هرگز فکر گناه را به ذهن خود راه ندهد و از تصور و تخیّل امور جنسی و شهوانی، سخت بپرهیزد.
5. از خواندن، شنیدن و نگاه کردن به مناظر و تصاویر شهوت آفرین دوری کند.
6. از خوردن مواد غذایی محرّک مانند خرما، پیاز، فلفل، تخم مرغ، و غذاهای چرب اجتناب کند و یا به حداقل اکتفا نماید.
7. از نگاه کردن و دست کاری اندام جنسی خود پرهیز کند.
8. هرگز به رو نخوابد.
9. هیچ گاه در جایی تنها نباشد، تا فرصت و زمنیه گناه از بین برود.
10. برای تخلیه انرژی زاید بدن، به طور منظّم و زیاد ورزش کند.
11. هیچ گاه بیکار نماند و همیشه برای مشغول ساختن خود، به فعالیتی مطلوب و مثبت برنامه داشته باشد.
12. روزه مستحبی بگیرد و اگر توانایی دارد، روزه تربیتی بگیرد؛ یعنی به کمترین مقدار غذا و کم حجم ترین نوع غذاها اکتفا کند و وعده غذایی خود را کم گرداند.
13. هرگز به نامحرم نگاه نکند، حتی اگر به ارتباط کلامی با او مجبور باشد.
14. با جنس مخالف رفتار متکبرانه داشته باشد؛ هرگز با روی باز و نرمی با او برخورد نکند.
15. هرگاه افکار جنسی به ذهن او وارد می شود خود را تنبیه کند؛ مثلا، با بستن یک کش به مچ دست خود و کشیدن و رها کردن آن به خود هشدار دهد.
16. به بدی گناه و عواقب آن بیندیشد و تا زمانی که به گناه آلوده نشده است، بیشتر در فکر زیان ها، خطرات، آبروریزی و عقاب آن باشد.
17. هرگز از رحمت خدا مأیوس نشود.
18. به محض لغزش، فوراً توبه کند و سعی کند دیگر تکرار نشود.
19. قرآن زیاد بخواند و در معانی آیات آن تفکر کند.
20. در مجالس مذهبی، دعا و توسّل و موعظه، زیاد شرکت کند.
21. از کتبی که جنبه موعظه و بیدارگری قلبی دارند بهره گیرد و مقیّد باشد که در روز چند ساعت به مطالعه این گونه کتب بپردازد. برای مثال، مجموعه کتاب های شهید دستغیب توصیه می شود، بخصوص کتاب گناهان کبیره، قلب قرآن، ایمان، قلب سلیم و معاد.
22. اوقات فراغت خود را با مطالعه، ورزش، زیارت، عبادت، و عیادت از نزدیکان پر کند.
23. به معاد و قیامت فکر کند.
24. ذکر (لاحول ولا قوّة الّا باللّه) را زیاد بر زبان جاری سازد.