شراب از چه زمانی حرام بوده آیا هیچ پیامبری شراب خورده و آیا شرابخوار در جهنم ماندگار میشود؟

قرآن شراب را یکی از ابزارهای شیطان می شمارد که با آن به گمراه کردن انسان ها می پردازد، با این بیان روشن می گردد که خباثت و پلیدی شراب امری دائمی است و در نتیجه تمام اولیاء الهی که از شیطان دور هستند، از شراب دور بوده و به طور اولویت پیامبران نیز از آن مبرا هستند.
(ای کسانی که ایمان آورده‌ اید، شراب و قمار و بتها و گروبندی با تیرها پلیدی و کار شیطان است، از آن اجتناب کنید تا رستگار شوید. - شیطان می‌ خواهد با شراب و قمار میان شما کینه و دشمنی افکند و شما را از یاد خدا و نماز باز دارد، آیا از آنها دست بر می دارید؟)[مائده/91-90]
امام صادق (ع) نیز در این باره می فرمایند: "خداوند هرگز پیامبری را برنینگیخت، مگر آن که می دانست که چون دین او را کامل کند، تحریم شرابخواری نیز در آن است . شراب، همیشه حرام بوده است. همانا دین، مرحله به مرحله (تدریجا) کامل می شود."[1]

پس خباثت و حرمت شراب همیشگی است. اگر چه دستور به ترک آن بیان نشده باشد. کما اینکه در اسلام نیز، سالها پس از بعثت و به تدریج حکم تحریم شرابخواری بیان شد.

در عقوبت شراب خوار نیز روایت بسیاری داریم.
امام علی علیه السلام: "هر کس شراب بنوشد در حالی که می داند حرام است، خداوند او را از زردابه بدن دوزخیان، بنوشاند."[2]
امام صادق از پدرانش علیهم السلام از امام علی علیه السلام: "دائم الخمر همچون بت پرست خدا را دیدار خواهد کرد"[3] (یعنی حکم شرابخوار مانند حکم بت پرست است)
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله: "میگسار، در حالی از گور خود خارج می شود که بر پیشانیش نوشته شده است: نومید از رحمت خدا."[4]

اما خلود در جهنم و یا اصل جهنمی شدن، منوط به حکم خداوند در قیامت است، آنچه می توان گفت؛ این است که توبه گناه را از بین می برد:
(وَ هُوَ الَّذی یَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِهِ وَ یَعْفُوا عَنِ السَّیِّئاتِ وَ یَعْلَمُ ما تَفْعَلُونَ؛[شوری/25] و همو است خدایی که توبه را از بندگانش می ‌پذیرد، و از گناهان عفو می ‌فرماید، و به آنچه می ‌کنید دانا است.)

[1]. وسائل الشیعة: ج17 ص 237.
[2]. الخصال: 621/10.
[3]. الخصال: 632/10.
[4]. کنز العمّال: 43958.