توضیحاتی در مورد رکن یمانی بیت الله الحرام دهید و ماجرای این سنگی که میگویند نزدیکی در خانه ی خداست و پیامبر(ص) با دستان خودش در آنجا گذاشته چیست؟

توضیحاتی در مورد رکن یمانی بیت الله الحرام دهید و ماجرای این سنگی که میگویند نزدیکی در خانه ی خداست و پیامبر(ص) با دستان خودش در آنجا گذاشته چیست؟


در بین ارکان کعبه، علاوه بر رکن حجر، رکن یمانی از موقعیت معنوی ویژه ­ای برخوردار است.
رکن یمانی، زاویه جنوبی خانه کعبه است که در سمت کشور یمن واقع شده است. در بعضی روایات، رکن یمانی به عنوان یَمْینُ الله فی ارضِهِ مطرح شده است. و سفارش شده که رکن یمانی را استلام کنید. امام صادق (علیه السّلام) می فرماید: رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) فرموده است: طُوفُوا بِالبَیْتِ وَ اسْتَلِمُوا الرّکْنَ فَاِنَّهُ یَمینُ اللّه فی ارْضِهِ یُصافِحُ بِها خَلْقُهُ مُصافِحَة العَبْدِ أو الرَّحیلِ یَشهَدُ لِمَنْ اسْتَلَمَّهُ بِالمُوافاتِ.[1]

یعنی: به دور خانه کعبه طواف کنید و رکن یمانی را استلام نمایید، زیرا رکن یمانی، یمین الله در زمین است و خداوند به وسیله آن با بندگانش مصافحه می کند، چنان که یک عبد با مولایش مصافحه می کند و رکن یمانی روز قیامت برای استلام کنندگان،شهادت می دهد که اینها وفای به عهد کردند.
شیخ صدوق (ره) فرموده است: یمین الله راه خداوند است که مؤمنان به آن وسیله به بهشت وارد می­ شوند.[2]
دعا در کنار رکن یمانی از اهمیت ویژه­ ای برخوردار است؛ زیرا در بعضی از روایات، رکن یمانی به عنوان دری از درهای بهشت معرفی شده است.[3] و در روایتی از امام صادق (علیه السّلام) نقل شده است که خداوند بین رکن یمانی، فرشته ای را وکیل قرار داده تا به دعای شما آمین بگوید.[4]
از رسول خدا (صلّی اللّه علیه و آله) نقل شده است که آن حضرت خانه کعبه را طواف می کرد تا به رکن یمانی می رسید، آن گاه سرش را به سمت کعبه بلند می کرد و می فرمود: اَلْحَمْدُ للّه الذی شَرَّفَکَ وَ عَظَّمَکَ وَ الحَمْدُللّه الَّذی بَعَثَنی نَبِیّاً وَ جَعَلَ عَلِیّاً اِماماً، اَلَّلهُمَّ اهْدِ لَهُ خَلْقِکَ وَجَنِّبْهُ شِرارَ خَلْقِکَ.[5]
رکن یمانی از جمله نشانه های مروبوط به ولادت امام علی(ع) در درون کعبه است.

اما ماجرای سنگی که پیامبر(ص) با دستان خودش در محلش قرار داد:
هنگامی که 35 سال از عمر شریف پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم ) گذشت 5 سال قبل از بعثت قبایل مختلف مردم مکه تصمیم گرفتند که کعبه را ویران کرده و نوسازی نمایند همه دست به دست هم دادند و بنای ساختمان کعبه را پایان رساندند و در پایان در مورد نصب حجر الاسود در جای خود اختلاف شدید بین آنها به وجود آمد هر یک از قبائل می خواست این افتخار نصیب او گردد اختلاف به قدری شدید شد حتی آماده شدند تا سر حد مرگ بجنگند.
در این بحران شدید یکی از ریش سفیدان آنها به نام ابو مغیرة بن عبدالله که پیرمردترین افراد اهل مکه بود چنین پیشنهاد کرد هر کس اکنون به عنوان نخستین نفر از در مسجد که در آن وقت باب بنی شیبه نام داشت اکنون به آن باب السلام می گویند وارد شد او را داور قرار دهیم و به حکم او عمل کنیم همه قبائل این پیشنهاد را پذیرفتند و اجتماع کردند چشم ها به آن در دوخته بود ناگاه دیدند محمد (صلی الله علیه و آله و سلم ) به عنوان نخستین نفر از آن در وارد شد همین که او را دیدند فریاد زدند( هذا الامین رضینا هذا) حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم ) به آنها رسید آنها ماجرا را به پیامبر گفتند پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم ) بی درنگ به آنها فرمود پارچه ای بیاورید پارچه ای آوردند پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم ) حجر الاسود را در میان آن پارچه را بگیرید و حجرالاسود را بلند نموده به نزدیک جایگاهش بیاورید آنها چنین کردند آن گاه پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم ) حجر الاسود را برداشت و در جای خود نهاد.[6]

پی نوشتها:
[1]. صدوق، علل الشرایع، ج 2، ص 424٫
[2]. همان.
[3]. کلینی، کافی ، ج 4، ص 409٫
[4]. همان، ص 408٫
[5]. همان، ص 410٫
[6]. سیره ابن هشام ، ج 1، ص 304 .