حضرت زینب
حرم حضرت زینب (س) در جنوب دمشق در کشور سوریه، مشهورترین مکانی است که به‌عنوان مدفن حضرت زینب (س) دختر امام علی(ع)، مطرح شده است.
آیا حضرت زینب پس از بازگشت در اربعین به کربلا به مدینه رفت؟ یا به دمشق باز گشت؟
آیا حضرت زینب پس از بازگشت در اربعین به کربلا به مدینه رفت؟ یا به دمشق باز گشت؟ پاسخ: با سلام. ایشان پس از زیارت قبر امام حسین علیه‌السلام (در اربعین) به همراه دیگر بازماندگان واقعه کربلا به مدینه بازگشتند. هنگامی که امام سجّاد ع همراه زنان اهل‌بیت ع به نزدیکی مدینه رسید، دستور داد کاروان توقف کند؛ به بَشیر‌بن‌جَذْلَم[1] که بهره‌ای ازشاعری داشت، فرمود: با سرودن شعری، اهل مدینه را از آمدن ما آگاه ساز؛ بشیر به مدینه رفت و با صدای بلند این شعر را خواند: یَا اَهْلَ یَثْرِب لا مُقَامَ لکُم بِها قُتِلَ الْحُسینُ فَأدْمُعِی مِدْرَار[2] اَلْجِسمُ مِنهُ بِکربَلاء مُضَرَّجٌ وَ الرَّأسُ مِنه عَلَی الْقَنَاةِ یُدَار[3] آنگاه به مردم مدینه اعلام کرد که امام سجّاد ع همراه زنان اهل‌بیت ع به نزدیکی مدینه رسیده است. در این هنگام بود که مردم مدینه یک‌پارچه به سوی کاروان امام روی آوردند، در حالی که زنان به سر و صورت خود می‌زدند و ناله و شیون می‌کردند. جمعیّت به حدّی بود که بشیر نمی‌توانست خود را به آن حضرت برساند. آنگاه امام سجّاد ع ضمن سخنانی، شرح مصائب کربلا را به اطلاع مردم رساند و مدینه در سوگ امام حسین ع و یارانش عزادار و ماتم‌زده گشت. سپس امام سجاد ع بر خانه‌های شهیدان کربلا عبور کرد و چون آنها را خالی و بی صاحب دید، نتوانست جلوی احساسات خود را بگیرد و اشک از دیدگانش سرازیر گشت.[4] [1] بشیر بن‌جذلم [که در بعضی نسخه‌ها بشیر بن‌جذیم نقل شده است] از اصحاب امام علی بن‌الحسین ع است که بعد از حادثة عاشورا به همراه آن حضرت به مدینه رفت و سبب همراهی او با اهل‌بیت امام حسین ع معلوم نیست. او اولین کسی است که وارد مدینه شد و خبر قتل امام حسین ع را به مردم داد. (سید‌ابن‌طاووس، اَلْمَلْهُوف علی قَتْلَی‌الطُّفُوف، ص227-226؛ جواد شبّر، ادب‌الطَّف، ج1، ص6564). [2] - ای اهل مدینه! دیگر شما را مجال اقامت در آن نمانده، حسین کشته شده، اکنون اشک چشمانم در سوگ او روان است. [3] - جسم او در کربلا به خون غلتیده و سرش بالای نیزه گردانده می‌شود. [4] - سیدبن‌طاووس، اَلْمَلْهُوف عَلیٰ قَتْلَی الطُّفُوف، ص230 227.
آیا حضرت زینب پس از بازگشت در اربعین به کربلا به مدینه رفت؟ یا به دمشق باز گشت؟ پاسخ: با سلام. ایشان پس از زیارت قبر امام حسین علیه‌السلام (در اربعین) به همراه دیگر بازماندگان واقعه کربلا به مدینه بازگشتند. هنگامی که امام سجّاد ع همراه زنان اهل‌بیت ع به نزدیکی مدینه رسید، دستور داد کاروان توقف کند؛ به بَشیر‌بن‌جَذْلَم[1] که بهره‌ای ازشاعری داشت، فرمود: با سرودن شعری، اهل مدینه را از آمدن ما آگاه ساز؛ بشیر به مدینه رفت و با صدای بلند این شعر را خواند: یَا اَهْلَ یَثْرِب لا مُقَامَ لکُم بِها قُتِلَ الْحُسینُ فَأدْمُعِی مِدْرَار[2] اَلْجِسمُ مِنهُ بِکربَلاء مُضَرَّجٌ وَ الرَّأسُ مِنه عَلَی الْقَنَاةِ یُدَار[3] آنگاه به مردم مدینه اعلام کرد که امام سجّاد ع همراه زنان اهل‌بیت ع به نزدیکی مدینه رسیده است. در این هنگام بود که مردم مدینه یک‌پارچه به سوی کاروان امام روی آوردند، در حالی که زنان به سر و صورت خود می‌زدند و ناله و شیون می‌کردند. جمعیّت به حدّی بود که بشیر نمی‌توانست خود را به آن حضرت برساند. آنگاه امام سجّاد ع ضمن سخنانی، شرح مصائب کربلا را به اطلاع مردم رساند و مدینه در سوگ امام حسین ع و یارانش عزادار و ماتم‌زده گشت. سپس امام سجاد ع بر خانه‌های شهیدان کربلا عبور کرد و چون آنها را خالی و بی صاحب دید، نتوانست جلوی احساسات خود را بگیرد و اشک از دیدگانش سرازیر گشت.[4] [1] بشیر بن‌جذلم [که در بعضی نسخه‌ها بشیر بن‌جذیم نقل شده است] از اصحاب امام علی بن‌الحسین ع است که بعد از حادثة عاشورا به همراه آن حضرت به مدینه رفت و سبب همراهی او با اهل‌بیت امام حسین ع معلوم نیست. او اولین کسی است که وارد مدینه شد و خبر قتل امام حسین ع را به مردم داد. (سید‌ابن‌طاووس، اَلْمَلْهُوف علی قَتْلَی‌الطُّفُوف، ص227-226؛ جواد شبّر، ادب‌الطَّف، ج1، ص6564). [2] - ای اهل مدینه! دیگر شما را مجال اقامت در آن نمانده، حسین کشته شده، اکنون اشک چشمانم در سوگ او روان است. [3] - جسم او در کربلا به خون غلتیده و سرش بالای نیزه گردانده می‌شود. [4] - سیدبن‌طاووس، اَلْمَلْهُوف عَلیٰ قَتْلَی الطُّفُوف، ص230 227.
پاسخ:
آیا حضرت زینب پس از بازگشت در اربعین به کربلا به مدینه رفت؟ یا به دمشق باز گشت؟
پاسخ: با سلام. ایشان پس از زیارت قبر امام حسین علیه‌السلام (در اربعین) به همراه دیگر بازماندگان واقعه کربلا به مدینه بازگشتند.
هنگامی که امام سجّاد ع همراه زنان اهل‌بیت ع به نزدیکی مدینه رسید، دستور داد کاروان توقف کند؛ به بَشیر‌بن‌جَذْلَم[1] که بهره‌ای ازشاعری داشت، فرمود: با سرودن شعری، اهل مدینه را از آمدن ما آگاه ساز؛ بشیر به مدینه رفت و با صدای بلند این شعر را خواند:
یَا اَهْلَ یَثْرِب لا مُقَامَ لکُم بِها قُتِلَ الْحُسینُ فَأدْمُعِی مِدْرَار[2]
اَلْجِسمُ مِنهُ بِکربَلاء مُضَرَّجٌ وَ الرَّأسُ مِنه عَلَی الْقَنَاةِ یُدَار[3]
آنگاه به مردم مدینه اعلام کرد که امام سجّاد ع همراه زنان اهل‌بیت ع به نزدیکی مدینه رسیده است. در این هنگام بود که مردم مدینه یک‌پارچه به سوی کاروان امام روی آوردند، در حالی که زنان به سر و صورت خود می‌زدند و ناله و شیون می‌کردند. جمعیّت به حدّی بود که بشیر نمی‌توانست خود را به آن حضرت برساند.
آنگاه امام سجّاد ع ضمن سخنانی، شرح مصائب کربلا را به اطلاع مردم رساند و مدینه در سوگ امام حسین ع و یارانش عزادار و ماتم‌زده گشت. سپس امام سجاد ع بر خانه‌های شهیدان کربلا عبور کرد و چون آنها را خالی و بی صاحب دید، نتوانست جلوی احساسات خود را بگیرد و اشک از دیدگانش سرازیر گشت.[4]
[1] بشیر بن‌جذلم [که در بعضی نسخه‌ها بشیر بن‌جذیم نقل شده است] از اصحاب امام علی بن‌الحسین ع است که بعد از حادثة عاشورا به همراه آن حضرت به مدینه رفت و سبب همراهی او با اهل‌بیت امام حسین ع معلوم نیست. او اولین کسی است که وارد مدینه شد و خبر قتل امام حسین ع را به مردم داد. (سید‌ابن‌طاووس، اَلْمَلْهُوف علی قَتْلَی‌الطُّفُوف، ص227-226؛ جواد شبّر، ادب‌الطَّف، ج1، ص6564).
[2] - ای اهل مدینه! دیگر شما را مجال اقامت در آن نمانده، حسین کشته شده، اکنون اشک چشمانم در سوگ او روان است.
[3] - جسم او در کربلا به خون غلتیده و سرش بالای نیزه گردانده می‌شود.
[4] - سیدبن‌طاووس، اَلْمَلْهُوف عَلیٰ قَتْلَی الطُّفُوف، ص230 227.
- [سایر] حضرت زینب سلام الله علیها مگر بعد از اربعین به مدینه برنگشتند، چرا قبر آن حضرت در شام قرار دارد؟
- [سایر] حضرت زینب سلام الله علیها مگر بعد از اربعین به مدینه برنگشتند، چرا قبر آن حضرت در شام قرار دارد؟
- [سایر] با توجه به بازگشت حضرت زینب(سلام الله علیها) از شام به مدینه،چرا قبر ایشان در شام است؟
- [سایر] حضرت زینب(س) در روز عاشورا چند ساله بوده است؟ آیا حضرت زینب(س) فرزندی هم داشت؟
- [سایر] حضرت زینب پس از بازگشت ازسوریه به چه دلیل دوباره به سوریه بازگشت که شهید شود؟
- [سایر] خویشان حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) که در کربلا به شهادت رسیدند چه کسانی بودند؟
- [سایر] آیا حضرت زینب (سلام الله علیها) بااجازه شوهرشان در کربلا حضور داشتند؟
- [سایر] آیا حضرت زینب (س) بااجازه شوهرشان در کربلا حضور داشتند؟
- [سایر] روشنگری های حضرت زینب در عاشورا چه بود؟
- [سایر] در ماجرای حادثه کربلا چه وظایفی بر عهده حضرت زینب (علیها السلام) بوده است؟
- [امام خمینی] اگر شوهر بخواهد صیغه طلاق خلع را بخواند، چنانچه اسم زن مثلا فاطمه باشد می گوید: "زوجتی فاطمة خالعتها علی ما بذلت هی طالق" یعنی زنم فاطمه را طلاق خلع دادم او رها است.
- [آیت الله سبحانی] اگر شوهر بخواهد صیغه طلاق خلع را بخواند، چنانچه اسم زن مثلاً فاطمه باشد می گوید: زَوْجَتِی فاطِمَةُ خلعتها عَلی ما بَذَلَتْ هِیَ طالِق (یعنی زنم فاطمه را طلاق خلع دادم او رها است).
- [آیت الله اردبیلی] اگر شوهر بخواهد خود صیغه طلاق را بخواند، چنانچه اسم زن مثلاً فاطمه باشد، میگوید: (زَوْجَتِی فاطِمَةُ خالَعْتُها عَلی ما بَذَلَتْ، هِیَ طالِقٌ) یعنی: (زنم فاطمه را در مقابل آنچه بخشید طلاق خلع دادم، او رهاست).
- [آیت الله بهجت] اگر شوهر بخواهد صیغه طلاق خُلع را بخواند، چنانچه اسم زن مثلاً فاطمه باشد میگوید: (زَوْجَتِی فاطِمَةُ خالَعْتُها عَلی ما بَذَلَتْ هِی طالِق)؛ یعنی: (زنم فاطمه را طلاق خُلع دادم، او رهاست).
- [آیت الله نوری همدانی] طلاق باید به صیغة عربی صحیح خوانده شود و دو مرد عادل آن را بشنوند و اگر خود شوهر بخواهد صیغة طلاق را بخواند و اسم زن او مثلاً فاطمه باشد باید بگوید : زَوْجَتی فاطِمَهُ طالِقٌ یعنی زن من فاطمه رها است و اگر دیگری را وکیل کند که آن وکیل باید بگوید : زَوْجَهُ مُوَکِلی فاطِمَهُ طالِقٌ .
- [آیت الله سبحانی] طلاق باید به صیغه عربی صحیح خوانده شود و دو مرد عادل آن را بشنوند و اگر خود شوهر بخواهد صیغه طلاق را بخواند و اسم زن او مثلاً فاطمه باشد، باید بگوید: زَوْجَتِی فاطِمَهُ طالِق یعنی زن من فاطمه رها است و اگر دیگری را وکیل کند آن وکیل باید بگوید: زَوْجَةُ مَوَکِّلِی فاطِمَةُ طالِق.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] طلاق باید به صیغه عربی صحیح و به کلمه (طالق) خوانده شود و دو مرد عادل آن را بشنوند و اگر خود شوهر بخواهد صیغه طلاق را بخواند و اسم زن او مثلا فاطمه باشد باید بگوید: (زَوْجَتی فاطِمَة طالقٌ); یعنی: زن من فاطمه رها است و اگر دیگری را وکیل کند آن وکیل باید بگوید: (زَوْجَةُ مُوکِّلِی فاطِمَةُ طالِقٌ).
- [آیت الله بروجردی] طلاق باید به صیغهی عربی صحیح خوانده شود و دو مرد عادل آن را بشنوند و اگر خود شوهر بخواهد صیغهی طلاق را بخواند و اسم زن او مثلاً فاطمه باشد، باید بگوید:(زَوْجَتی فاطِمَةَ طالِقٌ)؛ یعنی:زن من فاطمه رهاست و اگر دیگری را وکیل کند، آن وکیل باید بگوید:(زَوْجَةَ مُوَکِّلِی فاطِمَةَ طالِقٌ).
- [امام خمینی] طلاق باید به صیغه عربی صحیح خوانده شود و دو مرد عادل آن را بشنوند و اگر خود شوهر بخواهد صیغه طلاق را بخواند و اسم زن او مثلا فاطمه باشد،باید بگوید: "زوجتی فاطمة طالق" زن من فاطمه رها است، و اگر دیگری را وکیل کند،آن وکیل باید بگوید: "زوجة موکلی فاطمة طالق".
- [آیت الله بهجت] اگر شوهر بخواهد صیغه مبارات را بخواند، چنانچه مثلاً اسم زن فاطمه باشد، باید بگوید: (بارَأتُ زَوْجَتِی فاطِمَةَ عَلی مَهرِها فَهِی طالِق)، یعنی: (مبارات کردم زنم فاطمه را در مقابل مهر او، پس او رهاست)، و اگر دیگری را وکیل کند، وکیل باید بگوید: (بارَأْتُ زَوْجَةَ مُوَکِّلی فاطِمَةَ عَلی مَهرِها فَهِی طالِق).