گروهی از قشر جوانان با استناد به بعضی از عملکردهای نادرست که در جامعه جاری است ازجمله رفتار غیرقانونی تعدادی از نیروهای انتظامی با مردم این سؤال را مطرح می کنند که چرا باید در نظام جمهوری اسلامی شکنج
در دین اسلام شکنجه مشروعیت نداشته و تنها در مورد مجرمین اجرای حدود الهی و تعزیرات قانونی پذیرفته است .
بر اساس اصل سی و هشتم قانون اساسی جمهوری اسلامی نیز ( هرگونه شکنجه برای گرفتن اقرار و یا کسب اطّلاع ممنوع است، اجبار شخص به شهادت، اقرار یا سوگند مجاز نیست و چنین شهادت و اقرار و سوگندی فاقد ارزش و اعتبار است.متخلّف از این اصل طبق قانون مجازات می شود.) تنها در موردی که حاکم اسلامی علم و یقین داشته باشد که فرد خاصی دارای اخبار و اطلاعات مهمی است و آن اخبار برای حفظ امنیت جامعه اسلامی و رفع توطئه های دشمن بسیار ضروری و حیاتی است , در این صورت اگر متهم از افشای آن اطلاعات خودداری کند , جایز است او را تعزیرکنند . هر چند باز هم این قبیل اطلاعات و اعترافات نمی تواند سند جرمی برای صدور رأی قضایی بر علیه وی شود.
ضمنا به خاطر داشته باشید که نباید آرمان‌های اسلامی و عملکرد افراد را یکی دانست، چه بسا بسیاری از اعمال عادی برخی افراد مطابق احکام شرعی نبوده و به آن ایراد وارد باشد، در این بین آنچه باید ملاک قضاوت قرار گیرد رویکرد شرع اسلام به موضوعاتی از قبیل شکنجه و اقرار و اعتراف می‌باشد که مطمئنا در این موضوع پاسخ روشنی داده شده و هیچیک از علمای اسلام آن را جایز نمی‌دانند. آنچه ملاک قضاوت قرار می‌گیرد رفتار بنده و شما نیست که ای بسا خارج از ضوابط شرعی و قانونی نیز باشد، آنچه مایه اساسی قضاوت است، ممنوعیت خشونت های غیر قانونی و باز بودن جامعه برای طرح شکایت و پی گیری آن نسبت به وقوع چنین اموری است که در جامعه ما نیز همچون بسیاری جوامع دیگر راه‌های مختلفی برای آن در نظر گرفته شده و بی شک وقوع چنین اعمالی از سوی یک فرد یا افرادی قابل پیگیری و شکایت می‌باشد که نه تنها در جلوگیری از وقوع چنین اعمالی مؤثر می‌باشد، بلکه موضوع تهمت‌های احتمالی و تبلیغات کاذب را نیز منتفی ساخته و باعث می‌گردد فضای فکری جامعه سالم مانده و هم مردم و هم نیروهای انتظامی در فضایی روشن و به دور از شبهه به چنین موضوعی رسیدگی کنند. (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد رهبری، کد: 1/100108411)
