در سه ماهگی خواب دیدم گفتند اگه میخوای بچه ات سالم باشه اسم اش را مهدی بگذار. سونوگرافی کردم قلب بچه نامنظم بود متوسل به امام زمان شدم و گفتم اسم اش را می گذارم مهدی. در پنج ماهگی رفتم سونوگرافی و گفت قلبه بچه سالمه سالمه. اگر اسم بچه ام را تو شناسنامه مهدی بذارم ولی بیشتر عرشیا صداش بزنم گناه داره؟
در سه ماهگی خواب دیدم گفتند اگه میخوای بچه ات سالم باشه اسم اش را مهدی بگذار. سونوگرافی کردم قلب بچه نامنظم بود متوسل به امام زمان شدم و گفتم اسم اش را می گذارم مهدی. در پنج ماهگی رفتم سونوگرافی و گفت قلبه بچه سالمه سالمه. اگر اسم بچه ام را تو شناسنامه مهدی بذارم ولی بیشتر عرشیا صداش بزنم گناه داره؟ نذر در زبان عربی به معنای وعده است. بنابراین نذرکننده به امری معین وعده می دهد که در آینده به تحقق برساند و وعده ی او منوط و مشروط بر انجام آن کار است. برای مثال فرد نذرکننده می گوید: اگر این کار عملی شود، چنین خواهم کرد و گاهی هم می گوید: در هر حال این کار را انجام می دهم. در کتاب لسان العرب این چنین آمده است (نذر(نحب) چیزی است که انسان نذر می کند و آن عهد را به طور واجب بر عهده می گیرد.) (لسان العرب، ابن منظور، ج 7، ص 663) از دیدگاه فقه، نذر یعنی اینکه نذرکننده برای انجام کاری فقط در راه رضای خداوند، خود را به انجام کاری ملزم نماید و یا برای ترک کاری، باز هم برای جلب رضای خداوند، خود را موظف کند. نذر را به (نحب) نیز تعبیر کرده اند و از آن جمله، گفته ی خداوند متعال در قرآن کریم است که می فرماید: (من المومنین رجالٌ صدقوا ما عاهدواالله علیه فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر و ما بدّلوا تبدیلا)(سوره احزاب، 22) برخی از آن مومنان، بزرگ مردانی اند که به عهد و پیمانی که با خدا بستند کاملاً وفا کردند پس برخی پیمان خویش گزاردند و بر آن عهد ایستادگی کردند تا رد راه خدا شهید شدند ... در تفسیر آمده است که (نحب) همان (نذر) یا عهد است. خداوند متعال در قرآن کریم فرموده است: (امن یجیب المضطر اذا دعاه و یکشف السوء و یجعلکم خلفاء الارض أًءِلاه مع الله قلیلا ما تذکّرون.) آن کیست که دعای بیچاره مضطر را به اجابت می رساند و رنج و غم آنان را برطرف می سازد و شما را جانشینان اهل زمین قرار می دهد؟ آیا با وجود خدای یکتا خدایی نیست؟ اندکی متذکر هستند.(نمل، آیه 62 ) نذر در حقیقت نوعی پیمان با خداوند متعال است و نذر در التزام شخص نسبت به خداوند متعال برای انجام یا ترک کاری، با پیمان و قسم مشترک است. نذر بر اطاعت: این است که انسان به انجام طاعت و مستحبات اقدام نماید که به منزله ی شکر عملی برای خداوند متعال در برابر استجابت نذر است. مانند نذر امام علی علیه السلام هنگامی که امامان حسن و حسین علیهماالسلام مریض شدند. یعنی نذر مانند این است که انسان بگوید: برای خدا بر من است اگر حاجتم برآورده شود؛ به حج یا عمره بروم یا از مالم فلان مبلغ را انفاق کنم؛ پس در حقیقت شکر خداوند متعال است به خاطر نعمتی که به سبب برآوردن حاجت به او ارزانی داشته است. پروردگار در قرآن کریم می فرماید: (أَوْفُوا بِعَهْدی أُوفِ بِعَهْدِکُم)؛[1] به عهد و پیمان با من وفادار باشید تا من نیز رفتار متقابلی با شما داشته باشم. طبیعی است انسان هنگامی می تواند از خداوند، توقع برآورده کردن حاجات و درخواست های خود را داشته باشد که خود نیز در طرف مقابل به درخواست های او پاسخ مثبت داده و در مورد تعهداتی که از گذشته با او داشته پیمان شکنی نکند و چه بسا ممکن است به دلیل سهل انگاری در این امور، کمتر مورد توجه پروردگار قرار گیرد. شرط صحت نذر این است که بین دو امر زیر انعقاد و پیوندی باشد: 1- در تلفظ نذر انسان به زبانش ظاهر می شود. پس اگر در قلبش نیت کند که کار معینی را انجام می دهد و آن را به زبان نیاورد وفا به نذر بر او واجب نمی شود. 2- نذر حتماً باید برای خداوند متعال باشد (باید حتما بگوید: برای خدا بر من است که...). خواندن صیغه نذر به لفظ الله یا اسماء و اوصاف الهیه شرط مهم برای صحت نذر است. یعنی نذر کننده باید بگوید: برای خدا بر من است که... در توضیح المسائل آمده است: در نذر باید صیغه خوانده شود، و لازم نیست آن را به عربی بخواند، پس اگر بگوید چنانچه مریض من خوب شود برای خدا بر من است که ده تومان به فقیر بدهم، نذر او صحیح است، و اگر بگوید برای خدا نذر کردم چنین کنم یعنی اگر بگوید: (چنانچه مریض من خوب شود، برای خدا بر من است که ده تومان به فقیر بدهم)، نذر او صحیح است بنا بر احتیاط واجب باید عمل کند، ولی اگر نام خدا را نبرد و فقط بگوید نذر کردم، یا نام یکی از اولیای خدا را ببرد نذر صحیح نیست. و نذر اگر صحیح بود و مکلف به نذر خود عمداً عمل نکرد گناه کرده است، و باید کفاره بدهد، و کفاره وفا نکردن به نذر مانند کفاره مخالفت قسَم است، که بعداً خواهد آمد. بر نذر کننده واجب است که به نذر خود وفا کند و به تاخیر انداختن آن هم جایز نیست مگر با دلیل موجّه. خداوند متعال در قرآن کریم فرموده اند: (ولیوفو نذورهم) (سوره حج، 29 ) بنابراین وفای به نذر توصیه و تاکید شده است. کفاره ی گناه وفا نکردن به نذر اگر نذر کننده ای بدون علت یا مانعی به نذرش وفا نکرد، کفاره ای بر او واجب می شود: 1- آزاد کردن بنده. 2- غذا دادن به ده فقیر یا لباس پوشاندن بر آنها. 3- نذر نوعی پیمان با خداوند متعال است و نذر در التزام شخص نسبت به خداوند متعال برای انجام یا ترک کاری، با پیمان و قسم مشترک است. شما که آن خواب را دیده اید و ان شاء الله خواب شما هم صادق بوده است و با بیان شما مریضی و مشکل آن فرزند هم حل گردیده است اگر چه شاید نذر شما نذر شرعی نبوده باشد که باید خودتان شرایطی را که در بالا بیان داشتیم تطبیق داده و بفهمید که چگونه بوده است، خوب است که براساس اعتقاد خود عمل نمود و نام فرزند خود را به نیکویی گذاشته و نام ببرید که این نامیدن شما بسیار نیکو و عزیز است و باعث برکت و ان شاء الله باعث یاری دین و قیام امام غایبمان توسط شایستگان از ایشان باشد. [1] بقره، 40.
عنوان سوال:

در سه ماهگی خواب دیدم گفتند اگه میخوای بچه ات سالم باشه اسم اش را مهدی بگذار. سونوگرافی کردم قلب بچه نامنظم بود متوسل به امام زمان شدم و گفتم اسم اش را می گذارم مهدی. در پنج ماهگی رفتم سونوگرافی و گفت قلبه بچه سالمه سالمه. اگر اسم بچه ام را تو شناسنامه مهدی بذارم ولی بیشتر عرشیا صداش بزنم گناه داره؟


پاسخ:

در سه ماهگی خواب دیدم گفتند اگه میخوای بچه ات سالم باشه اسم اش را مهدی بگذار. سونوگرافی کردم قلب بچه نامنظم بود متوسل به امام زمان شدم و گفتم اسم اش را می گذارم مهدی. در پنج ماهگی رفتم سونوگرافی و گفت قلبه بچه سالمه سالمه. اگر اسم بچه ام را تو شناسنامه مهدی بذارم ولی بیشتر عرشیا صداش بزنم گناه داره؟

نذر در زبان عربی به معنای وعده است. بنابراین نذرکننده به امری معین وعده می دهد که در آینده به تحقق برساند و وعده ی او منوط و مشروط بر انجام آن کار است. برای مثال فرد نذرکننده می گوید: اگر این کار عملی شود، چنین خواهم کرد و گاهی هم می گوید: در هر حال این کار را انجام می دهم.
در کتاب لسان العرب این چنین آمده است (نذر(نحب) چیزی است که انسان نذر می کند و آن عهد را به طور واجب بر عهده می گیرد.) (لسان العرب، ابن منظور، ج 7، ص 663) از دیدگاه فقه، نذر یعنی اینکه نذرکننده برای انجام کاری فقط در راه رضای خداوند، خود را به انجام کاری ملزم نماید و یا برای ترک کاری، باز هم برای جلب رضای خداوند، خود را موظف کند.
نذر را به (نحب) نیز تعبیر کرده اند و از آن جمله، گفته ی خداوند متعال در قرآن کریم است که می فرماید: (من المومنین رجالٌ صدقوا ما عاهدواالله علیه فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر و ما بدّلوا تبدیلا)(سوره احزاب، 22) برخی از آن مومنان، بزرگ مردانی اند که به عهد و پیمانی که با خدا بستند کاملاً وفا کردند پس برخی پیمان خویش گزاردند و بر آن عهد ایستادگی کردند تا رد راه خدا شهید شدند ... در تفسیر آمده است که (نحب) همان (نذر) یا عهد است.
خداوند متعال در قرآن کریم فرموده است: (امن یجیب المضطر اذا دعاه و یکشف السوء و یجعلکم خلفاء الارض أًءِلاه مع الله قلیلا ما تذکّرون.)
آن کیست که دعای بیچاره مضطر را به اجابت می رساند و رنج و غم آنان را برطرف می سازد و شما را جانشینان اهل زمین قرار می دهد؟ آیا با وجود خدای یکتا خدایی نیست؟ اندکی متذکر هستند.(نمل، آیه 62 )
نذر در حقیقت نوعی پیمان با خداوند متعال است و نذر در التزام شخص نسبت به خداوند متعال برای انجام یا ترک کاری، با پیمان و قسم مشترک است.
نذر بر اطاعت: این است که انسان به انجام طاعت و مستحبات اقدام نماید که به منزله ی شکر عملی برای خداوند متعال در برابر استجابت نذر است. مانند نذر امام علی علیه السلام هنگامی که امامان حسن و حسین علیهماالسلام مریض شدند. یعنی نذر مانند این است که انسان بگوید: برای خدا بر من است اگر حاجتم برآورده شود؛ به حج یا عمره بروم یا از مالم فلان مبلغ را انفاق کنم؛ پس در حقیقت شکر خداوند متعال است به خاطر نعمتی که به سبب برآوردن حاجت به او ارزانی داشته است.
پروردگار در قرآن کریم می فرماید: (أَوْفُوا بِعَهْدی أُوفِ بِعَهْدِکُم)؛[1] به عهد و پیمان با من وفادار باشید تا من نیز رفتار متقابلی با شما داشته باشم. طبیعی است انسان هنگامی می تواند از خداوند، توقع برآورده کردن حاجات و درخواست های خود را داشته باشد که خود نیز در طرف مقابل به درخواست های او پاسخ مثبت داده و در مورد تعهداتی که از گذشته با او داشته پیمان شکنی نکند و چه بسا ممکن است به دلیل سهل انگاری در این امور، کمتر مورد توجه پروردگار قرار گیرد.
شرط صحت نذر این است که بین دو امر زیر انعقاد و پیوندی باشد:
1- در تلفظ نذر انسان به زبانش ظاهر می شود. پس اگر در قلبش نیت کند که کار معینی را انجام می دهد و آن را به زبان نیاورد وفا به نذر بر او واجب نمی شود.
2- نذر حتماً باید برای خداوند متعال باشد (باید حتما بگوید: برای خدا بر من است که...).
خواندن صیغه نذر به لفظ الله یا اسماء و اوصاف الهیه شرط مهم برای صحت نذر است. یعنی نذر کننده باید بگوید: برای خدا بر من است که...
در توضیح المسائل آمده است: در نذر باید صیغه خوانده شود، و لازم نیست آن را به عربی بخواند، پس اگر بگوید چنانچه مریض من خوب شود برای خدا بر من است که ده تومان به فقیر بدهم، نذر او صحیح است، و اگر بگوید برای خدا نذر کردم چنین کنم یعنی اگر بگوید: (چنانچه مریض من خوب شود، برای خدا بر من است که ده تومان به فقیر بدهم)، نذر او صحیح است بنا بر احتیاط واجب باید عمل کند، ولی اگر نام خدا را نبرد و فقط بگوید نذر کردم، یا نام یکی از اولیای خدا را ببرد نذر صحیح نیست. و نذر اگر صحیح بود و مکلف به نذر خود عمداً عمل نکرد گناه کرده است، و باید کفاره بدهد، و کفاره وفا نکردن به نذر مانند کفاره مخالفت قسَم است، که بعداً خواهد آمد.
بر نذر کننده واجب است که به نذر خود وفا کند و به تاخیر انداختن آن هم جایز نیست مگر با دلیل موجّه. خداوند متعال در قرآن کریم فرموده اند: (ولیوفو نذورهم) (سوره حج، 29 ) بنابراین وفای به نذر توصیه و تاکید شده است.

کفاره ی گناه وفا نکردن به نذر
اگر نذر کننده ای بدون علت یا مانعی به نذرش وفا نکرد، کفاره ای بر او واجب می شود:
1- آزاد کردن بنده.
2- غذا دادن به ده فقیر یا لباس پوشاندن بر آنها.
3- نذر نوعی پیمان با خداوند متعال است و نذر در التزام شخص نسبت به خداوند متعال برای انجام یا ترک کاری، با پیمان و قسم مشترک است.
شما که آن خواب را دیده اید و ان شاء الله خواب شما هم صادق بوده است و با بیان شما مریضی و مشکل آن فرزند هم حل گردیده است اگر چه شاید نذر شما نذر شرعی نبوده باشد که باید خودتان شرایطی را که در بالا بیان داشتیم تطبیق داده و بفهمید که چگونه بوده است، خوب است که براساس اعتقاد خود عمل نمود و نام فرزند خود را به نیکویی گذاشته و نام ببرید که این نامیدن شما بسیار نیکو و عزیز است و باعث برکت و ان شاء الله باعث یاری دین و قیام امام غایبمان توسط شایستگان از ایشان باشد.
[1] بقره، 40.





مسئله مرتبط یافت نشد
1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین