از بیماری پوستی که عارض من شده احساس عجز می‌کنم و هنوز نتوانسته‌ام این بیماری را به خود بقبولانم و دائماً رنج می‌برم، خواهشمندم راهنمایی کنید.
از بیماری پوستی که عارض من شده احساس عجز می‌کنم و هنوز نتوانسته‌ام این بیماری را به خود بقبولانم و دائماً رنج می‌برم، خواهشمندم راهنمایی کنید. پاسخ: از خداوند متعال برای شما و همه بیماران آرزوی سلامتی می‌کنیم. در عین حال توجه شما را به نکات زیر جلب می‌کنیم. یکم. خدای متعال، ملاک برتری را (تقوا) دانسته و فرموده است: (إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اَللَّهِ أَتْقاکُمْ)(حجرات (49)، آیه 13) (گرامی‌ترین شما نزد خداوند با تقواترین شماست). بر این اساس احساس حقارت از آن کسی است که تقوایش کمتر است. شما نیز به عنوان فردی مؤمن و باتقوا نباید احساس حقارت کنید. انسان مؤمن، زمانی باید احساس حقارت و ذلت کند که مرتکب . گناهی شده باشد. مؤمن همیشه عزیز است و عزت واقعی از آن خدا و مؤمنان است‌(منافقون (63)، آیه 8) دوم. بیماری و صحّت و سایر رویدادهای زندگی، برای انسان‌ها نوعی امتحان است و خداوند هر شخصی را به گونه‌ای می‌آزماید. از این طریق انسان می‌تواند به مراتب بالاتر کمال برسد، بنابراین با صبر و شکیبایی و توکل بر خدا و کمک گرفتن از او، از این آزمون الهی موفق به در آیید و از این فرصت به دست آمده کمال استفاده را کند. درست است که شما با این بیماری دچار یک نقص ظاهری شده‌اید، اما این عیب نمی‌تواند مانع رشد و تکامل معنوی شما شود. بسیاری از افراد هستند که به رغم زیبایی ظاهری اما - به واسطه سیرت نکوهیده - هنوز موفق نشده‌اند گامی در مسیر کمال بردارند. بکوشید سیرت نیکو داشته باشید. به قول شاعر: صورت ظاهر برادر هیچ نیستای برادر سیرت زیبا بیار (سعدی. ) شما گمان می‌کنید زیبایی و قیافه ظاهری و یا امکانات مادی تضمین کننده خوشبختی است و بیماری و مانند آن، سبب نگون‌بختی؟! چه بسیار افرادی که به رغم داشتن جمال زیبا و سایر امکانات مادی، گرفتار غفلت و غروراند و...!! سوم. این بیماری نباید به عنوان نقص و ناکارآمدی بشمار آید. آیا از شخص با ایمان و تحصیل کرده‌ای مانند شما، انتظار می‌رود که به استقبال حوادث ناگوار و ناخواسته برود؟! و به اندک بهانه‌ای، خود را ببازید و تسلیم آن حادثه شود؟! به فرض که قیافه ظاهری شما دستخوش تغییر شود، آیا چاره‌اندیشی شما این است که تسلیم آن شوید؟! هنر این نیست که تسلیم حوادث ناگوار شوید! هنر و توانمندی آن است که آن را در وجود خود، حل کنید و اندک اندک آن را از خود دور سازید. نگذارید زندگی شما را تهدید و آینده دنیوی و حیات اخروی شما را ویران سازد. دنیا همیشه با ناملایمات همراه بوده است و باید خدای را شکر کنید که بیماری شما حیاتتان را تهدید نمی‌کند و از نظر زیستی مشکلی ندارید. به راستی اگر به جای افراد مبتلا به بیماری‌های صعب‌العلاج بودید، چه می‌کردید؟! چهارم. سعی کنید خودتان را با همه جنبه‌های مثبت و منفی باور کنید و بپذیرید همه انسان‌ها در کنار نقاط مثبت خود جنبه‌های منفی نیز دارند. انسان‌های سالم سعی می‌کنند خودشان را بپذیرند و از فرصت‌ها و ظرفیت‌هایی که دارند نهایت استفاده را ببرند. پنجم. برای گشوده شدن مشکلات خود، هرگز راه دعا و توسّل را فراموش نکنید و بدانید خداوند برای تمام بندگانش، مشکل‌گشایی می‌کند و اگر بیماری داده، درمان آن را هم قرار داده است. هم به دنبال درمان آن باشید و هم دعا را فراموش نکنید. بی‌تردید مشکلات شما با دعا و اعتقاد به آن حل خواهد شد. نویسنده: ابوالقاسم بشیری
عنوان سوال:

از بیماری پوستی که عارض من شده احساس عجز می‌کنم و هنوز نتوانسته‌ام این بیماری را به خود بقبولانم و دائماً رنج می‌برم، خواهشمندم راهنمایی کنید.


پاسخ:

از بیماری پوستی که عارض من شده احساس عجز می‌کنم و هنوز نتوانسته‌ام این بیماری را به خود بقبولانم و دائماً رنج می‌برم، خواهشمندم راهنمایی کنید.

پاسخ:
از خداوند متعال برای شما و همه بیماران آرزوی سلامتی می‌کنیم. در عین حال توجه شما را به نکات زیر جلب می‌کنیم.
یکم. خدای متعال، ملاک برتری را (تقوا) دانسته و فرموده است: (إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اَللَّهِ أَتْقاکُمْ)(حجرات (49)، آیه 13) (گرامی‌ترین شما نزد خداوند با تقواترین شماست).
بر این اساس احساس حقارت از آن کسی است که تقوایش کمتر است. شما نیز به عنوان فردی مؤمن و باتقوا نباید احساس حقارت کنید. انسان مؤمن، زمانی باید احساس حقارت و ذلت کند که مرتکب . گناهی شده باشد. مؤمن همیشه عزیز است و عزت واقعی از آن خدا و مؤمنان است‌(منافقون (63)، آیه 8)
دوم. بیماری و صحّت و سایر رویدادهای زندگی، برای انسان‌ها نوعی امتحان است و خداوند هر شخصی را به گونه‌ای می‌آزماید. از این طریق انسان می‌تواند به مراتب بالاتر کمال برسد، بنابراین با صبر و شکیبایی و توکل بر خدا و کمک گرفتن از او، از این آزمون الهی موفق به در آیید و از این فرصت به دست آمده کمال استفاده را کند. درست است که شما با این بیماری دچار یک نقص ظاهری شده‌اید، اما این عیب نمی‌تواند مانع رشد و تکامل معنوی شما شود. بسیاری از افراد هستند که به رغم زیبایی ظاهری اما - به واسطه سیرت نکوهیده - هنوز موفق نشده‌اند گامی در مسیر کمال بردارند. بکوشید سیرت نیکو داشته باشید.
به قول شاعر:
صورت ظاهر برادر هیچ نیستای برادر سیرت زیبا بیار (سعدی. )
شما گمان می‌کنید زیبایی و قیافه ظاهری و یا امکانات مادی تضمین کننده خوشبختی است و بیماری و مانند آن، سبب نگون‌بختی؟! چه بسیار افرادی که به رغم داشتن جمال زیبا و سایر امکانات مادی، گرفتار غفلت و غروراند و...!!
سوم. این بیماری نباید به عنوان نقص و ناکارآمدی بشمار آید. آیا از شخص با ایمان و تحصیل کرده‌ای مانند شما، انتظار می‌رود که به استقبال حوادث ناگوار و ناخواسته برود؟! و به اندک بهانه‌ای، خود را ببازید و تسلیم آن حادثه شود؟! به فرض که قیافه ظاهری شما دستخوش تغییر شود، آیا چاره‌اندیشی شما این است که تسلیم آن شوید؟! هنر این نیست که تسلیم حوادث ناگوار شوید! هنر و توانمندی آن است که آن را در وجود خود، حل کنید و اندک اندک آن را از خود دور سازید. نگذارید زندگی شما را تهدید و آینده دنیوی و حیات اخروی شما را ویران سازد.
دنیا همیشه با ناملایمات همراه بوده است و باید خدای را شکر کنید که بیماری شما حیاتتان را تهدید نمی‌کند و از نظر زیستی مشکلی ندارید. به راستی اگر به جای افراد مبتلا به بیماری‌های صعب‌العلاج بودید، چه می‌کردید؟!
چهارم. سعی کنید خودتان را با همه جنبه‌های مثبت و منفی باور کنید و بپذیرید همه انسان‌ها در کنار نقاط مثبت خود جنبه‌های منفی نیز دارند. انسان‌های سالم سعی می‌کنند خودشان را بپذیرند و از فرصت‌ها و ظرفیت‌هایی که دارند نهایت استفاده را ببرند.
پنجم. برای گشوده شدن مشکلات خود، هرگز راه دعا و توسّل را فراموش نکنید و بدانید خداوند برای تمام بندگانش، مشکل‌گشایی می‌کند و اگر بیماری داده، درمان آن را هم قرار داده است. هم به دنبال درمان آن باشید و هم دعا را فراموش نکنید. بی‌تردید مشکلات شما با دعا و اعتقاد به آن حل خواهد شد.
نویسنده: ابوالقاسم بشیری





مسئله مرتبط یافت نشد
1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین