دختری که به حد بلوغ رسیده، ولی به واسطه ضعف بنیه، نمی تواند روزه بگیرد و قضای آن را تا دو سه سال به جا آورد، تکلیف او چیست؟
دختری که به حد بلوغ رسیده، ولی به واسطه ضعف بنیه، نمی تواند روزه بگیرد و قضای آن را تا دو سه سال به جا آورد، تکلیف او چیست؟ همه مراجع (به جز مکارم و تبریزی) : اگر گرفتن روزه برای او ضرر دارد، یا تحمل آن برایش زحمت و مشقّت زیاد دارد، روزه بر او واجب نیست ؛ ولی ترک آن به صرف برخی عذرها، جایز نیست و هر زمان توانست باید قضای آن را به جا آورد.امام، استفتاآت، ج1، روزه، س76 و 88؛ خامنه ای، اجوبه الاستفتاآت، س731، 732 ؛ فاضل، جامع المسائل، ج1، س568 ؛ صافی، جامع الاحکام، ج 1، س 491، 498 ؛ نوری، استفتاآت، ج 2، س 2893 ؛ دفتر: بهجت و وحید. آیت اللّه تبریزی : اگر گرفتن روزه برای او ضرر دارد، یا تحمل آن برایش زحمت و مشقت زیاد دارد، روزه واجب نیست و اگر تا ماه رمضان سال بعد، ضعف او برطرف شد، باید قضای آن را به جا آورد و اگر نتوانست، باید برای هر روز یک مد طعام (تقریبا ده سیر)، به فقیر بدهد و قضای روزه لازم نیست ؛ ولی اگر فدیه ممکن نبود، باید هر زمان که توانست روزه ها را قضا کند. تبریزی، صراط النجاة، ج 2، س 458 و 1519. آیت اللّه مکارم : در فرض یاد شده، روزه بر او واجب نیست و باید برای هر روز یک مد طعام بدهد و قضای این روزه ها هم بر او واجب نیست. مکارم، استفتاآت، ج 2، س 439. (احکام روزه، سید مجتبی حسینی، کد: 158/500017)
عنوان سوال:

دختری که به حد بلوغ رسیده، ولی به واسطه ضعف بنیه، نمی تواند روزه بگیرد و قضای آن را تا دو سه سال به جا آورد، تکلیف او چیست؟


پاسخ:

دختری که به حد بلوغ رسیده، ولی به واسطه ضعف بنیه، نمی تواند روزه بگیرد و قضای آن را تا دو سه سال به جا آورد، تکلیف او چیست؟

همه مراجع (به جز مکارم و تبریزی) : اگر گرفتن روزه برای او ضرر دارد، یا تحمل آن برایش زحمت و مشقّت زیاد دارد، روزه بر او واجب نیست ؛ ولی ترک آن به صرف برخی عذرها، جایز نیست و هر زمان توانست باید قضای آن را به جا آورد.امام، استفتاآت، ج1، روزه، س76 و 88؛ خامنه ای، اجوبه الاستفتاآت، س731، 732 ؛ فاضل، جامع المسائل، ج1، س568 ؛ صافی، جامع الاحکام، ج 1، س 491، 498 ؛ نوری، استفتاآت، ج 2، س 2893 ؛ دفتر: بهجت و وحید.
آیت اللّه تبریزی : اگر گرفتن روزه برای او ضرر دارد، یا تحمل آن برایش زحمت و مشقت زیاد دارد، روزه واجب نیست و اگر تا ماه رمضان سال بعد، ضعف او برطرف شد، باید قضای آن را به جا آورد و اگر نتوانست، باید برای هر روز یک مد طعام (تقریبا ده سیر)، به فقیر بدهد و قضای روزه لازم نیست ؛ ولی اگر فدیه ممکن نبود، باید هر زمان که توانست روزه ها را قضا کند. تبریزی، صراط النجاة، ج 2، س 458 و 1519.
آیت اللّه مکارم : در فرض یاد شده، روزه بر او واجب نیست و باید برای هر روز یک مد طعام بدهد و قضای این روزه ها هم بر او واجب نیست. مکارم، استفتاآت، ج 2، س 439.
(احکام روزه، سید مجتبی حسینی، کد: 158/500017)





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین