رافضی یعنی چه؟ چرا بعضی از سنیها( یا وهابیها) برای توهین به شیعه ها می گوییند رافضی؟ آیا این گفته آنها به خاطر سابقه تاریخی خاصی است؟ درست است که قبلها عده ای از شیعیان رافضی شده بودند؟

رافضی یعنی چه؟ چرا بعضی از سنیها( یا وهابیها) برای توهین به شیعه ها می گوییند رافضی؟ آیا این گفته آنها به خاطر سابقه تاریخی خاصی است؟ درست است که قبلها عده ای از شیعیان رافضی شده بودند؟

رافضه از کلمه (رفض) گرفته شده که به معنی ترک است. و در اصطلاح بر همه‌ی فرقه‌های شیعه، و گاهی بر گروه خاصی از آنان، و گاهی نیز بر کسانی که محبت خاندان پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله را ابراز می‌کنند، اطلاق می‌شود.
ابو الحسن اشعری گفته است:
(دومین گروه از شیعه، رافضیان یا امامیه‌اند که به خاطر انکار خلافت ابوبکر و عمر، از سوی اهل سنّت بدین نام شهرت یافته‌اند. همگی بر این باور استوارند که پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله بر خلافت علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام به نص روشن اقرار فرموده و نیت خویش را آشکار ساخته است. پس از رحلت او بیشتر صحابه از اطاعت فرمان او سرباز زدند و به گمراهی افتادند).(مقالات الاسلامیین، ترجمه‌ی مؤیدی، ص18)
همان‌گونه که ملاحظه می‌شود، اشعری رافضه را گروهی از شیعیان دانسته است (امامیه). ولی اسفرایینی، امامیه را یکی از فرقه‌های رافضه دانسته و دو فرقه‌ی دیگر را کیسانیه و زیدیه بر شمرده است.(التبصیر فی الدین، ص 27)
از امام شافعی ابیاتی نقل شده که مفاد آن‌ها این است که هرگاه درباره‌ی فضایل علی و فرزندانش سخن به میان آید، برخی از آن نهی کرده و آن را سخن رافضیان می‌دانند.(اعیان الشیعة، ج 1، ص 21) و شهرستانی نظّام معتزلی را که در مسأله‌ی امامت طرفدار نظریه‌ی نصّ بوده است متمایل به رفض دانسته است.(ملل و نحل، ج 1، ص 57) و آنگاه که فرزدق قصیده‌ی معروف خود را در مدح امام سجاد علیه‌السلام انشا کرد، عبد الملک مروان به او گفت: آیا تو نیز رافضی هستی؟(امالی سید مرتضی، ج 1، ص 68، پاورقی)
در هر حال کسانی که این اصطلاح را بر شیعه یا محبّان اهل بیت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله اطلاق می‌کنند قصد نکوهش آنان را دارند. به عبارت دیگر، از نظر آنان این اصطلاح بر خطا و انحراف دلالت می‌کند. در پیدایش این اصطلاح نقل مشهوری است، و آن این است که این اصطلاح در جریان قیام زید بن علی پیدا شد؛ آنگاه که مردم کوفه از او خواستند تا عقیده‌ی خود را درباره‌ی ابوبکر و عمر اظهار کند، و او از آنان به نیکی یادکرد و گفت: آنان دو صحابی جدّم پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله بودند، و اکنون نیز قبر آن‌ها در کنار قبر پیامبر قرار دارد و غرض من از قیام علیه بنی امیه، گرفتن انتقام جدم حسین بن علی علیهماالسلام است. در این هنگام مردم کوفه او را رها کردند، لذا رافضه نامیده شدند.
ولی این نقل مشهور از نظر محققان اعتباری ندارد، زیرا ابوالفرج و دیگران این مطلب را درباره‌ی قیام زید و شهادت او نقل نکرده‌اند؛ تنها یادآور شده‌اند که جمع بسیاری از مردم کوفه با او بیعت کردند، و سپس او را رها کرده، از یاری‌اش دست کشیدند.همان گونه که پیش از این با جدش علی بن ابی طالب علیه‌السلام و حسین بن علی علیهماالسلام و عموی پدرش امام حسن علیه‌السلام چنین کردند.(اعیان الشیعه، ج 1، ص 21)
گذشته از این، شواهد تاریخی گویای این است که اصطلاح رافضه پیش از آن مطرح بوده و برکسانی که با حکومت وقت مخالفت می‌کردند اطلاق می‌شده است؛ خواه شیعه باشند یا غیرشیعه. چنان‌که معاویه این اصطلاح را بر مروان و عدّه‌ای دیگر که پس از جنگ جمل نزد او آمده بودند به کار برده و در نامه‌ی خود به عمرو بن عاص نوشته است: (و قد سقط الینا مروان بن الحکم فی رافضة اهل البصرة ...).(وقعة صفین، نصر بن مزاحم، ص 29)
در احادیثی که از امام باقر علیه‌السلام که سال‌ها قبل از قیام زید از دنیا رفته است نقل شده، این اصطلاح به چشم می‌خورد، چنان‌که ابوجارود روایت کرده که فردی به امام باقر علیه‌السلام گفت: ما (شیعه) را (رافضه) می‌نامند. امام علیه‌السلام سه بار به او فرمود: من از رافضه‌ام و رافضه از من است (انا من الرافضة و هو منی قالها ثلاثاً).(بحارالانوار، ج 65، ص 97، حدیث 2)
خلاصه:علت اصلی اطلاق رافضه بر شیعیان این است که آنان خلافت ابوبکر،عمر،وعثمان را رد وانکار کردند وجریان سقیفه را بدعتی بزرگ درامت پیامبر (ص) به شمار آوردند.وشاید منظور امام باقر (ع)از این که خود را رافضه معرفی نموده اند همین معنا باشد زیرا حضرت (ع)دوری جستن و تبری از ظالمین را برای خود افتخار می دانستند.
اما آنهائی که این واژه را بر شیعه اطلاق می کنند در واقع شیعیان را خطاکار و منحرف از راه خلفا می دانند.