این موضوع که باب شده صحیح است:دوستی با نا محرم به قصد محبت کردن و عشق ورزی هم حرام است؟حتی از یکی از طلاب شنیدم که اگر گناه نباشد و فقط محبت باشد اشکال ندارد؟

این موضوع که باب شده صحیح است:دوستی با نا محرم به قصد محبت کردن و عشق ورزی هم حرام است؟حتی از یکی از طلاب شنیدم که اگر گناه نباشد و فقط محبت باشد اشکال ندارد؟

خوشحالیم با جوانی در ارتباطیم که ذهن آگاه و دل پاکش در عبور از ابهامات، مشورت را غنیمت می‌داند.
از نظر شرعی رابطه دوستی با نامحرم، حضوری و غیر حضوری و به صورت تلفنی و پیامکی باشد، عملی حرام و گناه محسوب می‌شود و اساسا بنیان ارتباط با افراد نامحرم، بر رفتاری متکبرانه باید استوار گردد، نه رفتاری صمیمانه. اینکه در احکام شرعی می فرمایند در غیر ضرورت مثلا مکروه است مرد با زن هم صحبت شود، مخصوصا مرد و زن جوان، به این دلیل است که چه بسیار اتفاق می افتد این گونه روابط، به یک الفت و محبت نفسانی بین مرد و زن منتهی گردد و نقطه آغازی برای غوطه ور شدن در انحراف و فساد شود. ضمنا آگاهی والدین، مجوز دینی و عقلی این رابطه نیست، لذا به طور جدی از این گونه روابط باید بپرهیزید.
توضیح:
شما خوب می‌دانید جاذبه بین دو جنس مخالف (زن و مرد) بسیار فراوان است؛ مخصوصا در سنین جوانی، که این جاذبه و حساسیت در اوج خود می‌باشد، در نتیجه هر چند جوان بخواهد رعایت مسایل شرعی و عرفی را در دوستی با جنس مخالف بنماید، اما تمایلات نفسی و وسوسه‌های شیطانی قوی‌تر از آنند که انسان گرفتار خطرهای بزرگ نشود. به همین جهت عقل اقتضا می‌کند انسان خود را در معرض خطری که بسیاری از خوش باوران را گرفتار کرده قرار ندهد. روشن است که هر فرد خود بهتر می‌تواند تشخیص دهد که کجا از مرز فراتر رفته است. ( بل الانسان علی نفسه بصیره؛ آدمی بر نفس خود آگاه و بیناست.) (قیامت ، آیه 14).
رابطه دختر و پسر اگر به معنای داشتن ارتباط عاطفی و دوستانه باشد که از دیدن و صحبت کردن یکدیگر شاد شوند و لذت ببرند، قطعا یکی از محرمات است اما اگر به صورت یک ارتباط عادی باشد، مانند اینکه در یک موضوع علمی یا شغلی با یکدیگر گفتگو کنند، در صورتی که خطر تبدیل شدن به رابطه دوستانه، در آن وجود نداشته باشد، اشکال ندارد (هر چند بهتر است رابطه در این حد هم صورت نپذیرد) اما اگر در این رابطه علمی، خطر تبدیل شدن به رابطه دوستانه وجود داشته باشد، به جهت اینکه مقدمه معصیت می شود، اشکال دارد. در روایات آمده است، با نامحرم بیش از پنج کلمه ضروری صحبت نکن و نیز هرگز با او درجای خلوتی قرار نگیرید؛ زیرا گرچه نفس این کار شاید اشکال نداشته باشد، ولی چون زمینه مبتلا شدن به معصیت را فراهم می سازد، باید از آن پرهیز کنید. البته ما قبول داریم که ممکن است بین دختر و پسری رابطه غیر جنسی وجود داشته باشد ولی اولا: ثابت نگهداشتن این حالت با توجه به شرائط جوانی مشکل است و ثانیا: گاهی چنین حالتی به صورت نهفته و ناخودآگاه در انسان وجود دارد و حتی خود را به صورت یک رابطه عاطفی و معنوی نشان می دهد در حالی که مسأله غیر از این است در هر حال ما سعی می کنیم بدبین نباشیم شما هم سعی کنید سر خود را کلاه نگذارید.
با توجه به شرایط خاص دوران جوانی، طولانی بودن دوران تجرد غالب دانشجویان و خطرات جدی تمایلات آشکار و پنهان غرائز نفسانی، لازم است روابط خود را از نظر کمی و کیفی تحت کنترل قرار دهید. بنابراین، توصیه اکید ما این است که : چنین روابطی با نامحرم برقرار نشود اینکه در احکام شرعی می فرمایند در غیر ضرورت مثلا مکروه است مرد با زن هم صحبت شود، مخصوصا مرد و زن جوان، به این دلیل است که چه بسا همین هم صحبت شدن ها، غرایز جنسی افراد را تحریک کند و یک الفت و محبت شهوانی بین مرد و زن ایجاد گردد و نقطه آغازی برای غوطه ور شدن در انحراف و فساد شود. در هر حال انسان باید دقیقا درون خود را بکاود و باطنش را عمیقا مطالعه کند که مثلا صحبت کردن با افراد نامحرم چه ضرورتی برای او دارد.
وقتی دو نفر مدت زیادی با هم صحبت می کنند و رابطه دارند، کم کم به هم علاقه مند می شوند و این علاقه به صورت دلبستگی و وابستگی در می آید، بعد از اینکه این حالت به وجود آمد، دیگر قضاوت هایی که در مورد هم دارند تحت تاثیر علاقه قرار می گیرد و نمی توانند کاملا آزاد و فارغ در مورد هم فکر کنند و یکدیگر را به صورت عقلانی و منطقی مورد ارزیابی قرار دهند و چه بسا عیب های هم را نمی بیننند و وارد راهی می‌شوند که به احتمال قوی پایان خوبی ندارد.
گناه، میوه تلخ فراموشی فطرت، عقل و آموزه‌های روشن دین است.