هر از گاهی هنگامی که قرآن را برای خواندن باز می کنم این آیه بدین مضمون بسیار به چشم می خورد که: (ای بنی اسرائیل ما شما را بر سایر مردم برتری دادیم). چرا خداوند آنها را بر سایر مردم برتری داده است در حالی که در جای جای قرآن مشاهده می کنیم که خداوند می فرماید که (گرامی ترین شما نزد خدا با تقواترین شماست) و این برتری دادن به نوعی مخالف عدل الهی است؟

هر از گاهی هنگامی که قرآن را برای خواندن باز می کنم این آیه بدین مضمون بسیار به چشم می خورد که: (ای بنی اسرائیل ما شما را بر سایر مردم برتری دادیم). چرا خداوند آنها را بر سایر مردم برتری داده است در حالی که در جای جای قرآن مشاهده می کنیم که خداوند می فرماید که (گرامی ترین شما نزد خدا با تقواترین شماست) و این برتری دادن به نوعی مخالف عدل الهی است؟

در وجه فضیلت بنی اسرائیل بر عالمین , با این که مسلم است که پیغمبر اکرم (ص ) افضل انبیا و اوصیا و کتاب و دین او افضل کتاب و ادیان و امت او افضل امت ها می باشد, چند وجه گفته اند:
1. بعضی گفته اند مراد, عالمین زمان خودشان می باشد نه همه ی زمان ها; زیرا الف و لام در ((العالمین )) برای عموم عرفی است نه عموم حقیقی . از این رو, مقصود برتری آن ها نسبت به افراد عصر خودشان است نه تمام اعصار. (ر.ک : طبرسی , مجمع البیان , ج 1, ص 198).
2. برخی گفته اند, اطلاق افضلیت با یک فضیلت هم سازش دارد و بنی اسرائیلی در یک یا چند فضیلت از دیگران افضل بوده اند اگر چه در بسیاری از فضایل , دیگران از آن ها افضل بوده اند. خواه در زمان خود و خواه در تمام زمان ها; به این سبب نمی توان گفت که بنی اسرائیل از تمام جهات برتری دارند. (ر.ک : محمدجواد مغنیه , الکاشف , ج 1, ص 95). و روشن است که فضیلت داشتن در یک جهت , بر فضیلت اطلاقی و عمومی دلالت نمی کند.
3. بعضی هم ذکر کرده اند که طبق مفاد آیه ی 137 سوره ی اعراف (ما این قوم مستضعف (بنی اسرائیل ) را وارث شرق و مغرب زمین کردیم ), روشن است که بنی اسرائیل در آن زمان وارث تمام جهان نشدند پس مقصود این است که وارث شرق و غرب منطقه ی خودشان گشتند; بنابراین فضیلت آن ها بر جهانیان نیز, برتری نسبت به افراد همان محیط است . (ر.ک : مکارم شیرازی , تفسیر نمونه , ج 1, ص 221).
4. برخی هم گفته اند که تفضیل بنی اسرائیل , مقید به زمان استخلاف و اختیار آن ها بود; اما بعد از این که از امر پروردگار تمرد کردند و بر پیامبرانشان عصیان نمودند و نعمت های خدا را انکار کردند و از عهد و پیمان خود شانه خالی کردند, خداوند نسبت به آن ها حکم لعن و غضب و ذلت و مسکنت را اعلان نمود. (ر.ک : سید قطب , فی ظلال القرآن , ج 1, ص 69)
5. اما تحقیق این است که افضلیت به معنای دارا بودن فضایل اخلاقی , اعتقادی , عبادی , جاه و منزلت , قرب به مقام ربوبی و مانند این ها نیست ; بلکه مراد اتمام حجت به ادله ی واضح و براهین متقن , معجزات باهره , نعمت های دنیوی (مال , ثروت , ریاست و سلطنت ) و امثال این هاست . (طیب , اطیب البیان , ج 1, ص 23). نکته ی قابل توجه و با اهمیت در این جا, این است که بایستی مسئله ی تفضل الهی در ارائه نعمت ها که خود نوعی آزمون الهی به حساب می آید و مسئله ی فضیلت نفسانی و شخصیتی را از هم جدا بکنیم ; زیرا این که تفضل و به دنبال آن اظهار لعن و نفرین خداوند بر آن قوم (سوره ی مائده , آیه 78 تا 80) دلیل روشنی بر بدطینتی و زشتی کردار ایشان می باشد. افزون بر آن , خداوند خود در آیه ی 18 از سوره ی مائده , درباره ی نفی فضیلت یهود, تأکید کرده , به آنان می گوید: ای جماعت یهود! اگر آن گونه که می پندارید شما بر توده ی بشر ارجحیت دارید, پس چگونه خداوند شما را به کیفر و عذاب های دردناکی که به آن دچار گشتید, مبتلا کرد و به علت عصیانی که دارید, شما را پراکنده ساخت و از نظر بدکرداری , ضرب المثل عالم بشریت شدید. اوصافی که قرآن برای قوم یهود می شمارد, عبارت است از:
الف . ماده پرستی (آیه ی 96 بقره و آیه ی 160 و 161 نساء);
ب . غرور یهود به برتری نژاد (آیه ی 18 مائده );
ج . داشتن آرزوهای دور و دراز (آیه ی 168 و 169 اعراف و آیه ی 122 و 133 نساء);
د. بیدلی و ترسو بودن یهود (آیه ی 112 آل عمران );
ه. جنایات یهود (آیه ی 70 مائده و آیه ی 23 آل عمران و آیه ی 10 بقره );
و. تبهکاران زمینی (آیه ی 64 مائده );
ز. جادوگری و سحرانگیزی یهود (آیه ی 102 بقره );
ح. زشت کرداری یهود (آیه ی 78 تا 80 مائده );
ط . پیمان شکنی (آیه ی 12 و 13 مائده و آیه ی 154 نساء);
ی . سرپیچی از شریعت الهی (آیه ی 59 و 60 مائده );
ک. پنهان کردن تعالیم خدا (آیه 159 بقره );
ل . بی بهره بودن از هدایت الهی (آیه ی 5 جمعه );
م . قساوت و سنگدلی (آیه ی 76 بقره ).
برای توضیح بیشتر ر.ک :
- انتشارات سپاه پاسداران , جهان زیر سلطه ی صهیونیزم
- چهره یهود در قرآن , ترجمه ی سید مهدی آیت اللهی , سال 55
- سید محمد شیرازی , دنیا بازیچه ی یهود, ترجمه ی محمدهادی مدرسی
- سیاست و حکومت رژیم صهیونیستی، مؤسسه مطالعات فلسطینی
- ارتباط صهیونیستی، آلفرد.م.لیلیانتال، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی
- بررسی سیر تحول دولت در سرزمین فلسطین، اسدالله رضایی، نشر گنج معرفت