وهابیون تکفیری که به قول خودشان برای رضای خداوند عملیات انتحاری انجام میدهند آیا در قیامت با توجه به هدف آنها که جلب رضای خداوند بوده, آیا خداوند آنها را معذب میکند؟
در پاسخ به این پرسش باید گفت:
هر کسی که به جنگ می رود و خود را در معرض کشته شدن قرار می دهد با این تفکر اقدام به این عمل می کند که خود بر حق است و طرفهای مقابل بر باطل هستند وگرنه معنا ندارد که خود را بی جهت به کشتن دهد. بنابر این مطلبی که شما عنوان کردید برای همه صادق است چه آن کافری که به جنگ با مسلمانان می رود و چه آن کافرانی که خود به جان هم می افتند و چه وهابیون تکفیری که اینگونه خود را با انجام عملیات انتحاری منفجر می کنند و چه شیعیانی که با این افراد می جنگند همه به برحق بودن خود اصرار دارند اما تفاوت در چیست که تنها راه نجات و صراط مستقیم یکی است و قطعا فقط شیعیان راه درست را می روند؟
در پاسخ باید گفت خداوند متعال به بندگانش نعمت عقل و شعور داده تا بدین وسیله با تحقیق و بررسی صحیح و عاقلانه راه درست را انتخاب کنند. متاسفانه گروهای تکفیری از آنجایی که اصلا برای عقل و تعقل ارزشی قائل نیستند دچار اینگونه حماقتها می شوند. آری، سران سلفیه کاملا به این خباثت خود در کنار زدن عقل آگاه بودند و می دانستند که اگر باب عقل را ببندند پیروان آنان به راحتی فریب خورده و بنده و غلام بی چون و چرای آنان می شوند لذاست که به راحتی و با شستشوی مغزی افراد ساده لوح و ظاهر بین، چنان آنان را فریب می دهند که این افراد به یقین کامل می رسند که راهشان تنها راه صحیح و درست است و لذا برای انجام دستورات سرانشان دست به هر جنایتی می زنند و جالب اینکه فکر می کنند به قرب الی الله هم رسیده اند.
البته حکایت این افراد مانند خوارج زمان امیر مومنان علی علیه السلام است که تنها خود را مسلمان می دانستند و به شدت به احکام ظاهری قرآن عمل می کردند اما از عقل خود استفاده نکرده و در جهالت و تعصب و خباثتی عجیب به سر می بردند که باعث شد به جنگ با امام زمان خود بروند و در نهایت یکی از همینها ایشان را به شهادت برساند و نیز مرتکب جنایتهایی شوند که در تاریخ کم نظیر است. جالب اینجاست که رهبر و تئورسین تفکرات وهابیت یعنی ابن تیمیه هم که در خباثت همتا ندارد با همین استدلال پوچ و به دور از عقلانیت می گوید: آن کسی که علی را کشت، نماز به جای می‌آورد و روزه می‌گرفت و قرائت قرآن می‌کرد. علی را به اعتقاد اینکه خدا و رسولش کشتن او را دوست دارند، به قتل رسانید....( منهاج السنة، ج 7، ص 153.) یعنی ابن ملجم با این نیت که کارش درست است به بهشت می رود!! حال آیا به نظر شما این حرف عقلایی و منطقی است؟ آیا اگر همین تفکر منحرف تکفیری باعث شود که یکی از همین افراد جاهل خدای نکرده باعث قتل شما شوند و خداوند هم در قیامت آنها و شما را به بهشت ببرد آیا شما بر خداوند بابت این عملش عیب نمیگیرید؟ اصلا چنین چیزی از خدای عادل امکان دارد؟ پس مشکل همه این افراد این است که از عقل خود به درستی استفاده نمی کنند وگرنه دچار چنین حماقتهایی نمی شوند.
