ابوبکر در آخر عمر خود از کدام اقداماتش اظهار پشیمانی کرد؟
اظهار پشیمانی ابوبکر و اقرار به جنایات ابوبکر پیش از مرگش از کارهایش در ایام زندگی، اظهار ندامت و پشیمانی می‌کرد و به گناهان و جنایات خویش اقرار می کرد. ابن قتیبه در تاریخ الخلفاء نقل کرده است که ابوبکر می‌گفت: اجل و الله انی لا آسی الا علی ثلاث فعلتهن لیتنی کنت ترکتهن، فلیتنی ترکت بیت علی و فی روایه فوددت انی لم اکشف بیت فاطمه عن شی‌ء و ان کانوا قد اعلنوا علی الحرب و لیتنی یوم سقیفه بنی‌ساعده کنت ضربت علی یداحد الرجلین ابی‌عبیده او عمر فکان هو الامیر و کنت انا الوزیر، و لیتنی حین اتیت ذی الفجاءه السلمی اسیرا انی قتلته ذبیحا او اطلقته نجیحا و لم اکن احرقته بالنار یعنی: آری، به خدا قسم، تاسف نمی‌خورم جز بر سه کاری که انجام دادم و ای کاش انجام نمی‌دادم: ای کاش خانه‌ی علی را رها می‌کردم و در روایتی: ای کاش به خانه فاطمه کاری نداشتم هر چند اعلان جنگ علیه من می‌کردند و ای کاش در روز سقیفه، روی دست یکی از آن دو نفر ابوعبیده یا عمر می‌زدم که او امیر می‌شد و من وزیرش می‌شدم و ای کاش روزی که ذوالفجاءه سلمی را به اسارت گرفتند و نزد من آوردند او را می‌کشتم یا آزاد می‌کردم ولی او را با آتش نمی‌سوزاندم. منابع : عقد الفرید، ج 4 ص 268- تاریخ طبری، ج 3 ص 430- مروج الذهب، ج 2 ص 303. این روایت میان اهل سنت بسیار مشهور است و در کتب مختلف ایشان با عبارات متفاوت آمده است. بعضی از این کتب عبارتند از: ابوعبید و کتاب الاموال (ابوعبید) – المعجم الکبیر (طبرانی) – کتاب کامل (مبرّد) – مختصر تاریخ دمشق (محمد بن مکرم) – تاریخ الاسلام (شمس الدین ذهبی) – مجمع الزوائد (علی بن ابی بکر هیثمی) – لسان المیزان (ابن حجر عسقلانی) – کنزالعمال (متقی هندی)
عنوان سوال:

ابوبکر در آخر عمر خود از کدام اقداماتش اظهار پشیمانی کرد؟


پاسخ:

اظهار پشیمانی ابوبکر و اقرار به جنایات

ابوبکر پیش از مرگش از کارهایش در ایام زندگی، اظهار ندامت و پشیمانی می‌کرد و به گناهان و جنایات خویش اقرار می کرد. ابن قتیبه در تاریخ الخلفاء نقل کرده است که ابوبکر می‌گفت:

اجل و الله انی لا آسی الا علی ثلاث فعلتهن لیتنی کنت ترکتهن، فلیتنی ترکت بیت علی و فی روایه فوددت انی لم اکشف بیت فاطمه عن شی‌ء و ان کانوا قد اعلنوا علی الحرب و لیتنی یوم سقیفه بنی‌ساعده کنت ضربت علی یداحد الرجلین ابی‌عبیده او عمر فکان هو الامیر و کنت انا الوزیر، و لیتنی حین اتیت ذی الفجاءه السلمی اسیرا انی قتلته ذبیحا او اطلقته نجیحا و لم اکن احرقته بالنار

یعنی: آری، به خدا قسم، تاسف نمی‌خورم جز بر سه کاری که انجام دادم و ای کاش انجام نمی‌دادم:

ای کاش خانه‌ی علی را رها می‌کردم و در روایتی: ای کاش به خانه فاطمه کاری نداشتم هر چند اعلان جنگ علیه من می‌کردند

و ای کاش در روز سقیفه، روی دست یکی از آن دو نفر ابوعبیده یا عمر می‌زدم که او امیر می‌شد و من وزیرش می‌شدم

و ای کاش روزی که ذوالفجاءه سلمی را به اسارت گرفتند و نزد من آوردند او را می‌کشتم یا آزاد می‌کردم ولی او را با آتش نمی‌سوزاندم.

منابع :

عقد الفرید، ج 4 ص 268- تاریخ طبری، ج 3 ص 430- مروج الذهب، ج 2 ص 303. این روایت میان اهل سنت بسیار مشهور است و در کتب مختلف ایشان با عبارات متفاوت آمده است. بعضی از این کتب عبارتند از: ابوعبید و کتاب الاموال (ابوعبید) – المعجم الکبیر (طبرانی) – کتاب کامل (مبرّد) – مختصر تاریخ دمشق (محمد بن مکرم) – تاریخ الاسلام (شمس الدین ذهبی) – مجمع الزوائد (علی بن ابی بکر هیثمی) – لسان المیزان (ابن حجر عسقلانی) – کنزالعمال (متقی هندی)





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین