وهابیت در مورد فضائل اهل بیت ع چه عقیده ای دارند؟

یکی از مبانی فکری (ابن تیمیّه) انکار فضائل مسلّم اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام) است، او در کتاب (منهاج السنّة) که به قول علاّمه امینی باید آن را (منهاج البدعة) نامید(الغدیر: 3/148: وهو الحریّ بأن یسمّی (منهاج البدعة) وهو کتاب حشوه ضلالات وأکاذیب، وتحکّمات، وإنکار المسلّمات، وتکفیر المسلمین، وأخذ بناصر المبدعین، ونصب وعداء محتدم علی أهل بیت الوحی(علیهم السلام).) می نویسد: نزول آیه شریفه (إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ)( مائده: 55) در حقّ علی(علیه السلام)به اتفاق اهل علم دروغ است.
(وقد وضع بعض الکذّابین حدیثاً مفتری أنّ هذه الآیة نزلت فی علیّ لمّا تصدّق بخاتمه فی الصلاة، وهذا کذب بإجماع أهل العلم بالنقل، وکذبه بیّن من وجوه کثیرة(منهاج السنّة: 2/30.)
بعضی از دروغگویان حدیثی را جعل کرده و گفته اند: آیه (إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ) در شأن علی هنگامی که در نماز انگشترش را به فقیر صدقة داد نازل شده است، به اجماع اهل علم این مطلب دروغ، و دروغ بودن آن آشکار است.
این حدیث و شأن نزول را بیش از 66 نفر از محدّثان و دانشمندان اهل سنّت نقل کرده اند(الغدیر: 3/154 162).
آلوسی از علماء بزرگ اهل سنّت می گوید:(غالب الأخباریّین علی أنّ هذه الآیة نزلت فی علیّ کرّم اللّه وجهه)
(غالب اخباریها معتقدند که این آیه در باره علی بن أبی طالب (علیه السلام)نازل شده است).
سپس می افزاید که حسّان شاعر، در این زمینه اشعاری سروده است، و آنگاه اشعار او را ذکر می کند(روح المعانی فی تفسیر القرآن: 6/167.)
و نیز می نویسد: (وأمّا قوله وأنزل اللّه فیهم (قُل لاَّ أَسَْلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَی)فهذا کذب ظاهر)( منهاج السنّة: 4/563.)
نزول آیه شریفه (قُل لاَّ أَسَْلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا...) در حقّ خاندان رسالت دروغ است.
و حال آن که متجاوز از 45 نفر از بزرگان اهل سنّت آن را نقل کرده اند(الغدیر: 3/156.)
و در باره حدیث (علیّ مع الحقّ والحقّ معه) می نویسد: من أعظم الکلام کذباً وجهلاً فإنّ هذا الحدیث لم یروه أحد عن النبیّ صلّی اللّه علیه وسلّم لا بإسناد صحیح ولا ضعیف)
از بزرگترین دروغها و نادانیها است که این حدیث را از پیامبر بدانیم، چون این روایت را هیچ کس حتی با سند ضعیف، از پیامبر نقل نکرده است.
با این که جمعی از علماء بزرگ اهل سنّت همانند: خطیب بغدادی، هیثمی حاکم نیشابوری، ابن کثیر و ابن قتیبه، از ابو سعید خُدری، سعد بن وقّاص، علی بن أبی طالب (علیه السلام)، ام سلمه و عائشه این حدیث را با تعابیر مختلف نقل کرده اند.
مانند: (علیّ مع الحقّ والحقّ مع علیّ، ولن یفترقا حتّی یردا علیّ الحوض یوم القیامة). و یا عبارت: (علیّ مع الحقّ والقرآن، والحقّ والقرآن مع علیّ، ولن یفترقا حتّی یردا علیّ الحوض) و یا جمله: (الحقّ مع ذا، الحقّ مع ذا) و همچنین عبارت: (الّلهمّ أدر الحقّ مع علیّ حیث دار)
هیثمی از علماء بزرگ اهل سنّت می نویسد: (رواه أبو یعلی، ورجاله ثقات)( مجمع الزوائد للحافظ الهیثمی: 7/235.). این روایت را ابویعلی نقل نموده، و روات آن همه ثقه هستند.
و همچنین حاکم نیشابوری و ذهبی که از استوانه های علمی اهل سنّت به شمار می روند، تصریح به صحت روایت نموده اند(المستدرک: 3/123، 124 ح 4629)
فخر رازی می نویسد: (من اقتدی فی دینه بعلیّ بن أبی طالب فقد اهتدی لقول النبیّ صلّی اللّه علیه وآله وسلّم : (الّلهمّ أدر الحقّ مع علیّ حیث دار)( تفسیر الکبیر: 1/205 و207 ؛المحصول: 6/134. نیز رجوع شود به: تاریخ بغداد: 14/322، تاریخ مدینة دمشق: 42/449، کنز العمّال: 11/621 ح 33018 ,البدایة والنهایة لابن کثیر: 7/ 398، الصواعق المحرقة: 74، ط. المیمنة بمصر، تاریخ الخلفاء للسیوطی: 116 و162، وفیض القدیر للمناوی: 4/356، الإمامة والسیاسة: 1/98، تحقیق علی شیری.). هدایت یافته کسی است که به علی(علیه السلام) اقتدا کند، زیرا پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله وسلم)فرموده است: خدایا حق را بر محور علی قرار بده.