جایگاه قرآن کریم و عترت علیهم السلام در مذهب تشیع چیست؟

قرآن کریم بزرگ‌ترین نازل شده ‌ی حق است و حضرات چهارده معصوم علیهم ‌السلام بالاتر از قرآن کریم می‌ باشند؛ زیرا آنان قرآن متحرک و ناطقند و نوشته ‌شده ‌ی آن‌ها و صورت مکتوبی ایشان قرآن کریم است، و هر دو (قرآن کریم و عترت) امانت پیامبر اکرم صلی ‌الله ‌علیه‌ و‌آله هستند و چون عترت قرآن متحرک و زنده است از قرآن کریم اهمیت بیش‌تر و جایگاه والاتری دارند و این‌ها همه نازل خداست. انزال قرآن کریم و عترت معصومین علیهم ‌السلام نیز یا با واسطه ‌ی حق است و یا بی‌ واسطه از حق است. حق یک‌ بار بی ‌واسطه در این‌ها هست و یک بار با واسطه. انزال قرآن کریم و عترت همان تعینات ثابت ملایکه و شیعه است. همه ‌ی این‌ها انزال با یک واسطه است که ملایکه از نور حضرات معصومین علیهم ‌السلام و شیعه از گِل امامان علیهم ‌السلام به وجود آمده‌اند که مخلوطی هم از غیر در آن هست. خداوند هم بی ‌واسطه در انسان هست و هم با واسطه‌ ی امامان علیهم ‌السلام در شیعه هست و در ملایکه نیز خدا هم با واسطه و هم بی ‌واسطه هست. پس شیعه باید از دو بالادست خود اطاعت نماید و عبادت نیز همین است: از حضرات معصومین علیهم ‌السلام با یک درجه و از خدا با دو درجه اطاعت کنند، بالاتر از امامان خدایی هست؛ ولی عده‌ ای حق آنان را با حق خدا اشتباه گرفته ‌اند؛ از این رو همه چیز را از آنان می ‌بینند و علی اللهی می‌ شوند. همه ‌ی خیرات ما از امامان علیهم‌ السلام است؛ اما همه‌ ی این بزرگواران واسطه‌ ی فیض حقند و فیضی را که از حق گرفته‌ اند به دیگران می‌ دهند و به هر کسی بهره‌ ای از وجود اعطا می‌ کنند.
منبع: پایگاه حضرت آیت الله العظمی نکونام (دامت برکاته).