ابوعبدالله، محمد بن اسماعیل بن ابراهیم بن مغیرة بن بردزیه، جعفی البخاری، از نامدارترین محدثان اهل سنت است. وی به سال 194 ه.ق در قریه ی "خرتنک" از قرای بخارا زاده شد و در همان دوران کودکی، پدرش را از دست داد. حافظه ای بسیار قوی داشت و از کودکی به حفظ و جمع آوری احادیث همت گماشت. وی پس از این که از طرف استاد خود محمد بن یحیی ذهلی مورد حسادت قرار گرفت، تکفیر و از جامعه طرد شد. ناگزیر نیشابور را ترک کرده و به بخارا رفت که در آن جا نیز مورد غضب دستگاه حاکم قرار گرفت. از آن جا قصد سمرقند داشت که در بین راه به قریه محل تولد خود رفت و چند روزی نگذشت که وفات یافت. آثار او را 25 کتاب نقل کرده اند که مهم ترین آنها کتاب صحیح بخاری است. بخاری با این که هم عصر دو تن از امامان شیعه (امام هادی و امام عسکری (ع) ) بوده، اما متأسفانه از این دو امام بزرگوار حدیثی را نقل نکرده و تنها 29 حدیث از امام علی (ع) و احادیثی اندک از امام حسن مجتبی و امام باقر (ع) را نقل کرده است. با این که بسیاری از اهل سنت وی را راست گو و کتاب صحیح او را بعد از قرآن، بالاترین کتاب می دانند، اما بعضی از بزرگان اهل سنت، انتقادات محکمی به روایات او وارد کرده اند. همچنین علما و محدثان شیعه نیز کتاب صحیح او را مورد انتقاد قرار داده اند.
ابوعبدالله، محمد بن اسماعیل بن ابراهیم بن مغیرة بن بردزیه، جعفی البخاری، از نامدارترین محدثان اهل سنت است. وی به سال 194 ه.ق در قریه ی "خرتنک" از قرای بخارا زاده شد و در همان دوران کودکی، پدرش را از دست داد. حافظه ای بسیار قوی داشت و از کودکی به حفظ و جمع آوری احادیث همت گماشت. وی پس از این که از طرف استاد خود محمد بن یحیی ذهلی مورد حسادت قرار گرفت، تکفیر و از جامعه طرد شد. ناگزیر نیشابور را ترک کرده و به بخارا رفت که در آن جا نیز مورد غضب دستگاه حاکم قرار گرفت. از آن جا قصد سمرقند داشت که در بین راه به قریه محل تولد خود رفت و چند روزی نگذشت که وفات یافت. آثار او را 25 کتاب نقل کرده اند که مهم ترین آنها کتاب صحیح بخاری است. بخاری با این که هم عصر دو تن از امامان شیعه (امام هادی و امام عسکری (ع) ) بوده، اما متأسفانه از این دو امام بزرگوار حدیثی را نقل نکرده و تنها 29 حدیث از امام علی (ع) و احادیثی اندک از امام حسن مجتبی و امام باقر (ع) را نقل کرده است. با این که بسیاری از اهل سنت وی را راست گو و کتاب صحیح او را بعد از قرآن، بالاترین کتاب می دانند، اما بعضی از بزرگان اهل سنت، انتقادات محکمی به روایات او وارد کرده اند. همچنین علما و محدثان شیعه نیز کتاب صحیح او را مورد انتقاد قرار داده اند.
- [سایر] حضرت مهدی (عج) در نامه آخرشان به شیخ مفید (ره) چه مطالبی را متذکر شدهاند؟
- [سایر] زندگی نامه امام زاده احمد بن موسی الکاظم علیهما السلام چیست؟ چرا معروف به (شاهچراغ) است؟
- [سایر] در رابطه با زندگی اجتماعی امام باقر ع مطالبی می خواستم؟
- [سایر] با سلام زندگی نامه و وصیت نامه شهید علی هاشمی را می خواهم.با تشکر
- [سایر] لطفا در مورد مشکوک بودن نامه 6/1/68 امام(ره)به آقای منتظری توضیح دهید؟ آیا نامه قطعا از خود امام است؟
- [سایر] لطفاً درباره منزلت، مقام و محل دفن احمد بن موسی شاهچراغ و نیز زندگی ایشان مطالبی را بیان نمائید.
- [سایر] صاحب جریج کیست؟ لطفاً زندگی نامه وی را بیان کنید.
- [سایر] زندگی نامه و شخصیت و اعتقادات احمد بن حنبل چیست؟
- [سایر] نقش معنویت در پیروزی تداوم انقلاب اسلامی و آرمان های امام راحل و چگونگی حفظ معنویت مطالبی را بیان کنید.
- [سایر] زندگی نامه امام باقر (ع) را بیان کنید؟
- [آیت الله نوری همدانی] اگر انسان کسی را که در شهر دیگر است وکیل نماید و برای او وکالت نامه بفرستد و او قبول کند ، اگر چه وکالت نامه بعد از مدّتی برسد ، وکالت صحیح است .
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] اگر انسان کسی را که در شهر دیگر است وکیل نماید و برای او وکالت نامه بفرستد و او قبول کند؛ اگرچه وکالت نامه بعد از مدتی برسد وکالت صحیح است.
- [آیت الله علوی گرگانی] اگر انسان کسی را که در شهر دیگر است وکیل نماید وبرای او وکالت نامه بفرستد و او قبول کند، اگرچه وکالت نامه بعد از مدّتی برسد وکالت صحیح است.
- [آیت الله مظاهری] اگر انسان کسی را که در شهر دیگر است وکیل نماید و برای او وکالت نامه بفرستد و او قبول کند، گرچه وکالت نامه بعد از مدّتی برسد، وکالت صحیح است.
- [آیت الله سبحانی] اگر انسان کسی را که در شهر دیگر است وکیل نماید و برای او وکالت نامه بفرستد و او قبول کند، اگرچه وکالت نامه بعد از مدتی برسد وکالت صحیح است.
- [آیت الله سیستانی] اگر انسان کسی را که در شهری دیگر است وکیل نماید ، و برای او وکالت نامه بفرستد و او قبول کند ، اگر چه وکالت نامه بعد از مدتی برسد ، وکالت صحیح است .
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] اگر سر از سجده بردارد و ببیند امام در سجده است؛ چنانچه به خیال اینکه سجده اول امام است؛ به قصد اینکه با امام سجده کند به سجده رود و بفهمد سجده دوم امام بوده؛ سجده دوم او حساب می شود و اگر به خیال اینکه سجده دوم امام است به سجده رود و بفهمد که سجده اول امام بوده؛ باید به قصد سجده با امام سجده را تمام کند و دوباره با امام به سجده رود.
- [آیت الله سبحانی] کسی که یک رکعت از امام عقب مانده وقتی امام تشهد رکعت آخر را می خواند نیم خیز بنشیند و صبر کند تا امام تشهد نماز را بگوید و بعد برخیزد. شرائط امام جماعت:
- [آیت الله اردبیلی] مأموم نباید جلوتر از امام بایستد و به احتیاط واجب باید کمی عقبتر از امام بایستد؛ ولی اگر مأموم فقط یک مرد باشد، بنابر احتیاط واجب باید در سمت راست امام بایستد و میتواند مساوی با امام بایستد و چنانچه قدّ مأموم بلندتر از امام باشد و در رکوع و سجود سر او جلوتر از امام باشد، اشکالی ندارد.
- [آیت الله بهجت] اگر سر از سجده بردارد و ببیند امام در سجده است، چنانچه به خیال اینکه سجده اول امام است، به قصد اینکه با امام سجده کند به سجده رود و بفهمد سجده دوم امام بوده، سجده دوم مأموم حساب میشود و نمازش صحیح است، و اگر به خیال اینکه سجده دوم امام است به سجده رود و بفهمد سجده اول امام بوده، سجده اول او خواهد بود و بقیه نماز را با امام میخواند.