شخص بیمار برای شفا یافتن لازم است نزد پزشک برود، یا تربت سیدالشهدا(ع) را بخورد و یا دعا کند؟!

این سه امر، هر یک می‌تواند سبب جداگانه‌ای برای شفای مریض باشد و می‌توانند با هم جمع شوند. لکن بهتر آن است که دعا (ارتباط با خدا و تقاضای مستقیم از او) با تمامی افعال ما، از جمله بهره‌گیری هر یک از این دو وسیله همراه گردد؛ زیرا عملیات پزشک و تأثیر دارو و... و نیز شفاعت امام(ع) و اثر بخشی تربت او، از قدرت و اراده حق تعالی منفک و مستقل نیستند و تأثیر آنها منوط به مشیت الهی است.
نکته دیگر این‌که نباید بهره‌گیری از توسلات و شفاعت ائمه(‏ع) و استفاده از دعا را مربوط به مشکلات و معضلاتی بدانیم که از حلّ آنها از طرق عادی مأیوس شده‌ایم و تنها در گرفتاری، متوسل به چنین اسبابی بشویم، چنان‌که نباید استفاده از دعا و توسلات به معنای دست کشیدن و عدم استفاده از طرق عادی پنداشته شود و تنبلی و سستی پیشه گردد؛ زیرا بنای الهی بر این است که تحقق امور از طرق عادی آنها صورت پذیرد. پس می‌توان بین هر سه جمع کرد. با دعا و تبرّک به تربت سیدالشهداء(ع) به پزشک مراجعه کنیم و داروها را مصرف نماییم، تا خداوند شفاعت ائمه(‏ع) را پذیرفته و اثری مناسب و مطلوب را از این روند درمان پزشکی نصیب ما نماید.
به هر حال، هیچ‌گاه و در هیچ معضلی نباید از عنایات حق و شفاعت ائمه(‏ع) ناامید و مأیوس گردید، چنان‌که هیچ‌گاه نباید از فعالیت و بهره‌وری از وسایل عادی دست کشید.