ورود به بهشت بر ملاک "ایمان" و "عمل صالح" استوار است. فرد شیعه هم به شرطی به بهشت می رود که از شیعه بودن تنها عنوانی را یدک نکشیده، و به لوازم شیعه گری عمل کرده باشد و یا سرمایه ای اندوخته باشد که با آن مورد شفاعت واقع شود. پیروان هر دین آسمانی تا قبل از آمدن شریعت بعد- اگر طبق دین خود عمل کرده باشند-، بهشتی خواهند بود، لکن پس از بعثت رسول الله (ص) تنها دین مقبول درگاه الهی، اسلام واقعی است که در مکتب اهل بیت، تجلی یافته است. البته از قرآن و روایات اسلامی استفاده می شود که مستضعفین؛ یعنی کسانی که توان دست یابی به راهنما را نداشته و امکان مهاجرت به سایر بلاد و ... را نیز نداشته اند، لکن طبق فطرت خود "انسان" زیسته اند، از رحمت الاهی برخوردار خواهند شد. مستضعفین، علاوه بر جاهلان قاصر، افراد نابالغ (که قبل از بلوغ و تکلیف از دنیا می روند) و نیز دیوانگان و ... را نیز شامل می شود. پس تنها کسانی که با عناد ورزی و لجاجت، بعد از شناختن حق، آن را نمی پذیرند و همچنین کسانی که در شناخت حقیقت تساهل به خرج داده و مقصر شناخته شوند، اهل نجات نیستند، اما اکثریت انسان ها که قاصر بوده و عنود نیستند با لطف و رحمت الهی، اهل نجات هستند.
