تسبیح
تَسْبیح، پاک و منزه دانستن خدا از آنچه شایسته او نیست؛ یاد کردن خداوند به پاکی.
هرگاه انسان در جایی نماز می خواند که مردم از جلو او عبور می کنند مستحب است جلو خود چیزی بگذارد که میان او و آنها حایل گردد، حتی اگر عصا و تسبیح و ریسمانی هم باشد کافی است.