اختیار
اختیار در چند معنا به کار رفته است:۱. مقابل جبر، ۲. در برابر اکراه، ۳. مقابل ضرورت و اضطرار، ۴. برگزیدن یکی یا بیشتر، از چند چیز. از اختیار به معنای چهارم در باب نکاح سخن رفته است.
هر گاه روزه دار عمداً قی کند، اگرچه به واسطه مرض و برای رفع مسمومیت و مانند آن ناچار باشد، روزه اش باطل می شود ولی اگر سهواً یا بی اختیار قی کند، اشکال ندارد.
عنوان مسئله:
هر گاه روزه دار عمداً قی کند، اگرچه به واسطه مرض و برای رفع مسمومیت و مانند آن ناچار باشد، روزه اش باطل می شود ولی اگر سهواً یا بی اختیار قی کند، اشکال ندارد.
پرسش‌های مرتبط از دیگر مراجع
- [آیت الله علوی گرگانی] اگر شخصی در شب ماه رمضان غذایی بخورد که میداند در روز قیّ میکند ولکن در روز قیّ نکند، آیا روزه او اشکال دارد؟
- [آیت الله بهجت] اگر در هنگام روزه چیزی سهوا از گلو پایین رود، آیا روزه باطل است؟
- [آیت الله اردبیلی] کدام یک از مبطلات روزه اگر سهواً انجام گردد روزه را باطل مینماید؟
- [آیت الله اردبیلی] کدامیک از مبطلات روزه اگر سهواً انجام گردد روزه را باطل مینماید؟
- [آیت الله اردبیلی] کدام یک از مبطلات روزه اگر سهواً انجام گردد روزه را باطل مینماید؟
- [آیت الله اردبیلی] کدام یک از مبطلات روزه اگر سهواً انجام گردد روزه را باطل مینماید؟
- [آیت الله اردبیلی] کسی که برای رفع تنگی نفس ناچار است از دارویی استفاده کند که به صورت بخار و یا به صورت پودر گاز از راه حلق به ریهها پاشیده میشود، تا راه تنفسی او باز شود، آیا میتواند روزه بگیرد؟
- [آیت الله مظاهری] من یک جانباز شیمیایی هستم. آیا استفاده از اسپری مخصوص برای رفع تنگی نفس در طول مدت روزه، روزه را باطل میکند یا نه؟
- [سایر] اگر کسی سهواً مبطل روزه را انجام دهد سپس به گمان باطل شدن روزه، روزه را عمداً بخورد، چه حکمی دارد؟
- [آیت الله بهجت] آیا اگر کسی سهوا به خاطر شنیدن سخن خنده داری بی اختیار قهقهه بزند و با صدای بلند بخندد، نمازش باطل می شود؟
مسائل مرتبط از این مرجع
- تنقیه با چیز روان اگرچه از روی ناچاری و برای معالجه باشد، بنابر احتیاط واجب روزه را باطل می کند ولی استعمال شیاف هائی که برای معالجه است، اشکال ندارد. 9. قی کردن
- اگر در شب چیزی بخورد که می داند به واسطه خوردن آن، در روز بی اختیار قی می کند، احتیاط واجب آن است که روزه آن روز را قضا نماید.
- اگر به واسطه مرضی روزه رمضان را نگیرد و بعد از رمضان مرض او برطرف شود ولی عذر دیگری پیدا کند که نتواند تا رمضان قضای روزه را بگیرد باید روزه هائی را که نگرفته قضا نماید. و نیز اگر در ماه رمضان، غیر مرض عذر دیگری داشته باشد و بعد از رمضان آن عذر برطرف شود و تا رمضان سال بعد به واسطه مرض نتواند روزه بگیرد، روزه هائی را که نگرفته باید قضا کند.
- اگر روزه دار سهواً چیزی بخورد یا بیاشامد، روزه اش باطل نمی شود.
- اگر روزه دار سهواً یکی از کارهائی که روزه را باطل می کند انجام دهد و به خیال اینکه روزه اش باطل شده، عمداً دوباره یکی از آنها را به جا آورد، روزه او باطل می شود.
- روزه ای که از انسان به واسطه مستی فوت شده، باید قضا نماید. اگرچه چیزی را که به واسطه آن مست شده، برای معالجه خورده باشد.
- اگر بی اختیار منی از او بیرون آید، روزه اش باطل نیست. ولی اگر کاری کند که بی اختیار منی از او بیرون آید، روزه اش باطل می شود.
- کسی که به واسطه مسافرت یا مرض روزه نمی گیرد، نمی تواند زن روزه دار خود را مجبور به جماع کند، ولی اگر او را مجبور نماید، بنابر احتیاط کفاره زن را بدهد.
- اگر به واسطه مرض، یا حیض، یا نفاس، روزه رمضان را نگیرد و پیش از تمام شدن رمضان بمیرد، لازم نیست روزه هائی را که نگرفته برای او قضا کنند.
- اگر عمداً روزه خود را باطل کند. و بعد عذری مانند حیض یا نفاس یا مرض برای او پیدا شود، کفّاره بر او واجب می شود.
مسائل مرتبط از دیگر مراجع
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] هرگاه روزه دار عمدا قی کند اگرچه به واسطه مرض و مانند آن ناچار باشد؛ روزه اش باطل می شود؛ ولی اگر سهوا یا بی اختیار قی کند اشکال ندارد.
- [آیت الله سیستانی] هرگاه روزهدار عمداً قی کند اگرچه به واسطه مرض و مانند آن ناچار باشد، روزهاش باطل میشود. ولی اگر سهواً یا بیاختیار قی کند، اشکال ندارد.
- [آیت الله وحید خراسانی] هرگاه روزه دار عمدا قی کند اگر چه به واسطه مرض و مانند ان ناچار باشد روزه اش باطل می شود ولی اگر سهوا یا بی اختیار قی کند اشکال ندارد
- [امام خمینی] هرگاه روزه دار عمدا قی کند - اگر چه به واسطه مرض و مانند آن ناچار باشد - روزه اش باطل می شود، ولی اگر سهوا یا بی اختیار قی کند، اشکال ندارد.
- [آیت الله نوری همدانی] هر گاه روزه دار عمداً قی کند ، اگر چه به واسطة مرض و مانند آن ناچار باشد ، روزه اش باطل می شود ولی اگر سهواً یا بی اختیار قی کند اشکال ندارد .
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . هر گاه روزهدار عمداً قی کند اگر چه به واسطه مرض و مانند آن ناچار باشد، روزهاش باطل میشود، ولی اگر سهواً یا بیاختیار قی کند، اشکال ندارد.
- [آیت الله شبیری زنجانی] هر گاه روزهدار عمداً قی کند؛ اگر چه به واسطه مرض و مانند آن ناچار باشد، روزهاش باطل میشود؛ ولی اگر سهواً یا بیاختیار قی کند، اشکال ندارد.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] هرگاه روزه دار عمداً قی کند اگر چه بواسطه مرض و مانند آن ناچار باشد، روزه اش باطل می شود، ولی اگر سهواً یا بی اختیار قی کند اشکال ندارد.
- [آیت الله اردبیلی] اگر روزهدار عمدا قی (استفراغ) کند اگرچه به واسطه بیماری و مانند آن ناچار به این عمل باشد روزه او باطل میشود، ولی اگر سهوا یا بیاختیار قی کند، اشکال ندارد.
- [آیت الله بروجردی] هرگاه روزهدار عمداً قی کند، اگر چه به واسطهی مرض و مانند آن ناچار باشد، روزهاش باطل میشود، ولی اگر سهواً یا بیاختیار قی کند، اشکال ندارد.