دستور
امر (انشا) به واداشتن کسی به انجام کاری از طریق دستور اطلاق میشود.
اگر یکی از شکهای صحیح برای انسان پیش اید نباید نماز را بشکند بلکه به دستوری که برای ان شک هست عمل نماید و چنانچه به دستور شک عمل نکند پس اگر پیش از انجام کاری که نماز را باطل می کند مثل روگرداندن از قبله نماز را از سر گیرد نماز دومش هم باطل است و اگر بعد از انجام کاری که نماز را باطل می کند مشغول نماز شود نماز دومش صحیح است