یقین
یقین در دین به منزله سرمایه است و ایمان متوقف بر آن می‌باشد. سایر علوم شاخ و برگ آن است و رستگاری در آخرت بدون یقین حاصل نمیشود.
اگر یقین داشته باشد که به واسط آروغ زدن، چیزی از گلو بیرون می‌آید، بنابر احتیاط نباید عمداً آروغ بزند، ولی اگر یقین نداشته باشد اشکال ندارد.
عنوان مسئله:
اگر یقین داشته باشد که به واسط آروغ زدن، چیزی از گلو بیرون می‌آید، بنابر احتیاط نباید عمداً آروغ بزند، ولی اگر یقین نداشته باشد اشکال ندارد.
پرسش‌های مرتبط از این مرجع
سوال مرتبط یافت نشد
پرسش‌های مرتبط از دیگر مراجع
- [سایر] اگر با زدن موی بدن یعنی موی پاها و موی سینه احساسی به آدم دست دهد، اگر باز موها را بزند اشکال دارد؟
- [آیت الله علوی گرگانی] در عبارات ذیل که در رساله استفاده شده در کدامیک از موارد می‌توان از مجتهد دیگر تقلید کرد: الف - به احتیاطی که در کنار فتوامی‌آید احتیاط مستحب گفته می‌شود ب - احتیاط واجب که معمولامطلق می‌آید. ت - موردی که مجتهد می‌فرماید اشکال دارد. ث - موردی که مجتهد می‌فرماید مورد تأمل است.
- [سایر] با سلام و تشکر از زحمات شما ، من جوانی 34 ساله هستم در مورد تشخیص مزاجم دچار سردرگمی شدم چون بیشترین حالات من هم در مزاج گرم و خشک (صفراوی ) و سرد و تر (بلغمی ) است . علائمی را که در مزاجم هست عبارتند از : زیاد شدن خواب ، ضعف هضم و آروغ ترش زدن ، ادرار سفید رنگ ،احساس کسلی و بی حالی ، افزایش آب دهان ،تجمع چربی در شکم ، عطش زیاد، احساس گرگرفتگی و تعریق زیاد ، جوش و آکنه ، زبان سفید و زرد ، تمایل به خوردن هندوانه خیار ماست ، موهای نازک بین مشکی و خرمایی لخت و ریزش مو و کم پشت شدن آن ، هیکل متوسط ، رنگ پوست گندمی ، چشم قهوه ای ، موهای بدن متوسط ، دارای سوء هاضمه ، ریفلکس ، دل درد شدید بطوری که 3 روز نمی تونم غذا بخورم تمام آزمایشات سونوگرافی غکس سی تی اسکن مولتی اسلایس آنوسکوپی و ... همه سالم بودن ، خواب سبک ، دارای روابط اجتماعی قوی ، زودرنج و عصبی ، افسردگی ، میل جنسی زیاد و لی زودانزال ، یبوست ، بی قرار ، درد در شقیقه ها ، ضعف جسمی و در صورت فعالیت جسمی دچار لرزش در اندام ،مزه بد دهان ، خلط زرد در گلو خصوصا صبحها، قارقور شکم ، نفخ
مسائل مرتبط از این مرجع
- اگر روزه‌دار آروغ بزند و چیزی در دهانش بیاید، چنان‌چه عمداً آن را فرو ببرد، روزه‌اش باطل است و باید قضای آن را بگیرد و کفاره هم بر او واجب می‌شود، و اگر خوردن آن چیز حرام باشد، مثلًا موقع آروغ زدن خون یا غذایی که از صورت غذا بودن خارج است، به دهان او بیاید و عمداً آن را فرو برد، باید قضای آن روزه را بگیرد، و بنابر احتیاط کفارة جمع هم بر او واجب می‌شود.
- اگر به واسط باد غباری پیدا شود و انسان با این که متوجه است مواظبت نکند و به حلق برسد، بنابر احتیاط واجب روزه‌اش باطل می‌شود.
- اگر به واسط یقین یا ترس ضرر، تیمم کند و پیش از نماز بفهمد که آب برایش ضرر ندارد، تیمم او باطل است. و اگر بعد از نماز بفهمد، بنابر احتیاط واجب درصورتی که وقت باقی باشد باید دوباره نماز را با وضو یا غسل بخواند، و اگر وقت گذشته قضا ندارد.
- اخلاطی که از بینی یا گلو می‌آید، اگر خون داشته باشد جایی که خون دارد نجس و بقیه آن پاک است. پس اگر به بیرون دهان یا بینی برسد مقداری را که انسان یقین دارد جای نجس اخلاط به آن رسیده نجس است، و محلی را که شک دارد جای نجس به آن رسیده یا نه پاک می‌باشد.
- اگر حصیر مسجد نجس شود، بنابر احتیاط باید آن را آب بکشند. ولی چنان‌چه نجاست حصیر بی‌احترامی به مسجد باشد، و به واسط آب کشیدن خراب می‌شود و بریدن جای نجس بهتر است، باید آن را ببرند.
- اگر به واسط ابر یا غبار، نتواند در اول وقت نماز به داخل شدن وقت یقین کند، چنان‌چه گمان داشته باشد که وقت داخل شده، می‌تواند مشغول نماز شود، ولی در چیزهایی که نسبت به شناختن وقت مانع شخصی باشد مثل نابینائی و در زندان بودن، احتیاط واجب آن است که نماز را تأخیر بیندازد تا یقین یا اطمینان کند که وقت داخل شده‌است.
- اگر مرد برای معالج زن نامحرم ناچار باشد که او را نگاه کند و دست به بدن او بزند اشکال ندارد، ولی اگر با نگاه کردن بتواند معالجه کند نباید دست به بدن او بزند و اگر با دست زدن بتواند معالجه کند، نباید او را نگاه کند.
- روزه‌داری که محتلم شده، اگر بداند منی در مجری مانده و در صورتی که پیش از غسل بول نکند بعد از غسل منی از او بیرون می‌آید، بنابر احتیاط واجب باید پیش از غسل بول کند.
- سینه زدن در کوچه و بازار با این که زن‌ها عبور می‌کنند، اشکال ندارد ولی بنابر احتیاط سینه‌زن باید پ- ی- راهن پوشیده باشد و نیز اگر جلوی جمعیت عزادار بیرق و مانند آن ببرند، مانعی ندارد ولی باید آلات لهو استعمال نشود.
- چیزی که بر آن تیمم می‌کند، بنابر احتیاط در صورت امکان باید گردی داشته باشد که به‌دست بماند، و بعد از زدن دست بر آن، دست را بتکاند که گرد آن بریزد.
مسائل مرتبط از دیگر مراجع
- [آیت الله علوی گرگانی] اگر یقین داشته باشد که به واسطه آروغ زدن، چیزی از گلو بیرون می‌آید، نباید عمداً آروغ بزند، ولی اگر یقین نداشته باشد، اشکال ندارد.
- [آیت الله بروجردی] اگر یقین داشته باشد که به واسطه‌ی آروغ زدن، چیزی از گلو بیرون می‌آید، نباید عمداً آروغ بزند، ولی اگر یقین نداشته باشد اشکال ندارد.
- [آیت الله بهجت] اگر یقین داشته باشد که به‌واسطه آروغ زدن، چیزی از گلو بیرون می‌آید، نباید عمداً آروغ بزند، ولی اگر یقین نداشته باشد اشکال ندارد.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . اگر یقین داشته باشد که به واسطه آروغ‌زدن، چیزی از گلو بیرون می‌آید، نباید عمداً آروغ بزند بلکه اگر احتمال بدهد بنابر احتیاط واجب آروغ نزند.
- [آیت الله وحید خراسانی] اگر یقین داشته باشد که به واسطه اروغ زدن چیزی از گلو بیرون می اید بنابر احتیاط واجب نباید عمدا اروغ بزند ولی اگر یقین نداشته باشد اشکال ندارد
- [آیت الله سبحانی] اگر یقین داشته باشد که به واسطه آروغ زدن، چیزی از گلو بیرون می آید، نباید عمداً آروغ بزند ولی اگر یقین نداشته باشد، اشکال ندارد.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] اگر یقین داشته باشد که بواسطه آروغ زدن چیزی از گلو بیرون می آید نباید عمداً آروغ بزند، ولی اگر یقین نداشته باشد اشکال ندارد.
- [آیت الله نوری همدانی] اگر یقین داشته باشد که به واسطة آروغ زدن چیزی از گلو بیرون می آید ، نباید عمداً آروغ بزند ولی اگر یقین نداشته باشد اشکال ندارد .
- [امام خمینی] اگر یقین داشته باشد که به واسطه آروغ زدن چیزی از گلو بیرون می آید، نباید عمدا آروغ بزند، ولی اگر یقین نداشته باشد اشکال ندارد.
- [آیت الله شبیری زنجانی] اگر یقین داشته باشد که به واسطه آروغ زدن، چیزی از گلو بیرون می‌آید به گونه‌ای که به آن قی کردن می‌گویند، نباید عمداً آروغ بزند و اگر احتمال آن را بدهد آروغ زدن، خلاف احتیاط استحبابیست و اگر این احتمال را هم ندهد آروغ زدن هیچ اشکالی ندارد؛ هر چند آروغ زدن باعث قی گردد.