نبرد
جهاد بذل جان و مال در راه خدا در جنگ با دشمن اسلام و مسلمانان است.
احتیاط واجب آن است که سر را در گلاب و آبهای مضاف دیگر فرو نبرد، ولی فرو بردن سر در چیزهای دیگری که روان هستند، اشکال ندارد.
عنوان مسئله:
احتیاط واجب آن است که سر را در گلاب و آبهای مضاف دیگر فرو نبرد، ولی فرو بردن سر در چیزهای دیگری که روان هستند، اشکال ندارد.
پرسش‌های مرتبط از این مرجع
پرسش‌های مرتبط از دیگر مراجع
- [آیت الله علوی گرگانی] آیا فرو بردن چیزهای غیر خوردنی مثل وسایل پزشکی از حلق روزه را باطل می‌کند؟
- [آیت الله مکارم شیرازی] آیا فرو بردن عمدی اخلاط سر و سینه جایز است؟
- [آیت الله سیستانی] فرو بردن تمام سر در آب روزه را باطل است ؟
- [سایر] آیا شنا کردن و فرو بردن سر زیر آب روزه را باطل می کند؟
- [سایر] کسی که بدنش تا گردن زیر آب است، آیا با فرو بردن سر، غسل ارتماسی صحیح است؟
- [آیت الله خوئی] از مفطرات، فرو بردن تمام سر در آب است، آیا مراد فقط محل روییدن موهای سر است، یا آنکه مراد سر و صورت و گردن است؟
- [آیت الله مظاهری] در رساله توضیح المسائل حضرت‌عالی دیدم که فرو بردن سر در آب را مبطل روزه نمی‌دانید. آیا این فتوا در صورت ضرورت است یا روزه‌دار می‌تواند بدون هیچ عذری تمام سر خود را در آب فرو برد؟
- [سایر] سلام، آیا خلط جزو خبائث بوده و فرو بردن آن در صورتی‌که به فضای دهان برسد حرام است؟ اگر پاسخ مثبت است، آیا با فرو بردن عمدی خلطی که در حال روزه به دهان آمده (از باب اینکه با حرام افطار کرده‌ایم) کفاره جمع بر ما واجب میشود؟
- [سایر] با سلام، اگر شخصی در ماه رمضان بعد از اذان صبح جنب شود باید غسل انجام دهد در صورتی که انجام غسل با فرو بردن سر در آب همراه است آیا این عمل (شستن سر) باعث باطل شدن روزه نمی شود؟
- [آیت الله سیستانی] به منظور مرتفع نمودن بوی بد دهان و نیز کشتن میکروب های دهان و لثه ها آیا استفاده از دهان شوهای محتوی الکل بلا اشکال است یا خیر ؟ دهان شوهای مذکور از نظر پزشکی برای غرغره در دهان است و فرو بردن آنها مضر است ؟
مسائل مرتبط از این مرجع
- نُه چیز روزه را باطل می‌کند: اوّل: خوردن و آشامیدن. دوم: جِماع. سوم: اِستمناء، (استمناء آن است که انسان با خود عملی انجام دهد که منی از او بیرون آید.)چهارم: دروغ بستن به خدا و پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم و جانشینان ایشان علیهم‌السلام . پنجم: رساندن غبار غلیظ به حلق. ششم: فرو بردن تمام سر در آب. هفتم: باقی ماندن بر جنابت و حیض و نفاس تا اذان صبح. هشتم:اماله کردن با چیزهای روان. نهم: قی کردن؛ واحکام آنها در مسائل آینده بیان میشود.
- فرو بردن آب بینی و خلط سینه که در دهان آمده حرام نیست و نیز فرو بردن غذایی که هنگام خلال کردن، از لای دندان بیرون می‌آید، اگر طبیعت انسان از آن متنفّر نباشد، اشکال ندارد.
- فرو بردن اخلاط سر و سینه، اگر به فضای دهان نرسیده باشند، روزه را باطل نمی‌کند؛ ولی اگر داخل فضای دهان شود، نباید آن را فرو برد.
- حرام است که روزه‌دار عمدا تمام سر را در آب فرو برد، اگرچه باقی بدن او از آب بیرون باشد و چنانچه عمدا تمام سر را در آب فرو برد، بنابر احتیاط واجب باید قضای آن روزه را بگیرد، ولی اگر تمام بدن را زیر آب ببرد و مقداری از سر بیرون باشد، روزه او باطل نمی‌شود.
- خوردن سرگین و آب دماغ حرام است و احتیاط واجب آن است که از خوردن ادرار در غیر شتر و از خوردن چیزهای خبیث دیگر که طبیعت انسان از آن متنفّر است اجتناب کنند، ولی اگر چیزهای خبیث پاک باشد و مقداری از آن به گونه‌ای با چیز حلال مخلوط شود که عرفا مستهلک بوده و به حساب نیاید، خوردن آن اشکال ندارد.
- اگر فراموش کند که روزه است و سر را در آب فرو برد یا شخص دیگری به زور سر او را در آب فرو برد، چنانچه در زیر آب به خاطر آورد که روزه است یا آن کس دست خود را بردارد، باید فورا سر را بیرون آورد و چنانچه بیرون نیاورد، بنابر احتیاط روزه‌اش باطل میشود.
- در وضوی ارتماسی، انسان می‌تواند تنها صورت را به قصد وضو با مراعات شستن از بالا از طرف پیشانی در آب فرو برد، ولی مسح سر و پاها با رطوبت دست در وضوی ارتماسی اشکال دارد، بنابر این می‌توان در شستن دست راست آن را به قصد وضوی ارتماسی از طرف آرنج در آب فرو برد و در شستن دست چپ، آن را نیز به نحو ارتماسی در آب فرو برد ولی قسمتی از کف دست را باقی گذاشت و آن را با دست راست به صورت ترتیبی شست و در این صورت مسح با رطوبت باقی مانده در دست اشکال ندارد. در وضوی ارتماسی از ابتدای فرو بردن صورت و دست‌ها در آب تا خروج آنها، باید قصد شستن به نیّت وضو داشته باشد و کفایت قصد وضوی ارتماسی در حال بیرون آوردن صورت و دست محلّ اشکال است.
- اگر حشره‌ای در گلوی روزه‌دار برود، چنانچه به قدری پایین رود که دیگر به فرو بردن آن، خوردن نگویند، اگرچه آن را فرو برد، روزه او صحیح است هر چند بنابر احتیاط در صورت امکان باید آن را خارج کند، مگر آن که خارج کردن آن باعث قی کردن شود که در این صورت نباید قی کند و اگر به این مقدار پایین نرود، باید آن را بیرون آورد، اگرچه موجب شود که قی کند و روزه او باطل شود که در این صورت باید آن را قضا کند و چنانچه فرو ببرد روزه او باطل میشود و علاوه بر قضای روزه، بنابر احتیاط واجب باید کفّاره جمع بدهد.
- اگر شک کند که تمام سر زیر آب رفته یا نه، روزه او صحیح است؛ ولی اگر قصد داشته که تمام سر را زیر آب فرو برد، بنابر احتیاط روزه‌اش باطل است.
- اگر برای آن که کسی را از غرق شدن نجات دهد سر خود را در آب فرو برد، اگرچه نجات دادن او واجب باشد، روزه او باطل میشود.
مسائل مرتبط از دیگر مراجع
- [آیت الله علوی گرگانی] احتیاط واجب آن است که سر را در گلاب یا آبهای مضاف دیگر فرو نبرد و اگر در چیزهای دیگری که روان است فرو برد، روزه باطل نمی‌شود ولی‌احتیاط مستحب آن است که سر را در آنها فرو نبرد.
- [امام خمینی] احتیاط واجب آن است که سر را در گلاب فرو نبرد، ولی در آبهای مضاف دیگر و در چیزهای دیگر که روان است، اشکال ندارد.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] احتیاط واجب آن است که سر را در آب مضاف به خصوص گلاب فرو نبرد، ولی در چیزهای دیگری که روان است اشکال ندارد.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . اگر سر را در گلاب فرو برد بنابر احتیاط واجب روزه باطل میشود، چنان‌که احتیاط واجب آن است که سر را در آبهای مضاف دیگر هم فرو نبرد ولی در چیزهای دیگر که روان است اشکال ندارد.
- [آیت الله نوری همدانی] احتیاط واجب آن است که سررا در گلاب و در آبهای مضاف دیگر فرو نبرد ولی د رچیزهای دیگری که روان است اشکال ندارد .
- [آیت الله شبیری زنجانی] احتیاط مستحب آن است که روزه‌دار سر را در گلاب و آبهای مضاف و مایعات دیگر فرو نبرد.
- [آیت الله وحید خراسانی] سر فرو بردن در غیر اب از مایعات مانند شیر و اب مضاف روزه را باطل نمی کند و بنابر احتیاط واجب از فرو بردن سر در گلاب اجتناب کند
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] سر فرو بردن در غیر آب از چیزهای روان مانند شیر به روزه ضرری ندارد بلکه اظهر این است که فرو بردن سر در آب مضاف نیز روزه را باطل نمی کند اگرچه احوط ترک است.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . فرو بردن اخلاط سر و سینه، تا به فضای دهان نرسیده اشکال ندارد، ولی اگر داخل فضای دهان شود، احتیاط واجب آن است که آن را فرو نبرد.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] فرو بردن اخلاط سر و سینه، تا بفضای دهان نرسیده اشکال ندارد، ولی اگر داخل فضای دهان شود احتیاط واجب آن است که آنرا فرو نبرد.