اصل وقوع حادثه غدیر از طریق نقل متواتر تاریخی اثبات شده است.
تاریخ نویسان با ثبت وقایع ، به صحت این مطلب اذعان کرده‌اند. حجیّت این مطلب به قدری بود که در ادبیات، کلام، تفسیر و حتی معاجم حدیثی معتبر اهل سنّت و شیعه راه پیدا کرد به نحوی که نسائی دانشمند بزرگ اهل تسنّن، حدیث فوق را به 250 سند نقل کرده است.
اما در پاسخ سؤال شما باید گفت که: اساساً عمومیّت عدم اعتراض صحابه در سقیفه، مورد نقض و ابطال است؛ البته حضرت علی (ع) طبق وصیّت پیامبر(ص)، مأمور بود که نگذارد جامعه به دو دستگی کشیده شود، لذا ایشان بارها در مواقع مختلف با استناد به حدیث غدیر تنها به مخالفت قولی اکتفا کردند.
بزرگانی چون سلمان، مقداد، طلحه و... در اعتراض به سران سقیفه، کوتاهی نکردند و حتی زبیر، به سوی سردمداران سقیفه شمشیر کشید.
اما گروهی که سکوت را پسندیدند؛ یا به خاطر رعایت مصلحت و دوری از تفرقه و خونریزی بود . و یا از روی ترس و تهدید عمّال خلیفه وقت. و یا این که خود از سرکار آمدن این گروه بهرههای فراوانی میبردند.
