امروزه بسیاری از افکار و عقاید و مراسم و آئین هایی که بین اقوام و ملل جهان ریشه دوانده و روی آن پافشاری می شود و بعضا تعصباتی روی آن اعمال می شود عبارت از خرافات و بدعت هایی است که خواسته یا ناخواسته توسط دوست یا دشمن، افراد سودجو یا دلسوز ساده لو، با هدف یا بی هدف در بین مردم رواج پیدا کرده که متأسفانه جزء سنت های مقبول و پسندیده به حساب می آید که گاهی هزینه هایی گزافی برای آن صرف می شود. از آن جایی که منشأ عمده خرافات ، جهل و نادانی است از این رو، این مسئله بیشتر در بین مردم عوام رواج پیدا نموده و دچار یک سری خرافات سنتی می شوند؛ مثلا توسل به جمادات و نباتات و مسائلی که هیچ گونه جایگاهی در دین و عقل ندارد یا این که دنبال راه های ما وراء الطبیعه و متافیزیکی رفتن تا کارهای عادی را از راه های غیر عادی انجام دادن. در هر حال اینها و غیر این خرافاتی است که کم بیش در بین مردم رواج دارد و سؤال مورد نظر نیز، از این قسم است و (تا آن جا که ما بررسی کردیم) ریشه دینی و علمی ندارد؛ بلکه از خرافاتی است که علاوه بر عدم اعتناء به آن باید با این افکار غلط ، خرافات و سنت های کاذب مبارزه کرد و ریشه اینها را خشکاند. امام صادق (ع) می فرماید: أَبَی اللَّهُ أَنْ یُجْرِیَ الْأَشْیَاءَ إِلَّا بِأَسْبَابٍ فَجَعَلَ لِکُلِّ شَیْءٍ سَبَباً وَ جَعَلَ لِکُلِّ سَبَبٍ شَرْحاً وَ جَعَلَ لِکُلِّ شَرْحٍ عِلْماً وَ جَعَلَ لِکُلِّ عِلْمٍ بَاباً نَاطِقاً عَرَفَهُ مَنْ عَرَفَهُ وَ جَهِلَهُ مَنْ جَهِلَهُ ذَاکَ رَسُولُ اللَّهِ ص وَ نَحْنُ. "خدا خودداری و امتناع فرموده که کارها را بدون اسباب فراهم آورد پس برای هر چیزی سبب و وسیلهای قرار داد و برای هر سبب شرح و گشایشی مقرر داشت و برای هر شرحی نشانهای [دانشی] گذاشت و برای هر نشانه دری گویا نهاد، عارف حقیقی کسی است که این در را شناخت و نادان حقیقی کسی است که باین در نادان گشت، این در گویا رسول خدا (ص) است و ما هستیم".[1] بنابر این راه ورود و دسترسی به حقایق راه کسانی است که خداوند آنها را وسیله فیوضات و باب علم خویش قرارداده است که همان پیامبر اسلام (ص) و ائمه طاهرین (ع) هستند، نه خرافات و بدعت هایی که ساخته و پرداخت ه بشر عادی است. خداوند در قرآن می فرماید: ما آتاکُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاکُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدیدُ الْعِقابِ.[2] "آن چه را رسول خدا برای شما آورده بگیرید (و اجرا کنید)، و از آن چه نهی کرده خودداری نمایید؛ و از(مخالفت) خدا بپرهیزید که خداوند کیفرش شدید است". [1] الکلینی، الکافی، ج 1، ص 184. [2] حشر، 7.
