خداوند از چه کسانی راضی است؟ آیا هر کس که خدا از او راضی باشد، صاحب بهشت رضوان می‌شود؟ اگر چنین است آیا با آیه 28 سوره انبیاء که می‌فرماید: (و آنها (ملائکه) شفاعت نمی‌کنند، مگر برای کسانی که خدا از آنها راضی است) منافات ندارد؟ به عبارتی دیگر؛ صاحب بهشت رضوان بودن چگونه با شفاعت ملک برای آنها سازگار است؟

خداوند از کسانی که دارای ایمان و عمل صالح‌اند راضی است، لکن چون ایمان و عمل صالح دارای شدت و ضعف و مراتب متفاوت است، رضایت خداوند از آنها نیز متفاوت می‌گردد.
بهشت نیز به تبع مراتب ایمان و کیفیت و کمیت عمل صالح بهشتیان دارای مراتب متفاوتی است و «بهشت رضوان» اعلی مرتبه آن است. صاحبان آن؛ یعنی انبیا، اوصیا و سایر اولیای خداوند، مقربان درگاه الهی هستند. این گروه نیازی به شفاعت نداشته و خود از شافعان و شاهدان روز جزا هستند. از این‌رو؛ مراد از «من ارتضی» (کسانی که خداوند از آنها راضی است) در این آیه کریمه، صاحبان بهشت رضوان نیستند، تا بین مقام ایشان و این آیه ناسازگاری باشد.
این آیه شریفه در مقام ردّ توهّم مشرکان مبنی بر شفاعت ملائکه برای آنها است؛ زیرا ملائکه مأموران خداوند بوده و از امر و اذن او تخطی نمی‌کنند. آنها تنها برای کسانی شفاعت می‌کنند که اولاً: قابلیت شفاعت را دارا باشند، ثانیاً: خداوند شفاعت برای آنها را اجازه داده باشد. به بیان دیگر؛ کسانی مورد شفاعت قرار می‌گیرند که ایمانشان مورد رضایت و قبول حق است، ولی عملشان سبب سقوط آنها شده و نیازمند شفاعت هستند، در حالی مشرکان، مؤمن نبوده و مرضی (مورد رضایت) حق نیستند.