با وجود اینکه خداوند می فرماید به کسی که چیزی دادید منت به او نگذارید و آزار و اذیتش نکنید، پس چرا خود خداوند نعمت های مادی ومعنوی که به انسان داده است هم منت می گذارد و هم روز قیامت اگر کسی از او تشکر نکند عذابش می کند؟

منت در اصطلاح به نعمت های بزرگ و سنگین گفته می شود و منت خدا بر مردم ، بخشش نعمت های بزرگ به آنان است. منت به دو قسم عملی و گفتاری است منت خداوند بر مردم از نوع عملی، آن است که بسیار زیبا و پسندیده است. اما منتی که در بین مردم رایج است و آنرا ناپسند می دانند ،منت گفتاری و قولی است . این معنا زمانی که از سوی خداوند نباشد همراه با تحقیر و توهین است و آنچه که تقبیح شده است، این معنای از منت است اما خداوند قادر مطلق و غنی علی الاطلاق است و هرگز بیان او به منظور تحقیر بندگانش که فقر محض هستند؛ نیست بلکه در صدد مطلع کردن انسان از این نعمت ها و ارزش آنهاست و به هدف هدایت آنهاست.