سلام علیکم لطفا توضیح دهید اینکه قرآن می فرماید( انسان به سوی خدا می رود و در قیامت او را ملاقات خواهد کرد) به چه معنی است. با تشکر یا علی
با عرض سلام" لقاء اللَّه" چیست؟تعبیر به" لقاء اللَّه" در قرآن مجید کرارا آمده است، و همه به معنی حضور در صحنه" قیامت می‌باشد، بدیهی است منظور از" لقاء" و ملاقات خداوند ملاقات حسی، مانند ملاقات افراد بشر با یکدیگر نیست، چه اینکه خداوند نه جسم است و نه رنگ و مکان دارد که با چشم ظاهر دیده شود، بلکه منظور یا مشاهده آثار قدرت او در صحنه قیامت و پاداشها و کیفرها و نعمتها و عذابهای او است، چنان که گروهی از مفسران گفته‌اند.یا به معنی یک نوع شهود باطنی و قلبی است، زیرا انسان گاه به جایی می‌رسد که گویی خدا را با چشم دل در برابر خود مشاهده می‌کند، به طوری که هیچگونه شک و تردیدی برای او باقی نمی‌ماند.این حالت ممکن است بر اثر پاکی و تقوا و عبادت و تهذیب نفس در این دنیا برای گروهی پیدا شود، چنان که در نهج البلاغه می‌خوانیم: یکی از دوستان دانشمند علی ع به نام" ذعلب یمانی" از امام ع پرسید" هل رایت ربک":" آیا خدای خود را دیده‌ای"؟ امام ع فرمود ا فاعبد ما لا اری آیا خدایی را که نبینم پرستش کنم"؟! و هنگامی که او توضیح بیشتر خواست امام اضافه کرد:لا تدرکه العیون بمشاهدة العیان و لکن تدرکه القلوب بحقائق الایمان‌"" چشمهای ظاهر هرگز او را مشاهده نکنند، بلکه قلبها بوسیله نور ایمان او را درک می‌نمایند" (1).ولی این حالت شهود باطنی در قیامت برای همگان پیدا می‌شود، چرا که آثار عظمت و قدرت خدا در آنجا آن چنان آشکار است که هر کوردلی هم ایمان قطعی پیدا می‌کند.منبعتفسیر نمونه، ج‌1، ص: 218
عنوان سوال:

سلام علیکم
لطفا توضیح دهید اینکه قرآن می فرماید( انسان به سوی خدا می رود و در قیامت او را ملاقات خواهد کرد) به چه معنی است.
با تشکر
یا علی


پاسخ:

با عرض سلام" لقاء اللَّه" چیست؟تعبیر به" لقاء اللَّه" در قرآن مجید کرارا آمده است، و همه به معنی حضور در صحنه" قیامت می‌باشد، بدیهی است منظور از" لقاء" و ملاقات خداوند ملاقات حسی، مانند ملاقات افراد بشر با یکدیگر نیست، چه اینکه خداوند نه جسم است و نه رنگ و مکان دارد که با چشم ظاهر دیده شود، بلکه منظور یا مشاهده آثار قدرت او در صحنه قیامت و پاداشها و کیفرها و نعمتها و عذابهای او است، چنان که گروهی از مفسران گفته‌اند.یا به معنی یک نوع شهود باطنی و قلبی است، زیرا انسان گاه به جایی می‌رسد که گویی خدا را با چشم دل در برابر خود مشاهده می‌کند، به طوری که هیچگونه شک و تردیدی برای او باقی نمی‌ماند.این حالت ممکن است بر اثر پاکی و تقوا و عبادت و تهذیب نفس در این دنیا برای گروهی پیدا شود، چنان که در نهج البلاغه می‌خوانیم: یکی از دوستان دانشمند علی ع به نام" ذعلب یمانی" از امام ع پرسید" هل رایت ربک":" آیا خدای خود را دیده‌ای"؟ امام ع فرمود ا فاعبد ما لا اری آیا خدایی را که نبینم پرستش کنم"؟! و هنگامی که او توضیح بیشتر خواست امام اضافه کرد:لا تدرکه العیون بمشاهدة العیان و لکن تدرکه القلوب بحقائق الایمان‌"" چشمهای ظاهر هرگز او را مشاهده نکنند، بلکه قلبها بوسیله نور ایمان او را درک می‌نمایند" (1).ولی این حالت شهود باطنی در قیامت برای همگان پیدا می‌شود، چرا که آثار عظمت و قدرت خدا در آنجا آن چنان آشکار است که هر کوردلی هم ایمان قطعی پیدا می‌کند.منبعتفسیر نمونه، ج‌1، ص: 218





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین