همه هدایت و رشد و تعالی جوامع بشری، مرهون داشتن رهبری شایسته و اطاعت از اوست. از دیدگاه شیعه رهبری جامعه در عصر غیبت امام زمان (ع) که دست همگان از دامان آن امام معصوم (ع) کوتاه است، بر عهده فقیهان عادل و جامع الشرایط گذاشته شده است. آنان باید واجد شرایطی از قبیل. ایمان، عدالت، تقوا، فقیه و اسلام شناس، آگاه به مسائل زمان، توانایی، حسن تدبیر باشند و از صفات زشتی چون: حرص، بخل، طمع، جاه دوستی، سازشکاری و سست رأیی منزه باشند. انتخاب چنین فردی برای منصب بسیار مهم رهبری و ولایت جامعه اسلامی امری بس دشوار است که از عهده هر کسی بر نمی آید بر همین اساس در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران این وظیفه برعهده کارشناسان و متخصصان با تقوا گذاشته شده است که توسط مردم و با رای اکثریت انتخاب شده اند. در حقیقت این انتخاب با یک واسطه انتخاب توسط مردم است؛ زیرا مردم خبرگان را با رأی اکثریت و خبرگان نیز رهبر را با رأی اکثریت انتخاب می کنند. بنابر این اگرچه احتمال اشتباه وجود دارد اما سیستمی اندیشیده شده است تا این خطا و اشتباه به حداقل کاهش یابد و بدیهی است تا مادامی که اشتباه بودن انتخاب مردم و خبرگان اثبات نگشته است همه موظف اند از آن پیروی نمایند.
