آیا غسل ارتماسی در استخر شنا (در حالی که شخص مایو به تن دارد) صحیح است؟

دقت در دو مسئله از رساله های عملیه می تواند راهگشای شما در دستیابی به پاسخ باشد:   1. در غسل ارتماسی اگر به نیّت غسل ارتماسی به تدریج در آب فرو رود تا تمام بدن زیر آب رود غسل او صحیح است[1] و احتیاط آن است که یک دفعه زیر آب رود.   2. در غسل ارتماسی اگر همه بدن زیر آب باشد[2] و بعد از نیّت غسل، بدن را حرکت دهد غسل او صحیح است[3] .   بنابر این اگر مایو مانع رسیدن آب به بدن نباشد، غسل صحیح است، اما اگر مانع باشد باطل است.   البته، در صورت چسبان بودن مایو به بدن، و در صورتی که جنسش به گونه ای باشد که مانع رسیدن آب به بدن باشد، می توان با جدا کردن مایو از بدن ، به تدریج به همه نقاط بدن آب را رساند یا زیر آب رفت و بعد از نیّت غسل، بدن را حرکت داد.   لازم است توجه نمائید که ما در متن تنها به نظر امام راحل (ره) اشاره کرده ایم و نظر سایر فقها و مراجع را در پاورقی آورده ایم.   [1] (بهجت:) و احتیاط آن است که از اوّل فرو رفتن در آب، نیّت غسل کردن را داشته باشد به آن چه غسل ارتماسی با آن محقّق و تمام می‌شود و أظهر کفایت نیّت در حال فرو رفتن مجموع بدن در آب است.     (گلپایگانی، خوئی، تبریزی، صافی، زنجانی:) در غسل ارتماسی باید در یک آن، آب تمام بدن را فرا بگیرد، پس اگر به نیّت غسل ارتماسی در آب فرو رود چنانچه پای او روی زمین باشد باید از زمین بلند کند.     (اراکی، فاضل:) در غسل ارتماسی باید آب در یک آن، تمام بدن را بگیرد، پس اگر به نیت غسل ارتماسی یک باره یا به تدریج در آب فرو رود تا تمام بدن زیر آب رود غسل او صحیح است.     (سیستانی:) غسل ارتماسی به دو نحو انجام می‌گیرد: دفعی و تدریجی. در غسل ارتماسی دفعی، باید در یک آن، آب تمام بدن را فرا بگیرد، ولی معتبر نیست که قبل از شروع در غسل تمام بدن بیرون آب باشد بلکه اگر مقداری از آن بیرون باشد و به نیّت غسل در آب فرو رود کفایت می‌کند. در غسل ارتماسی تدریجی باید بدن را به نیّت غسل تدریجاً با حفظ وحدت عرفی در آب فرو بَرَد و در این قسم لازم است که هر عضو قبل از غسل دادن آن بیرون آب باشد.     (مکارم:) غسل ارتماسی آن است که بعد از نیّت، تمام بدن را یک دفعه یا به تدریج در آب فرو می‌برد، خواه در مثل حوض و استخر باشد و یا زیر آبشاری که آب آن یک مرتبه تمام بدن را فرا می‌گیرد، امّا غسل ارتماسی زیر دوش معمولی ممکن نیست. توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج ‌1، ص 219، مسأله 367. [2] (اراکی:) و نیّت غسل کند، کفایت می‌کند و نیازی به حرکت دادن بدن نمی‌باشد. [3] (فاضل:) ولی احتیاط مستحب این است که بیشتر بدن خارج از آب باشد و پس از نیت زیر آب رود.   (سیستانی:) رجوع کنید به ذیل مسأله (367).     (گلپایگانی:) در غسل ارتماسی لازم نیست موقعی نیّت کند که مقداری از بدن بیرون آب باشد بلکه اگر در حالتی که تمام بدن زیر آب باشد، نیّت کند و بدن را حرکت دهد، کافی است.     (خوئی، تبریزی:) در غسل ارتماسی بنا بر احتیاط واجب باید موقعی نیّت کند که مقداری از بدن بیرون آب باشد.     (زنجانی:) در غسل ارتماسی بنا بر احتیاط مستحب موقعی نیت کند که مقداری از بدن بیرون آب باشد، و اگر در هنگامی که در آب قرار گرفته به قصد غسل ارتماسی بدن را حرکت دهد تا آب جدیدی به بدن برسد یا به حرکت خودِ آب، آب جدیدی به بدن برسد و نیت غسل ارتماسی کند کفایت می‌کند، هر چند خلاف احتیاط استحبابی است.     (مکارم:) هر گاه مقداری از بدن بیرون آب باشد و نیّت غسل ارتماسی کند و در آب فرو رود کافی است، امّا اگر تمام بدن زیر آب باشد و آن را تکان دهد مشکل است.     (صافی:) در غسل ارتماسی احتیاط این است که موقعی نیت کند که مقداری از بدن بیرون آب باشد.   توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج ‌1، ص 219، مسأله 368.