ثار هم به معنای خونخواهی و هم به معنای خون آمده است. طبق معنای اول به امام حسین (ع) ( ثارالله ) گفته می شود از آن رو که ولی دم و خونخواه او خدا است. ولی اگر ( ثارالله ) به خون خدا معنا شود، به دلیل یکی از توجیهاتی که ذکر می شود، به امام حسین (ع) ( ثارالله ) گفته می شود: 1. ( ثار ) به ( الله ) اضافه شده است تا بیان کند که این خون، خون شریفی است؛ یعنی اضافه تشریفیه است. 2. انسان کاملی که در مدراج کمال به مقام قرب فرائض راه یافته، ( یدالله ) و ( لسان الله ) و ( ثارالله ) می‌شود؛ یعنی دست خدا می‌شود که اگر خدا بخواهد کاری را انجام دهد با دست او انجام میدهد. زبان الاهی میگردد که اگر خدا بخواهد سخن بگوید با زبان او سخن می‌گوید، و خون خدا می‌شود که اگر خدا بخواهد به مکتب خود در جامعه حیات ببخشد، از خون او استفاده می‌کند. امامحسین (ع) ( ثارالله ) است؛ زیرا خونی که از آن امام بر زمین ریخته شد موجب گردید تا حیات تازهای به کالبد دین دمیده شود. ما معتقدیم که معنای اول اگرچه معنای درستی است، اما معنای دوم نیز میتواند معنای صحیح این لقب باشد و برای اهلش که به عمق این معنا راه یافتهاند، از جهاتی در اولویت قرار داشته باشد.
