همانگونه که رها کردن خود از بلندی، بدون استفاده از چتر نجات و وسایل کمکی به متلاشی شدن بدن انسان خواهد انجامید و چنانچه انداختن خویشتن در دریایی عمیق و بدون آگاهی از فنون شنا، طبیعتا موجبات غرق انسان را فراهم خواهد کرد و در هر دو مورد، راه برگشتی نخواهد بود، برخی از گناهان نیز با توجه به اینکه از خصوصیتی برخوردارند که احتمال توبه در آنها، از بین خواهد رفت، مرتکبان خویش را در مسیر برگشت ناپذیر دوزخ قرار خواهند داد. البته باید دانست که تنها با مسامحه است که می توان در این موارد، تعبیر "اتوماتیک وار" را به کار برد، و می دانیم که چنین نتیجه ای، پیامد مستقیم رفتار خود آنان است.
