من خیلی نحوه طهارت بعد از ادرار و مدفوع را مطالعه کرده ام، اما به دلیل گفتار ادبی و دینی متن مورد نظربه طور دقیق متوجه موضوع نشده ام. لطفاً کمی دقیق تر و آسان تر توضیح دهید.

طهارت بعد از ادرار و مدفوع با آب به چند صورت انجام می گیرد:   الف: با آب قلیل (آبی که از زمین نجوشد و از کر کمتر باشد):[1]   1. طهارت با آب قلیل بعد از مدفوع: اگر طوری شسته شود که ذرّه ای از مدفوع در مخرج نماند، طهارت شرعی حاصل شده و دوباره شستن لازم نیست.[2]   2. طهارت با آب قلیل بعد از ادرار (بول): مردها اگر بعد از برطرف شدن بول (ادرار)، یک مرتبه بشویند کافی است،[3]  ولی زن ها و هم چنین کسانی که بولشان از غیر مجرای طبیعی می‏آید، احتیاط واجب آن است که دو مرتبه بشویند.[4]   ب: آب کر[5]  و جاری[6]  (مانند آب لوله کشی ):   طهارت با آب کر و جاری بعد از مدفوع و ادرار: اگر طوری شسته شود که ذرّه ای از مدفوع در مخرج نماند یک مرتبه شستن کافی است.   البته برخی از مراجع تقلید این گونه می فرمایند:   مکارم:  مسأله مخرج بول با غیر آب پاک نمی‏شود، و اگر با آب قلیل بشویند واجب است دو بار بشویند، امّا با شیلنگهای متّصل به آب لوله کشی که در حکم جاری است یک مرتبه کافی است. در شستن مخرج بول و غائط فرق میان مجرای طبیعی و غیر طبیعی نیست، ولی در مخرج غیر طبیعی غیر آب کفایت نمی‏کند.[7]   بنا براین مجرج مدفوع را می توان با غیر آب (دستمال کاغدی و پارچه و....)پاک کرد اما مجرج بول فقط با آب پاک می شود.     [1]  توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج‏1، ص 42، م 25. [2]  توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج‏1، ص 60، م 67. [3]  توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج‏1، ص 59، م 66. اما برخی از فقهاء احتیاط واجب در دو مرتبه شستن دارند؛ مانند: اراکی:«...، و باید با آب دو مرتبه شسته شود»؛ خوئی و تبریزی:«...، ولی با آب قلیل بنا بر احتیاط واجب باید دو مرتبه شست و بهتر آن است که سه مرتبه شسته شود»؛ نوری:«...، احتیاط واجب آن است که دو مرتبه بشویند...». [4]  توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج‏1، ص 59، م 66. [5]  آب کُر، مقدار آبی است که اگر در ظرفی که درازا و پهنا و گودی آن هر یک سه وجب و نیم است بریزند آن ظرف را پر کند. و وزن آن از صد و بیست و هشت من تبریز بیست مثقال کمتر است و به حسب کیلوی متعارف بنا بر أقرب 419/ 377 کیلوگرم می‏شود.( توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج‏1، ص 38-39،م 16). [6]  آب جاری، آبی است که از زمین بجوشد و جریان داشته باشد، مانند آب چشمه و قنات‏. (توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج‏1، ص 43- 44، م 28 ). [7]  توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج‏1، ص  60.