دوران فترت که به معنای فاصله مبعوث شدن دو پیامبر است، با روایاتی که دلالت می‌کند هیچ‌گاه زمین از حجت خدا خالی نیست، منافاتی ندارد؛ زیرا کلمه حجت عمومیت دارد و شامل امامان معصوم و وصایای پیامبران نیز می‌شود. در متون اسلامی آمده است که زمین از حجّت الهی خالی نمی‌ماند خواه این حجت آشکار و مشهور باشد، یا پنهان و ناشناخته، تا حجّت‌های خدا و دلایل روشنگر او باطل نشود.
البته در قرآن به «دوران فترت» اشاره شده است که آن هم بدین معنا است که هر چند رسولان صاحب شریعتی در این دوران نبودند، اما هیچ مانعی ندارد که «اوصیای» آنها و یا حتی «نبی» بدون صاحب شریعت وجود داشته باشند؛ زیرا طبق روایات و نقل‌های تاریخی؛ همه انبیای الهی، وصی و جانشین داشتند.
