چه شرایط و معیارهایی در ازدواج دو نفر لازم بوده، و چه شرایط و معیارهایی بهتر است مراعات شود؟ معنای کفویت در ازدواج چیست؟

در آموزه­های اسلامی، علاوه بر ارائۀ راه کارهایی؛ مانند توکل بر خداوند، برگزاری دو رکعت نماز و دعا برای طلب همسری شایسته و ازدواجی موفق، برای پیشگیری از ازدواج های ناموفق، توصیه به دقت و توجه کافی برای انتخاب همسر شده و معیارهایی ذکر می شود که برخی اصلی بوده و برخی فرعی.
برخی از معیارهای اصلی عبارت اند از: ایمان، دوری از گناهانی مانند شرب خمر، برخورداری از حسن خلق و کفو بودن زن و شوهر.
مقصود از کفویت شرعی در ازدواج این است که، زن و مرد، از نظر اسلام و یا ایمان هم­سطح و هم­طراز یکدیگر بوده و تفاوت زیادی با هم نداشته باشند؛ اگر چه نمی توان ادعا کرد که این همطرازی و هم سطحی باید از هر دو طرف کامل بوده و به یک مرتبه باشند؛ زیرا ایمان و اسلام در انسان ها دارای مراتب قوی و ضعیف است؛ به همین جهت، مفهوم کفو در ازدواج امری نسبی است.
در کتاب های فقهی، در کنار کفویت شرعی، کفویت عرفی هم ذکر شده، ولی مراعات کفویت عرفی لازم نیست؛ مگر در جایی که دختر رشد فکری کافی ندارد، و ولیّ برای او شوهر انتخاب می‌کند.
کفویت عرفی یعنی این که، زن و مرد از نظر شئون اجتماعی با هم متناسب باشند؛ مانند تناسب سنّ، اصالت خانوادگی و ... .