اقتدا کردن مسافر به شخص حاضر (مقیم) و بالعکس مکروه است و معنای کراهت در این مورد آن است که ثواب کمتری از اقتدای مقیم به مقیم و یا مسافر به مسافر دارد.[1] اگر بین مأموم و امام یا بین او و مأموم دیگری که واسطه اتصالش با امام است کمتر از مقدار حجم یک انسان در حال سجده فاصله باشد (یک ذراع) ایرادی ندارد.[2] اما اگر فاصله بیشتر باشد نظر فقها متفاوت است؛ عده ای نظرشان این است که نماز دیگران فرادی می شود. اما بنا بر نظر مؤلف کتاب عروة الوثقی، اگر کسانی که صف اول ایستاده اند و نمازشان تمام شده، بلا درنگ بلند شوند و نماز دیگری را بخوانند ضرری به نماز جماعت دیگران نمی رساند.[3] این سؤال، پاسخ تفصیلی ندارد.
[1] برای آگاهی از دیدگاه مراجع در این باره، ر.ک: توضیح المسائل (المحشی للإمام الخمینی)، ج1، ص 804، م 1490 . [2] همان، ص 774، م 1417. [3] الیزدی، السید محمد کاظم، العروة الوثقی (المحشی)، ج 3، ص 148، م 15، مؤسسة النشر الإسلامی، قم، 1419 ق.
