سید رضی الدین، علی بن موسی بن جعفر بن طاووس حسنی حلّی، مشهور به سید بن طاووس، از نوادگان امام حسن مجتبی(ع) در روز 15 محرم سال 589 ه.ق در شهر حلّه عراق به دنیا آمد. و در سال 664 هجری در سن 75 سالگی در شهر بغداد وفات نمود.
یکی از تألیفات مهم سید ابن طاووس، کتاب «مهج الدعوات و منهج العبادات» است. ابن طاووس در هر موضوع از این کتاب، در نقل دعاها و حرزها، از پیامبر اکرم(ص) شروع کرده و به امام زمان(عج) ختم نموده و پس از آن، از غیر ائمه(ع) هم مواردی نقل می‌کند.
به طور کلی؛ مهج الدعوات، یکی از کتاب‌های دعایی است که مورد اعتنا و اعتماد علمای شیعه می‌باشد و شاید بتوان گفت که متن و محتوای تمام دعاهای آن منطبق با قرآن و سنت قطعی است.
سید ابن طاووس در کتاب مهج الدعوات دعایی از امام علی(ع) و آن‌حضرت از پیامبر اکرم(ص) نقل می‌کند که عبارات ابتدایی دعا این است: «سُبْحَانَ اللَّهِ الْعَظِیمِ وَ بِحَمْدِهِ (تَقُولُ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ) سُبْحَانَهُ مِنْ إِلَهٍ مَا أَمْلَکَهُ وَ سُبْحَانَهُ مِنْ مَلِیکٍ مَا أَقْدَرَه...»؛ این دعا به «صحیفه» نام‌گذاری شده است. دعای صحیفه از جهت محتوایی اشکالی ندارد؛ لذا می‌توان آن‌را به امید ثواب خواند، و إن‌شاء الله خواننده آن به ثوابش خواهد رسید.
