بچه‌دار شدن
برای فرزندار شدن، در اسلام دستورات و آداب خاصی وارد شده است. از جمله آنها آداب قبل از آمیزش و آداب حین آمیزش و آداب بعد از آمیزش و دعا کردن می‌باشد.
با سلام، چند سالی است ازدواج کردم و علاقه‌ای به بچه‌دار شدن ندارم و نمی‌خواهم هیچ‌گاه بچه‌دار شوم. آیا گناه کارم و در روز قیامت باید جواب‌گوی خدا باشم؟
همان‌گونه که می‌دانید اصل ازدواج از نظر اسلام واجب نبوده، بلکه مستحب مؤکد است و اگر کسی ازدواج نکند - به شرط این‌که در اثر مجرد ماندنش به گناه نیفتد - هیچ معصیتی مرتکب نشده است. همین‌طور است فرزند‌دار شدن که جلوگیری از آن به خودی خود گناه نیست. اما در رابطه با مورد اخیر باید گفت که بر خلاف اصل ازدواج، فرزنددار شدن تصمیمی یکطرفه نیست، بلکه همسرتان نیز در این زمینه دارای حق است. در همین راستا، با آنکه اسلام به فرزندآوری در صورت وجود حداقل امکانات توصیه می‌کند، اما با این وجود در صورتی که شوهرتان نیز تمایلی به فرزند نداشته باشد، طبیعی است که گناهی مرتکب نشدید، اما اگر ایشان مایل به داشتن فرزند باشد، این‌جا است که شما در مقابل او پاسخ‌گو هستید و اگر با نظر او مخالفت کنید، علاوه بر پاسخگویی در برابر پروردگار، در دنیا نیز شوهرتان از جنبه حقوقی این حق را دارد که علیه شما در دادگاه اقامه دعوا کند زیرا به استناد بند 13 ماده 8 قانون حمایت از خانواده، مطلق بچه‌دار نشدن و عقیم بودن - چه اصلی چه عارضی - مجوزی برای اقامه دعوا برای تقاضای طلاق اعلام شده است. بر این اساس و از باب قیاس اولویت اگر همسر امکان فرزندآوری داشته اما از آن خودداری کند، دعوا برای تقاضای طلاق کاملاً توجیه‌پذیر خواهد بود. هم‌چنین مرد می‌تواند به استناد بند 8 ماده 16 همان قانون از دادگاه درخواست ازدواج مجدد نماید و دادگاه نیز در صورت احراز امتناع زن از بچه‌دار شدن، مجوز ازدواج مجدد برای مرد را - بدون نیاز به کسب رضایت همسر اول - صادر خواهد کرد. در طرف مقابل، اگر مرد از فرزندآوری خودداری کند و زن خواستار آن باشد، علاوه بر پاسخگویی مرد نزد پروردگار، زن می‌تواند به استناد همان بند 13 از ماده 8 قانون حمایت از خانواده، درخواست طلاق نماید بدون اینکه مشمول طلاق غیر موجهی شود که نتیجه‌اش محرومیت او از تنصیف اموال و دارایی مرد بین او و شوهرش خواهد بود. در نهایت ذکر این‌ نکته ضروری است که خداوند در وجود بانوان، غریزه مادری و عشق به فرزندآوری را قرار داده است و به همین دلیل، در شرایط عادی و به طور طبیعی بیشتر زنان نه تنها از فرزنددار شدن نگران نیستند، بلکه وجود یک یا چند فرزند در خانواده را باعث نشاط آن می‌دانند. این موضوع به گونه‌ای اهمیت دارد که اسلام به شوهر اجازه جلوگیری را نداده، مگر با اجازه زن.
همان‌گونه که می‌دانید اصل ازدواج از نظر اسلام واجب نبوده، بلکه مستحب مؤکد است و اگر کسی ازدواج نکند - به شرط این‌که در اثر مجرد ماندنش به گناه نیفتد - هیچ معصیتی مرتکب نشده است. همین‌طور است فرزند‌دار شدن که جلوگیری از آن به خودی خود گناه نیست. اما در رابطه با مورد اخیر باید گفت که بر خلاف اصل ازدواج، فرزنددار شدن تصمیمی یکطرفه نیست، بلکه همسرتان نیز در این زمینه دارای حق است. در همین راستا، با آنکه اسلام به فرزندآوری در صورت وجود حداقل امکانات توصیه می‌کند، اما با این وجود در صورتی که شوهرتان نیز تمایلی به فرزند نداشته باشد، طبیعی است که گناهی مرتکب نشدید، اما اگر ایشان مایل به داشتن فرزند باشد، این‌جا است که شما در مقابل او پاسخ‌گو هستید و اگر با نظر او مخالفت کنید، علاوه بر پاسخگویی در برابر پروردگار، در دنیا نیز شوهرتان از جنبه حقوقی این حق را دارد که علیه شما در دادگاه اقامه دعوا کند زیرا به استناد بند 13 ماده 8 قانون حمایت از خانواده، مطلق بچه‌دار نشدن و عقیم بودن - چه اصلی چه عارضی - مجوزی برای اقامه دعوا برای تقاضای طلاق اعلام شده است. بر این اساس و از باب قیاس اولویت اگر همسر امکان فرزندآوری داشته اما از آن خودداری کند، دعوا برای تقاضای طلاق کاملاً توجیه‌پذیر خواهد بود. هم‌چنین مرد می‌تواند به استناد بند 8 ماده 16 همان قانون از دادگاه درخواست ازدواج مجدد نماید و دادگاه نیز در صورت احراز امتناع زن از بچه‌دار شدن، مجوز ازدواج مجدد برای مرد را - بدون نیاز به کسب رضایت همسر اول - صادر خواهد کرد. در طرف مقابل، اگر مرد از فرزندآوری خودداری کند و زن خواستار آن باشد، علاوه بر پاسخگویی مرد نزد پروردگار، زن می‌تواند به استناد همان بند 13 از ماده 8 قانون حمایت از خانواده، درخواست طلاق نماید بدون اینکه مشمول طلاق غیر موجهی شود که نتیجه‌اش محرومیت او از تنصیف اموال و دارایی مرد بین او و شوهرش خواهد بود. در نهایت ذکر این‌ نکته ضروری است که خداوند در وجود بانوان، غریزه مادری و عشق به فرزندآوری را قرار داده است و به همین دلیل، در شرایط عادی و به طور طبیعی بیشتر زنان نه تنها از فرزنددار شدن نگران نیستند، بلکه وجود یک یا چند فرزند در خانواده را باعث نشاط آن می‌دانند. این موضوع به گونه‌ای اهمیت دارد که اسلام به شوهر اجازه جلوگیری را نداده، مگر با اجازه زن.
عنوان سوال:
با سلام، چند سالی است ازدواج کردم و علاقه‌ای به بچه‌دار شدن ندارم و نمی‌خواهم هیچ‌گاه بچه‌دار شوم. آیا گناه کارم و در روز قیامت باید جواب‌گوی خدا باشم؟
پاسخ:
همان‌گونه که می‌دانید اصل ازدواج از نظر اسلام واجب نبوده، بلکه مستحب مؤکد است و اگر کسی ازدواج نکند - به شرط اینکه در اثر مجرد ماندنش به گناه نیفتد - هیچ معصیتی مرتکب نشده است. همین‌طور است فرزنددار شدن که جلوگیری از آن به خودی خود گناه نیست. اما در رابطه با مورد اخیر باید گفت که بر خلاف اصل ازدواج، فرزنددار شدن تصمیمی یکطرفه نیست، بلکه همسرتان نیز در این زمینه دارای حق است.
در همین راستا، با آنکه اسلام به فرزندآوری در صورت وجود حداقل امکانات توصیه می‌کند، اما با این وجود در صورتی که شوهرتان نیز تمایلی به فرزند نداشته باشد، طبیعی است که گناهی مرتکب نشدید، اما اگر ایشان مایل به داشتن فرزند باشد، این‌جا است که شما در مقابل او پاسخ‌گو هستید و اگر با نظر او مخالفت کنید، علاوه بر پاسخگویی در برابر پروردگار، در دنیا نیز شوهرتان از جنبه حقوقی این حق را دارد که علیه شما در دادگاه اقامه دعوا کند زیرا به استناد بند 13 ماده 8 قانون حمایت از خانواده، مطلق بچه‌دار نشدن و عقیم بودن - چه اصلی چه عارضی - مجوزی برای اقامه دعوا برای تقاضای طلاق اعلام شده است. بر این اساس و از باب قیاس اولویت اگر همسر امکان فرزندآوری داشته اما از آن خودداری کند، دعوا برای تقاضای طلاق کاملاً توجیه‌پذیر خواهد بود. هم‌چنین مرد می‌تواند به استناد بند 8 ماده 16 همان قانون از دادگاه درخواست ازدواج مجدد نماید و دادگاه نیز در صورت احراز امتناع زن از بچه‌دار شدن، مجوز ازدواج مجدد برای مرد را - بدون نیاز به کسب رضایت همسر اول - صادر خواهد کرد. در طرف مقابل، اگر مرد از فرزندآوری خودداری کند و زن خواستار آن باشد، علاوه بر پاسخگویی مرد نزد پروردگار، زن می‌تواند به استناد همان بند 13 از ماده 8 قانون حمایت از خانواده، درخواست طلاق نماید بدون اینکه مشمول طلاق غیر موجهی شود که نتیجه‌اش محرومیت او از تنصیف اموال و دارایی مرد بین او و شوهرش خواهد بود.
در نهایت ذکر این نکته ضروری است که خداوند در وجود بانوان، غریزه مادری و عشق به فرزندآوری را قرار داده است و به همین دلیل، در شرایط عادی و به طور طبیعی بیشتر زنان نه تنها از فرزنددار شدن نگران نیستند، بلکه وجود یک یا چند فرزند در خانواده را باعث نشاط آن می‌دانند. این موضوع به گونه‌ای اهمیت دارد که اسلام به شوهر اجازه جلوگیری را نداده، مگر با اجازه زن.
- [سایر] با سلام؛ یکی از اشکالات وارد بر قرآن، آیات سوره حمد می‌باشد؛ زیرا خداوند بینیاز هیچ‌گاه از بندگانش نمیخواهد که او را ستایش کنند!
- [سایر] سلام من ازدواج کرده ام به دلایلی مرتکب گناه ... شده ام ولی توبه کرده ام و سر نمازبه فاطمه زهرا متوسل شده ام وخواستم که از خدا بخواهد تا این گناه من را ببخشد همان شب خواب دیدم در مجلسی در مسجد نشسته ام ودعای عمن یجیب میخواندم وهمه بامن تکرار میکردند می خواهم بدانم ایا خداوند مهربان گناه کبیره ی من را میبخشد ؟
- [سایر] آیا خداوند همان طور که در دنیا عیوب و گناهان بندگانش را می پوشاند، اگر کسی از گناهی که مرتکب شده پشیمان باشد و توبه کند، خداوند در قیامت نیز گناهانش را از دید دیگران مخفی نگه می¬دارد؟
- [سایر] آیا آرزوی مرگ داشتن معصیت است؟ اگر معصیت است پس چرا حضرت زهرا(سلام الله علیها) مرگ خود را از خداوند طلب کردند؟
- [سایر] من و همسرم قبل از ازدواج و محرم شدن مرتکب گناهانی شده ایم . حالا که ازدواج کرده ایم آیا خدا گناهان ما را می بخشد ؟
- [سایر] آقای مرادی سلام . از دور دستت رو می بوسم.. خسته ام، از گناه و کاستی هایی که دارم..فکر می کنم خدا در مورد این همه گناه از من خشمگینه ..چطور می شه رابطه با خدا رو تقویت کرد؟ ممنون .
- [سایر] سلام علیکم؛ خدا بعضی از کارها؛ مانند غیبت، دروغ و ... را برای ما منع نموده است- آیا منع نمودن اینها به دلیل این است که خدا به اطاعت انسان‌ها پی ببرد و احتمال داشت بجای اینها چیزهای دیگری را گناه بشمارد یا حکمتی دارد؟ مثلا احتمال داشت خدا برای پی بردن به اطاعت بگوید مثلا دروغ گناه نیست و چیز دیگری را جای آن گناه می کرد؟ یعنی جای یک گناه و ثواب را عوض می کرد؟
- [سایر] سلام. منظور از یتیم دقیقاً کیست؟ مثلاً تا چه سن و سالی یتیم اطلاق می‌شود؟ تا قبل ازدواج طفل؟ آیا اصلاً یتیم فقط به طفل بدون پدر گفته می‌شود یا مادر را هم شامل می‌شود؟
- [سایر] با سلام؛ در قرآن آمده است که خداوند انسان خودپسند فخرفروش را دوست ندارد. اما در حدیثی نقل شده است پیامبر(ص) فرمودند کاری کنید که در قیامت بر تعداد یارانم بر بقیه انبیاء فخرفروشی کنم. لطفاً مرا راهنمایی کنید؟
- [سایر] سلام دلم برای خودم خیلی می سوزه جوانی که می خواهد با خدای خودش عهد ببند دیگه گناه بس اما ... شکستن عهد براش عادی شده گاهی دلم می خواهد فریاد بزنم که خدای من تو باید کمکم کنی والا من همیشه در گناه خواهم ماند آقای مرادی چرا خدا بندهاشو به حال خودش واگذاشته بعضی وقتها فکر می کنم اگر همان دفعه اول گناه خدا گوشمالی میداده مرا شاید دیگه دنبال گناه نمی رفتم.
- [آیت الله مظاهری] آشامیدن شراب حرام و در بعضی از اخبار بزرگترین گناه شمرده شده است و اگر کسی آن را حلال بداند در صورتی که متوجّه باشد که لازمه حلال دانستن آن تکذیب خدا و پیغمبر می‌باشد کافر است. از حضرت امام جعفر صادقعلیه السلام روایت شده است که فرمودند: شراب ریشه بدیها و منشأ گناهان است و کسی که شراب بخورد خدا و فرشتگان و پیغمبران و مؤمنین او را لعنت میکنند و تا چهل روز نماز او قبول نمیشود و روز قیامت روی او سیاه است و زبان او از دهانش بیرون میآید و آب دهان او به سینهاش میریزد و فریاد تشنگی او بلند است.
- [آیت الله بروجردی] آشامیدن شراب حرام و در بعضی از اخبار بزرگترین گناه شمرده شده است و اگر کسی آن را حلال بداند کافر است.از حضرت امام جعفر صادق عَلَیْهِ السَّلَام روایت شده است که فرمودند:شراب ریشه بدیها و منشأ گناهان است و کسی که شراب میخورد، عقل خود را از دست می‌دهد و در آن موقع خدا را نمیشناسد و از هیچ گناهی باک ندارد و احترام هیچ کس را نگه نمیدارد و حق خویشان نزدیک را رعایت نمیکند و از زشتیهای آشکار رو نمیگرداند و روح ایمان و خدا شناسی از بدن او بیرون میرود و روح ناقص خبیثی که از رحمت خدا دور است در او میماند و خدا و فرشتگان و پیغمبران و مؤمنین او را لعنت میکنند و تا چهل روز نماز او قبول نمیشود و روز قیامت روی او سیاه است و زبان از دهانش بیرون میآید و آب دهان او به سینهاش میریزد و فریاد تشنگی او بلند است.
- [آیت الله علوی گرگانی] آشامیدن شراب حرام است و در بعضی از اخبار بزرگترین گناه شمرده شده است و اگر کسی آن را حلال بداند کافر است، از حضرت امام جعفر صادق7 روایت شده است که فرمودند: شراب ریشه بدیها ومنشأ گناهان است و کسی که شراب میخورد، عقل خود را از دست می‌دهد و در آن موقع خدا را نمیشناسد و از هیچ گناهی باک ندارد و احترام هیچکس را نگه نمیدارد وحقّ خویشان نزدیک را رعایت نمیکند و از زشتیهای آشکار رو نمیگرداند و روح ایمان و خدا شناسی از بدن او بیرون میرود و روح ناقص خبیثی که از رحمت خدا دور است در او میماند و خدا و فرشتگان و پیغمبران و مؤمنین او را لعنت میکنند وتا چهل روز نماز او قبول نمیشود و در روز قیامت روی او سیاه است و زبان از دهانش بیرون میآید و آب دهان او بسینهاش میریزد وفریاد تشنگی او بلند است.
- [آیت الله خوئی] آشامیدن شراب، حرام است و در بعضی از اخبار بزرگترین گناه شمرده شده است، و اگر کسی آن را حلال بداند کافر است. از حضرت امام جعفر صادق علیهالسلام روایت شده است که فرمودند: شراب ریش بدیها، و منشأ گناهان است، و کسی که شراب میخورد، عقل خود را از دست می‌دهد و در آن موقع خدا را نمیشناسد و از هیچ گناهی باک ندارد، و احترام هیچکس را نگه نمیدارد، و حق خویشان نزدیک را رعایت نمیکند، و از زشتیهای آشکار، رو نمیگرداند، و روح ایمان و خداشناسی از بدن او بیرون میرود و روح ناقص خبیثی که از رحمت خدا دور است، در او میماند و خدا و فرشتگان و پیغمبران و مؤمنین، او را لعنت میکنند، و تا چهل روز نماز او قبول نمیشود، و روز قیامت روی او سیاه است، و زبان از دهانش بیرون میآید، و آب دهان او به سینهاش میریزد و فریاد تشنگی او بلند است.
- [آیت الله سیستانی] در نذر باید صیغه خوانده شود ، و لازم نیست آن را به عربی بخواند ، پس اگر بگوید چنانچه مریض من خوب شود برای خدا بر من است که ده تومان به فقیر بدهم ، نذر او صحیح است ، و اگر بگوید برای خدا نذر کردم چنین کنم ، بنابر احتیاط واجب باید عمل کند ، ولی اگر نام خدا را نبرد و فقط بگوید نذر کردم ، یا نام یکی از اولیای خدا را ببرد نذر صحیح نیست . و نذر اگر صحیح بود و مکلف به نذر خود عمداً عمل نکرد گناه کرده است ، و باید کفاره بدهد ، و کفاره وفا نکردن به نذر مانند کفاره مخالفت قسَم است ، که بعداً خواهد آمد.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] آشامیدن شراب، حرام و در بعضی از اخبار بزرگترین گناه شمرده شده است و اگر کسی آن را حلال بداند در صورتی که ملتفت باشد که لازمه حلال دانستن آن تکذیب خدا و پیغمبر می باشد کافر است. از حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام)روایت شده است که فرمودند: شراب ریشه بدیها و منشأ گناهان است و کسی که شراب می خورد، عقل خود را از دست می دهد و در آن موقع خدا را نمی شناسد و از هیچ گناهی باک ندارد و احترام هیچ کس را نگه نمی دارد و حق خویشان نزدیک را رعایت نمی کند و از زشتیهای آشکار رو نمی گرداند و روح ایمان و خدا شناسی از بدن او بیرون می رود و روح ناقص خبیثی که از رحمت خدا دور است در او می ماند و خدا و فرشتگان و پیغمبران و مؤمنین، او را لعنت می کنند و تا چهل روز نماز او قبول نمی شود و روز قیامت روی او سیاه است و زبان از دهانش بیرون می آید و آب دهان او به سینه اش می ریزد و فریاد تشنگی او بلند است.
- [آیت الله مظاهری] از گناهان در اسلام فحش دادن به مسلمان است و چون فحش دادن اهانت به مسلمان است، باید گفت از این جهت از گناهان کبیره در اسلام است و آن اقسامی دارد: الف) فحش دادن و استهزاء و توهین و تعریض و لعن و مانند اینها- نعوذ باللَّه- به خداوند متعال یا پیامبر گرامی خاتم الانبیا(صلیاللهعلیهوآلهوسلم) و ائمّه طاهرین(سلاماللهعلیهم) و حضرت زهرا(سلاماللهعلیها) علاوه بر اینکه فحشدهنده را نجس و کافر می‌کند، او را واجب القتل مینماید. ب) فحش دادن به انبیای عظام و علمای دین، بلکه همه افرادی که منتسب به اسلام میباشند، و گناه این قسم فحش در حدّ کفر است که در روایات آمده است جنگ با خدای متعال است. ج) فحش دادن به افراد معمولی و بچهها و دیوانههایی که متوجّه فحش می‌شوند، نیز حرام، بلکه چون ظلم و اهانت است از گناهان کبیره است. د) فحش دادن به غیر مسلمان یا به حیوانات، گرچه حرام نیست، ولی مسلمان باید مؤدّب باشد.
- [آیت الله نوری همدانی] آشامیدن شراب حرام و در بعضی از اخبار بزرگنرین گناه شمرده شده است و اگر کسی آن را حلال بداند در صورتی که ملتفت باشد که لازمة حلال دانستن آن تکذیب خدا و پیغمبر می باشد کافر است . از حضرت امام جعفر صادق ( علیه السلام ) روایت شده است که فرمودند ، شراب ریشة بدیها و منشأ گناهان است و کسی که شراب می خورد ، عقل خود را از دست می دهد و در آن موقع خدا را نمی شناسد و از هیچ گناهی باک ندارد و احترام هیچ کس را نگه نمی دارد و حقّ خویشان نزدیک را رعایت نمی کند و از زشتیهای آشکار رو نمی گرداند و روح ایمان و خدا شناسی از بدن او بیرون می رود و روح ناقص خبیثی که از رحمت خدا دور است در او می ماند و خدا و فرشتگان و پیغمبران و مؤمنین او را لعنت می کنند و تا چهل روز نماز او قبول نمی شود و روز قیامت روی او سیاه است و زبان از دهانش بیرون می آید و آب دهان او به سینه اش می ریزد و فریاد تشنگی او بلند است .
- [آیت الله مظاهری] تهمت اقسام و مراتبی دارد: الف) افترا بر خدا و پیامبران و اوصیای گرامی صلوات اللَّه علیهم اجمعین و قرآن شریف این قسم افترا و تهمت را بالاترین ظلمها میداند: (وَ مَنْ اظْلَمُ مِمَّنِ افْتَری عَلَی اللَّهِ الْکَذِب)[2] (و چه کسی ستمگرتر از آن کس که به خدا دروغ میبندد؟) ب) افترای زنا به زنها و مردان پاکدامن که این افترا و تهمت علاوه بر گناه بزرگی که دارد، اگر منجر به دادگاه شود، حاکم اسلامی باید او را حدّ قذف که هشتاد تازیانه است بزند. ج) افترا و تهمت به افرادی که تهمت به آنان موجب تضعیف دین می‌شود، نظیر تهمت به علما و افرادی که وابسته به دین میباشند که گناه این قسم تهمت، مضاعف و نظیر افترا بر خدا و پیامبر و ائمّه طاهرین است. د) افترا و تهمت به افراد معمولی، که این قسم تهمت گرچه گناه مضاعف ندارد، ولی در روایات آمده است که در روز قیامت آن تهمتزننده را بر روی چرکها و خونها نگاه میدارند تا مردم از حساب فارغ شوند سپس او را به جهنّم میبرند.
- [امام خمینی] آشامیدن شراب، حرام و در بعضی از اخبار بزرگترین گناه شمرده شده است و اگر کسی آن را حلال بداند در صورتی که ملتفت باشد که لازمه حلال دانستن آن تکذیب خدا و پیغمبر می‌باشد کافر است. از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام روایت شده است که فرمودند: شراب ریشه بدیها و منشأ گناهان است و کسی که شراب میخورد، عقل خود را از دست می‌دهد و در آن موقع خدا را نمیشناسد و از هیچ گناهی باک ندارد و احترام هیچ کس را نگه نمیدارد و حق خویشان نزدیک را رعایت نمیکند و از زشتیهای آشکار رو نمیگرداند و روح ایمان و خداشناسی از بدن او بیرون میرود و روح ناقص خبیثی که از رحمت خدا دور است در او میماند و خدا و فرشتگان و پیغمبران و مؤمنین، او را لعنت میکنند و تا چهل روز نماز او قبول نمیشود و روز قیامت روی او سیاه است و زبان از دهانش بیرون میآید و آب دهان او به سینهاش میریزد و فریاد تشنگی او بلند است.