ابتدا تعریف تعزیر و حد را بیان کرده و سپس حکم استمنا را بیان می‌کنیم:
حد: برای برخی از گناهان در شرع مقدس، مجازات‌هایی تعیین شده است که به این مجازات‌های مشخص و معین شده، حدّ اطلاق میشود.[1]
تعزیر: در فقه بر کیفری تعزیر اطلاق میشود که (بر خلاف حد)، شارع مقدّس اندازه‌‌ای برای آن تعیین نکرده است. مقدار تعزیر بستگی به نظر حاکم شرع دارد که به اقتضای زمان و مکان، نوع گناه و مرتکب شوندۀ آن، تفاوت میکند، ولی همواره از بالاترین حدّ شرعی (صد تازیانه) کمتر است. امّا برخی دیگر گفتهاند: تعزیر از پایین‌‌ترین مرتبۀ حدّ شرعی (75 تازیانه) نیز باید کمتر باشد.[2]
بنابراین، اگر استمنا در نزد حاکم شرع اثبات شود، حدّ نداشته و حاکم شرع فرد استمنا کننده را تعزیر میکند.[3] [1] . عاملی، یاسین عیسی، الاصطلاحات الفقهیة فی الرسائل العملیة، ص 65، دار البلاغة، بیروت، 1413ق. [2] . جمعی از پژوهشگران، زیر نظر، هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج2، ص532، دائره المعارف فقه اهل بیت(ع)،قم، 1426ق. [3] . تبریزی،جواد،صراط النجاة، ج10، ص 53، دار الصدیقة الشهیدة، قم، 1427ق.
