امرار
امرار به معنی گذرانیدن (کشیدن) چیزی بر چیزی مانند کشیدن دست بر بدن می باشد. امرار به اعتبار متعلّقش، احکام گوناگونی دارد که در بابهای طهارت، حج و نکاح آمده است.
پولی را که شخصی قرض گرفته در صورتی که هنوز آنرا ادا نکرده باشد و سال بر آن بگذرد خمس ندارد، و چنانچه همه یا بخشی از آنرا پرداخت کند، و همان مقدار پرداخت شده را در مؤونه و نیازهای زندگی مصرف نکرده باشد، و سال بر آن بگذرد، باید خمس آن مقدار را بدهد. اما اگر آن مقدار را مصرف کرده باشد، خمس ندارد.[1] [1] . ر.ک: امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، گردآورنده: بنیهاشمی خمینی، سید محمدحسین، ج2، ص 71، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ هشتم، 1424ق؛ تبریزی، جواد، استفتاءات جدید، ج2، ص 175، دفتر معظم له، قم، چاپ اول، بیتا.