تفسیر این حدیث چیست؟: (از بی‌لباسی برای نگه‌داری زنان استفاده کنید؛ زیرا زن وقتی لباسش زیاد و زینتش کامل باشد، هوس بیرون رفتن می‌کند). بعضی‌ها ادعا می‌کنند که پیامبر(ص) با این سخن به زنان بی‌حرمتی کرده(نعوذ بالله).
روایت مورد پرسش چنین است: «استعینوا علیهن بالعری‏ فإن إحداهن إذا کثرت ثیابها و حسنت زینتها أعجبها الخروج‏»؛از بی‌لباسی برای نگهداری زنان کمک جوئید؛ زیرا زن وقتی لباس فراوان و زینت کامل دارد، مایل به بیرون رفتن است. عین این عبارت[1] و یا عباراتی مشابه با آن[2] در برخی کتب به پیامبر اسلام(ص) نسبت داده شده است، اما پاره‌ای از منابع نیز آن را سخنی از خلیفه دوم عمر بن خطاب می‌دانند.[3] به هر حال با فرض پذیرش این حدیث، نباید آن را به بی‌لباسی مطلق معنا کرد، بلکه معنایش این است؛ زنانی را که تمایل بیش از اندازه و غیر منطقی به خروج از منزل دارند، می‌توان با خودداری از خرید لباس‌های گران قیمت و رنگارنگ برایشان در خانه نگهداشت؛ زیرا یکی از انگیزه‌های تشویق‌کننده برخی بانوان برای خروج از منزل، نمایش لباس‌های خودشان است و این امری واضح است که در تمام جوامع مشاهده می‌نماییم و نیازی به اثبات ندارد. البته نیاز به گفتن ندارد که بسیاری از بانوان پاکدامن به ویژه در جامعه اسلامی از این ویژگی‌ منفی برخوردار نیستند. بر این اساس، اگر بانویی حتی با داشتن لباس‌های فاخر، انگیزه‌ای برای خودنمایی نداشته و جز مواردی که نیاز واقعی به بیرون‌رفتن باشد، از خانه خارج نمی‌شود ، مصداقی برای این حدیث نخواهد بود.   [1] . پاینده، ابو القاسم‏، نهج الفصاحة (مجموعه کلمات قصار حضرت رسول ص)، ص 209، تهران، دنیای دانش، چاپ چهارم، 1382ش.‏ [2] . راوندی کاشانی، النوادر، ص 36، دار الکتاب، قم، بی تا. [3] . ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج 12، ص 71، مکتبة آیت الله المرعشی النجفی، قم، 1404 ق.
عنوان سوال:

تفسیر این حدیث چیست؟: (از بی‌لباسی برای نگه‌داری زنان استفاده کنید؛ زیرا زن وقتی لباسش زیاد و زینتش کامل باشد، هوس بیرون رفتن می‌کند). بعضی‌ها ادعا می‌کنند که پیامبر(ص) با این سخن به زنان بی‌حرمتی کرده(نعوذ بالله).


پاسخ:

روایت مورد پرسش چنین است: «استعینوا علیهن بالعری‏ فإن إحداهن إذا کثرت ثیابها و حسنت زینتها أعجبها الخروج‏»؛از بی‌لباسی برای نگهداری زنان کمک جوئید؛ زیرا زن وقتی لباس فراوان و زینت کامل دارد، مایل به بیرون رفتن است.
عین این عبارت[1] و یا عباراتی مشابه با آن[2] در برخی کتب به پیامبر اسلام(ص) نسبت داده شده است، اما پاره‌ای از منابع نیز آن را سخنی از خلیفه دوم عمر بن خطاب می‌دانند.[3]
به هر حال با فرض پذیرش این حدیث، نباید آن را به بی‌لباسی مطلق معنا کرد، بلکه معنایش این است؛ زنانی را که تمایل بیش از اندازه و غیر منطقی به خروج از منزل دارند، می‌توان با خودداری از خرید لباس‌های گران قیمت و رنگارنگ برایشان در خانه نگهداشت؛ زیرا یکی از انگیزه‌های تشویق‌کننده برخی بانوان برای خروج از منزل، نمایش لباس‌های خودشان است و این امری واضح است که در تمام جوامع مشاهده می‌نماییم و نیازی به اثبات ندارد. البته نیاز به گفتن ندارد که بسیاری از بانوان پاکدامن به ویژه در جامعه اسلامی از این ویژگی‌ منفی برخوردار نیستند. بر این اساس، اگر بانویی حتی با داشتن لباس‌های فاخر، انگیزه‌ای برای خودنمایی نداشته و جز مواردی که نیاز واقعی به بیرون‌رفتن باشد، از خانه خارج نمی‌شود ، مصداقی برای این حدیث نخواهد بود.   [1] . پاینده، ابو القاسم‏، نهج الفصاحة (مجموعه کلمات قصار حضرت رسول ص)، ص 209، تهران، دنیای دانش، چاپ چهارم، 1382ش.‏ [2] . راوندی کاشانی، النوادر، ص 36، دار الکتاب، قم، بی تا. [3] . ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج 12، ص 71، مکتبة آیت الله المرعشی النجفی، قم، 1404 ق.





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین