تاریخ
زمان وقوع یک پدیده را، تاریخ گویند. از عنوان تاریخ در فقه در باب هایى نظیر طهارت، حج، نکاح و ارث و نیز در اصول فقه سخن رفته است.
طی الزمان مانند طی الارض یکی از مقامات معنوی است که برخی از انسانهای وارسته و کامل به آن دست مییابند کلمه «طی» در لغت به معنای پیمودن است.[1] ولی در اصطلاح عرفان به معنای پیمودن و درنوردیدن با سرعت است.
در همین زمینه گفته شده: انسان کامل که مؤید به روح القدس است بر اثر استشراف و استشراق به انوار قاهره به خصوص به نور الانوار «طی زمان» مینماید، چنانکه در آنی سریعتر از انتقال حدسی راه چندین هزار ساله را میپیماید.[2] [1] . ابن درید، محمد بن حسن، جمهرة اللغة، ج 1، ص 242، ماده «طوی»، بیروت، دار العلم للملائین چاپ اول، 1988م. [2] . حسن زاده آملی، حسن، انه الحق، ص 135، قم، قیام، 1373ش.