به گفته پیامبر اکرم(ص) چه چیزی به زیبایی قرآن می‌افزاید؟

مُحَمَّد بن عَبدُاللّه بن عَبدُالمُطّلِب بن هاشم (عام الفیل–۱۱ق)، پیامبر اسلام، از پیامبران اولوالعزم و آخرین پیامبر الهی. معجزه اصلی او قرآن است و مردم را به یکتاپرستی و اخلاق نیک دعوت کرد.

زیبایی به معنی هيئت نیکو می‌باشد و در باب صلات، نکاح از آن سخن گفته‌اند.

دارُ الکُتُب‌ِ الْاِسْلامیّه ناشر باسابقه کتاب‌های شیعی در ایران است. این مرکز در سال ۱۳۱۷ش توسط شیخ محمد آخوندی تأسیس شده و تاکنون نزدیک به دو هزار عنوان کتاب منتشر کرده است. مجموعه «بحارالانوار»، «تفسیر نمونه»، «عیون اخبار الرضا»، «الغدیر» و «اصول کافی» از جمله این کتاب‌هاست.

صفحه ای یافت نشد

مؤلّف:شیخ تاج الدین محمد بن محمد بن حیدر شعیری (قرن ششم)

محمد بن محمد ممکن است اسم برای اشخاص ذیل باشد: • محمد بن محمد ابن حاج، ابن حاج فقیه‌ مالکی ‌در قرن هشتم• محمد بن محمد بابرتی، بابِرتی، اکمل الدین محمّد بن محمدبن محمود، دانشمند حنفی مذهب در قرن هشتم• محمد بن محمدباقر حسینی‌مختاری، ملقب به سید بهاءالدین، فقیه ، محدّث ، متکلم و ادیب شیعی قرن‌ دوازدهم• محمد بن محمد بخاری، اسم دو نفر از شخصیت‌ها• محمد بن محمد بروی، بَرَوی، ابومنصور، فقیه شافعی قرن ششم و عالم در کلام و جدل• محمد بن محمد برهان‌الدین نسفی، متکلّم حنفی، منطق‌دان و متبحّر در مسائل فقهیِ علم خلاف و جدل در قرن هفتم• محمد بن محمد بزازی، ملقب به حافظ الدین، فقیه و اصولی حنفی قرن نهم• محمد بن محمد بزدوی، بَزْدَوی، محمد بن محمد ابوالیُسر، قاضی، مدرس، فقیه و محدث حنفی• محمد بن محمد بصروی، بُصْرَوی، ابوالحسن‌ محمد بن‌ محمد بن‌ احمد (د ربیع‌الاول‌ ۴۳/ ژوئیه ۰۵۱)، فقیه‌ امامی‌ شام‌• محمد بن محمد بلفیقی، بِلِّفیقی، ابوالبرکات، محمد بن محمد بن ابراهیم سُلَمی، فقیه مالکی، قاضی و از مشاهیر حدیث و ادب و تصوف اندلس در قرن هشتم• محمد بن ظهیره، محمد بن محمد بن ابی بکر بن علی بن ظهیرة قرشی مکی، ملقب به جمال‌الدین، مورخ و فقیه حنفی• محمد بن محمد بن اشعث، ابوعلی محمد بن اشعث کوفی، یکی از راویان شیعه در قرن چهارم ه.ق• رضی‌الدین آبی، رضیّ‌الدین محمد بن محمد بن زید بن داعی حسینی آبی، (د ۶۵۴ق/۱۲۵۶م) فقیه و محدث امامی• محمد بن محمد تنوخی‌معری، تَنوخی، زین الدین ابوعبداللّه محمد بن محمد بن عمرو تنوخی مَعَرّی، ریاضیدان و ادیب سده هفتم• محمد بن محمد بن فهد، نجم‌الدین عمر محمد بن محمد بن فهد از محدثان و مورخان شافعی• محمد بن‌ محمد بن‌ محمد، محمد بن‌ محمد بن‌ محمد بن‌ احمد (د ح‌ ۸۰۰ق‌/۱۳۹۸م‌) از نوادگان‌ قاضی‌ القضاة نجم‌الدین‌• محمد بن محمد بن نعمان، یکی از مشاهیر علما و مراجع بزرگ شیعه• محمد بن محمد بوزجانی، بوزجانی، ابوالوفا، محمد بن محمد بن یحیی بن اسماعیل بن عباس، ریاضیدان و ستاره شناس برجسته ایرانی قرن چهارم• محمد بن محمد بهاءالدین‌نقشبند، بهاءالدین نقشبند، محمد بن محمد بخاری عارف قرن هشتم و بنیانگذار طریقت نقشبندیه• محمد تافلاتی، تافلاتی، محمدبن محمد طیّب مالکی، فقیه و شاعر حنفی قرن دوازدهم• محمد بن محمد فناری تعلیقی‌زاده، تعلیقی زاده، محمد بن محمد فَناری، تاریخ نگار دربار عثمانی (شهنامه جی) در قرن دهم• محمد بن محمد حمودی حسنی، ابو عبدالله محمد بن محمد بن عبدالله بن ادریس الحمودی الحسنی مؤلف کتاب نزهة المشتاق في إختراق الآفاق• محمد بن محمد دارابی، عارف‌ و شاعر و تذکره‌نویس‌ قرن‌ یازدهم‌ و دوازدهم‌• محمد بن محمد عبدالله بن عبیدالله بن محمود، از پزشکان هند اسلامی• محمد بن محمد عبدری‌، ابن حاج، ابو عبدالله محمد بن محمد بن محمد عبدری فاسی، (د ۲۰ جمادی الاول ۷۳۷ ق)، فقیه مالکی• محمد بن محمد غزالی، حجة الاسلام، ابو حامد، امام محمد غزّالی طوسی از علمای بزرگ اهل سنت• محمد بن محمد میرلوحی سبزواری‌، سید محمد بن محمد حسینی، ملقب به میرلوحی و دارای نام مستعار نقیبی، دانشمند پرآوازه شیعی• ابوالفضل سلمی مروزی، محمد بن محمد بن احمد بن عبدالله بن عبدالحمید، مشهور به ابوالفضل سلمی مروزی و حاکم الشهید• محمد بن محمد بلقینی، محمد بن محمد بن عبدالرحمان بن عمر بلقینی، ابوالسعادات از خاندان بلقینی و علما و قاضیان شافعی مصر در قرن هشتم و نهم

از شخصیت‌های نامی دوران صدر اسلام که هم افتخار مصاحبت رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را داشته و هم تا دوران اموی در قید حیات بوده است، شخصیتی نامی به نام انس بن مالک است.

جعفر بن محمد بن علی بن حسین معروف به امام صادق(ع) (۸۳-۱۴۸ق)، امام ششم شیعیان. پدرش امام باقر(ع) و مادرش ام فروه است. امام صادق(ع) در ۳۱ سالگی به امامت رسید و دوران امامتش ۳۴ سال طول کشید. ایشان در دورانی به امامت رسید که حکومت اموی ضعیف شده بود و گروه‌های مختلف دست به قیام می‌زدند؛ اما امام صادق(ع) این گروه‌ها را تایید نمی‌کرد چرا که آنان می‌خواستند خود، حکومت را به دست گیرند، نه آنکه خواهان زدودن بدعت و زنده کردن دین خدا باشند. امام صادق(ع) در آن شرایط، نشر فقه آل محمد(ص) و علوم اهل بیت را مقدّم ‌شمرد تا آن اندازه که امروزه بیشتر احادیث شیعه از امام صادق(ع) است و شیعه به نام جعفریه شناخته می‌شود. امام صادق(ع) علاوه بر مباحث فقهی، مناظرات کلامی نیز با پیروان دیگر فرقه‌ها داشت و به دلیل دانش گسترده‌ای که داشت، جلسات درس وی بسیار پر رونق بود و افرادی با گرایش‌های مختلف در درس وی حضور می‌یافتند تا جایی که تعداد شاگردان وی را ۴۰۰۰ نفر ذکر کرده‌اند.

الکافی از منابع حدیثی شیعه و مهم‌ترین و معتبرترین منبع از کتب اربعه است. این کتاب نوشته محمد بن یعقوب بن اسحاق مشهور به ثقة الاسلام کُلینی است که عالمان اسلام، وی را با عبارت‌های محکم توثیق کرد‌ه‌اند. الکافی که در سه بخش اصول، فروع و روضه تألیف شده، محل رجوع عالمان شیعه است. اصول کافی مشهور‌ترین بخش الکافی محسوب می‌شود. کلینی بر آن بوده تا احادیث الکافی را بر اساس عدم مخالفت با قرآن و موافقت با اجماع جمع‌آوری کند.

حیدریّه، دو فرقه از قلندریه، که یکی منسوب به قطب الدین حیدر زاوهای (متوفی ح۶۱۸)، و دیگری منسوب به میرقطب الدین حیدر تونی (متوفی ۸۳۰) است.

شعیری ممکن است اسم برای اشخاص ذیل باشد: • بشار شعیری، بَشّار شَعیری، ابواسماعیل، از غالیان شیعی قرن دوم• تاج الدین محمد بن محمد بن حیدر شعیری، از فقها و علمای بزرگ شیعه در قرن ششم

عنوانی با این نام ایجاد نشده است : حضرت یعقوب(ع) همینک آن را ایجاد کنید

محمد بن یعقوب بن اسحاق کلینی رازی معروف به ثقةالاسلام کلینی (درگذشت ۳۲۸ق)، از محدثان بزرگ شیعه و مؤلف کتاب کافی از معتبرترین مجموعه روایی شیعه و از کتب اربعه به حساب می‌آید. او در زمان غیبت صغرای امام مهدی(ع) به دنیا آمده و با برخی محدثان که بدون واسطه از امام عسکری(ع) یا امام هادی(ع) حدیث شنیده‌اند، ملاقات کرده است. گفته‌اند که کلینی در نقل حدیث دقت بسیاری داشته است. ابن قولویه، محمد بن علی ماجیلویه قمی، احمد بن محمد زراری از جمله شاگردان اویند.

تَلاوَت، به معنای خواندن قرآن و اندیشیدن در معانی آن است. مادّۀ تلاوت فقط یک بار در قرآن کریم آمده، اما مشتقات آن بیش از پنجاه بار به کار رفته است. در بسیاری از احادیث پیامبر اکرم(ص) و ائمه اطهار بر تلاوت قرآن تأکید شده است. در حدیثی نبوی آمده است که تلاوت قرآن، نور و مایه برکت و وسعت روزی است. تلاوت قرآن آدابی دارد. از آداب ظاهری آن وضو گرفتن خواند با صوت نیکو و از آداب باطنی آن، اخلاص، خشوع و تدبر در آیات است.

حوزه علمیه تهران پس از آنکه آقا محمد خان قاجار، تهران را به پایتختی ایران برگزید، تأسیس شد و علما و طلاب برای تدریس و تحصیل علوم دینی به تهران مهاجرت کردند و در دوره‌های بعد سلسله قاجار رونق بیشتری گرفت به گونه‌ای که بنا بر یک گزارش آماری، در دوره ناصر الدین شاه قاجار، ۴۷ مسجد، که بسیاری از آنها مدرسه نیز داشته‌اند، ۳۵ مدرسه و ۱،۴۶۳ طلبه به ثبت رسیده است.

جامع ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: • جامع (قرآن)، از ریشه «جمع» و به معنای به هم ضمیمه کردن، نزدیک کردن و گرد آوردن چیزهایی در کنار هم• جامع (معنا)، عنوان کلی شامل همه افراد مشترک در یک معنا• جامع (قیاس)، وصف مشترک میان اصل و فرع در قیاس فقهی

مالکیت، یکی از عناصری است که در تعیین نوع نظام اقتصادی نقش بسزایی دارد.

قرآن زن را مکلف کرده است که باید خودش را بپوشاند ولی مرد را مکلف نکرده است، یعنی این تکلیف متوجه زن است نه متوجه مرد.

. زبان عضوی از اعضای بدن انسان است که قدرت حرف زدن را به او می دهد.

نقل به معنای حالت حاصل از انتقال لفظ از معنای اصلی به معنای دیگر می‌باشد.

حوزه علمیه نجف، مجموعۀ دست‌اندرکاران، مدارس دینی و مراجع مذهبی در شهر نجف که آموزش، تربیت و پرورش طلاب علوم دینی شیعه و برخی وظایف دینی دیگر را بر عهده دارند. بسیاری از فقیهان و عالمان بزرگ شیعه در این حوزه پرورش یافته‌اند و بدین رو، حوزه نجف، در کنار حوزه علمیه قم، از اهمیت بالایی برخوردار است.شیخ طوسی، علامه حلی، شیخ انصاری و در دوران معاصر، آیت الله خوئی و آیت الله سیستانی از پرورش‌یافتگان حوزه علمیه نجف‌اند. امام خمینی رهبر انقلاب اسلامی ایران، مدتی پس از تبعید از ایران به نجف رفت و در آنجا به تدریس پرداخت و مبارزه با حکومت شاه و برخی مباحث و آثار مهم خویش مانند حکومت اسلامی را در آنجا پی گرفت.

انس ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: • انسان، انسان از «إِنْسیان»، موجود دو پا و اشرف مخلوقات• انس (به ضم الف)، به معنای آرام و قرار یافتن قلب بر اثر نزدیک شدن به چیزی