سوره مائده یک‌صد و بیست آیه دارد، و از سوره‌های مدنی است.
علت نام‌گذاریش به مائده، آیه یک‌صد و چهارده این سوره(اللَّهُمَّ رَبَّنا أَنْزِلْ عَلَیْنا مائِدَةً مِنَ السَّماء) بوده، و از باب تسمیه کل به اسم جزء است.
این سوره به طور کلی به مسائل اجتماعی پرداخته است. مطالب این سوره از ضرورت پایبندی به قرارها و میثاق‌ها آغاز می‌شود و با وعده نزول مائده بر نصاری برای آزمایش آنان و با بیان اینکه عیسی بن مریم(ع) به پیمان بندگی وفا کرد، به پایان میرسد.
در خلال این دو موضوع، بسیاری از احکام حلال و حرام ذکر می‌شود که همه پیمان‌های الهی هستند که از بندگان گرفته شده است.
در این سوره سه بار از میثاق بنی اسرائیل و نصاری یاد شده، آن‌گاه مقداری از احوال کسانی که – مانند بنی اسرائیل - پیمان‌های خدا را شکستهاند، سخن به میان آمده است؛ احکام فقهی حدود و قصاص در آن بیان شده است. داستان فرزندان آدم به عنوان درس عبرتی معرفی شده است و از همه مهم‌تر به موضوع امامت و ولایت در این سوره پرداخته شده است.
