زبان عربی
زبان عربی، یکی از زبان های زنده دنیا است که از آن به زبان اهل بهشت و زبان قرآن نیز تعبیر می کنند.
تقسیم کلمه در زبان عربی به سه قسم بر چه اساسی است؟
تقسیم کلمه در ادبیات عرب در مرتبه اول بر اساس دارا بودن معنای استقلالی و دلالت آن بر زمان صورت می‌گیرد. 1. هر کلمه‌ای که دارای معنای مستقل باشد و دلالت بر زمان هم داشته باشد آن کلمه را «فعل» می‌گویند؛ مانند: «حَسُنَ»(نیکو شد) یا «ضَرَبَ»(زد او). 2. هر کلمه‌ای که دارای معنای مستقل باشد ولی دلالت بر زمان نکند به آن، «اسم» گفته می‌شود؛ مانند: علم(دانستن)، شجر(درخت)، ضارب(زننده). 3. هر کلمه‌ای که نه دارای معنای مستقل[1] باشد و نه دلالت بر زمان کند، بلکه فقط برای ربط بین کلمات دیگر باشد به آن «حرف» گفته می‌شود؛ مانند: حرف «فی» که به تنهایی دارای معنا نیست، ولی وقتی گفته شود «دخلت فی الدار»[2] هم بین «دخلت» و «الدار» ربط داده هم دارای معنای ظرفیت شده است.[3] [1] . مراد از نداشتن معنای مستقل این نیست که اصلاً حروف برای معنایی وضع نشده باشند تا از مهملات محسوب ‌شوند، بلکه مراد این است که حرف نیز مانند فعل و اسم از جهت وضع، دارای معنا است ولی بروز و ظهور این معنا بدون دو طرف اسناد و قرار گرفتن بین دو کلمه امکان ندارد، و هنگامی که بین دو طرف اسناد قرار بگیرد و رابط آنها شود به کمک آنها معنای وضعیش هویدا خواهد شد. [2] . «داخل منزل شده‌ام». [3] . صرف ساده، بحث اقسام کلمه، ص 1 - 2.
تقسیم کلمه در ادبیات عرب در مرتبه اول بر اساس دارا بودن معنای استقلالی و دلالت آن بر زمان صورت می‌گیرد. 1. هر کلمه‌ای که دارای معنای مستقل باشد و دلالت بر زمان هم داشته باشد آن کلمه را «فعل» می‌گویند؛ مانند: «حَسُنَ»(نیکو شد) یا «ضَرَبَ»(زد او). 2. هر کلمه‌ای که دارای معنای مستقل باشد ولی دلالت بر زمان نکند به آن، «اسم» گفته می‌شود؛ مانند: علم(دانستن)، شجر(درخت)، ضارب(زننده). 3. هر کلمه‌ای که نه دارای معنای مستقل[1] باشد و نه دلالت بر زمان کند، بلکه فقط برای ربط بین کلمات دیگر باشد به آن «حرف» گفته می‌شود؛ مانند: حرف «فی» که به تنهایی دارای معنا نیست، ولی وقتی گفته شود «دخلت فی الدار»[2] هم بین «دخلت» و «الدار» ربط داده هم دارای معنای ظرفیت شده است.[3] [1] . مراد از نداشتن معنای مستقل این نیست که اصلاً حروف برای معنایی وضع نشده باشند تا از مهملات محسوب ‌شوند، بلکه مراد این است که حرف نیز مانند فعل و اسم از جهت وضع، دارای معنا است ولی بروز و ظهور این معنا بدون دو طرف اسناد و قرار گرفتن بین دو کلمه امکان ندارد، و هنگامی که بین دو طرف اسناد قرار بگیرد و رابط آنها شود به کمک آنها معنای وضعیش هویدا خواهد شد. [2] . «داخل منزل شده‌ام». [3] . صرف ساده، بحث اقسام کلمه، ص 1 - 2.
پاسخ:
تقسیم کلمه در ادبیات عرب در مرتبه اول بر اساس دارا بودن معنای استقلالی و دلالت آن بر زمان صورت می‌گیرد. 1. هر کلمه‌ای که دارای معنای مستقل باشد و دلالت بر زمان هم داشته باشد آن کلمه را «فعل» می‌گویند؛ مانند: «حَسُنَ»(نیکو شد) یا «ضَرَبَ»(زد او).
2. هر کلمه‌ای که دارای معنای مستقل باشد ولی دلالت بر زمان نکند به آن، «اسم» گفته میشود؛ مانند: علم(دانستن)، شجر(درخت)، ضارب(زننده).
3. هر کلمه‌ای که نه دارای معنای مستقل[1] باشد و نه دلالت بر زمان کند، بلکه فقط برای ربط بین کلمات دیگر باشد به آن «حرف» گفته میشود؛ مانند: حرف «فی» که به تنهایی دارای معنا نیست، ولی وقتی گفته شود «دخلت فی الدار»[2] هم بین «دخلت» و «الدار» ربط داده هم دارای معنای ظرفیت شده است.[3] [1] . مراد از نداشتن معنای مستقل این نیست که اصلاً حروف برای معنایی وضع نشده باشند تا از مهملات محسوب شوند، بلکه مراد این است که حرف نیز مانند فعل و اسم از جهت وضع، دارای معنا است ولی بروز و ظهور این معنا بدون دو طرف اسناد و قرار گرفتن بین دو کلمه امکان ندارد، و هنگامی که بین دو طرف اسناد قرار بگیرد و رابط آنها شود به کمک آنها معنای وضعیش هویدا خواهد شد. [2] . «داخل منزل شده‌ام». [3] . صرف ساده، بحث اقسام کلمه، ص 1 - 2.
- [سایر] آیا زبان عربی، زبان برگزیده خداوند است؟
- [سایر] آیا زبان عربی، زبان برگزیده خداوند است؟
- [سایر] به چه دلیل زبان عربی کامل ترین زبان ها است؟
- [سایر] کدام زبان شناسان زبان عربی را کاملترین زبان میدانند؟ مسلمان و غیر مسلمان.
- [سایر] چرا زبان قرآن عربی است؟
- [سایر] آیا زبان خدا عربی است؟
- [سایر] آیا زبان بهشتیان، عربی است؟
- [سایر] چرا زبان قرآن عربی است؟
- [سایر] چرا زبان قرآن عربی است؟
- [سایر] چرا زبان قرآن عربی است؟
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . کسی که دستور زبان عربی را نمی داند، اگر قرائتش صحیح باشد و معنای هر کلمه از عقد را جداگانه بداند، و از هر لفظی معنای آن را قصد نماید می تواند عقد بخواند.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . کسی که دستور زبان عربی را نمیداند، اگر قرائتش صحیح باشد و معنای هر کلمه از عقد را جداگانه بداند، و از هر لفظی معنای آن را قصد نماید، میتواند عقد بخواند.
- [آیت الله مظاهری] کسی که دستور زبان عربی را نمیداند، اگر قرائتش صحیح باشد و معنای هر کلمه از عقد را جداگانه بداند و از هر لفظی معنای آن را قصد نماید و قصد انشا هم داشته باشد میتواند عقد را بخواند.
- [آیت الله وحید خراسانی] کسی که دستور زبان عربی را نمی داند اگر عقدرا صحیح بخواند و معنای هر کلمه ای از عقدرا بداند و از هر لفظی معنای ان را قصد نماید می تواند عقدرا بخواند
- [آیت الله اردبیلی] کسی که دستور زبان عربی را نمیداند، اگر قرائت او صحیح باشد و معنای هر کلمه از عقد را جداگانه بداند و از هر لفظی معنای آن را قصد نماید و قصد انشا نماید، میتواند عقد را بخواند.
- [آیت الله بروجردی] کسی که دستور زبان عربی را نمیداند، اگر قرائتش صحیح باشد و معنای هر کلمه از عقد را جداگانه بداند و از هر لفظی معنای آن را قصد نماید، میتواند عقد را بخواند.
- [امام خمینی] کسی که دستور زبان عربی را نمی داند، اگر قرائتش صحیح باشد و معنای هر کلمه از عقد را جداگانه بداند و از هر لفظ ی معنای آن را قصد نماید،می تواند عقد را بخواند.
- [آیت الله علوی گرگانی] کسی که دستور زبان عربی را نمیداند، اگر قرائتش صحیح باشد ومعنای هر کلمه از عقد را جداگانه بداند و از هر لفظی معنای آن را قصد نماید، میتواند عقد را بخواند.
- [آیت الله نوری همدانی] کسی که دستور زبان عربی را نمی داند ، اگر قرائتش صحیح باشد و معنای هر کلمه از عقد را جداگانه بداند واز هرلفظی معنای آن را قصد نماید می تواند عقد را بخواند .
- [آیت الله سبحانی] کسی که دستور زبان عربی را نمی داند، اگر قرائتش صحیح باشد و معنای هر کلمه از عقد را جداگانه بداند و از هر لفظی معنای آن را قصد نماید، می تواند عقد را بخواند. صفحه 448