از امیرالمؤمنین علی(ع) نقل شده: (الدّهر أنزلنی ثمّ أنزلنی حتّی قیل معاویة و علی). اینجانب هر چه این عبارت را جست‌وجو کردم آن‌را در هیچ منبع روایی یا تاریخی نیافتم. اگر این جمله یا مضمون آن حقیقتاً از حضرت علی(ع) است، لطفاً مصدرش را مرقوم فرمایید.

در این زمینه روایاتی وجود دارد:
الف. ابن ابی الحدید از امام علی(ع) نقل می‌کند:
«در زمان رسول خدا(ص) جزئی از ایشان محسوب می‌شدم. مردم هم‌چنانکه در افق آسمان به ستارگان نگاه می‌کنند به من نگاه می‌کردند. سپس روزگار از من چشم پوشاند و مرا هم‌سنگ این و آن قرار داد و بعد از آن نیز هم‌ردیف پنج نفر دیگر- در شورا - قرار داد که بالاترینشان عثمان بود. گفتم عجب بد شد، روزگار به این هم بسنده نکرد تا این‌که مرا تنزّل داد و قرین افرادی چون معاویه و عمرو عاص قرار داد».[1]
ب. در کتاب «حدیقة الشیعة» منسوب به «مقدس اردبیلی» نیز روایتی با این متن وجود دارد: «الدهر انزلنی ثم انزلنی ثم انزلنی حتی قیل معاویة و علی!؟»؛ روزگار، مرتبه مرا پایین آورد، پایین آورد، پایین آورد به حدی که مرا با معاویه برابر گردانید.[2]   [1] . ابن‏ أبی ‏الحدید، شرح ‏نهج ‏البلاغة، ج 20 ، ص 326، قم، نشر کتابخانه عمومی آیة الله مرعشی نجفی، چاپ اول، 1337ش. [2] . مقدس اردبیلی، احمد، حدیقة الشیعة، ج ‏1، ص 208، قم، انتشارات انصاریان‏، چاپ سوم، 1383ش‏.‏