عناد
دشمنى عداوت و خصومت را گویند و در ابواب طهارت ، صلات ،جهاد ،حج ، تجارت ،قضاءو شهادات از آن سخن گفته اند .
«عناد» به معنای «ستیزهجویی» و «لجبازی» است و به فرد لجوج و ستیزهجو «معاند» گفته میشود.
یکی از پلیدترین صفاتی که در قرآن از آن به صراحت یا به صورت مفهومی یاد شده و مورد سرزنش قرار گرفته، عناد و دشمنی و ستیزهگری و لجاجت[i] بر سخنان و عقاید باطل است. این صفت ناشی از عوامل خاصی است؛ مانند تقلید کورکورانه، استکبار و پیروی از هوا و هوس.
برخی از آثار عناد و ویژگیهای معاند عبارت است از: مانع انجام کار خیر، محرومیت از درک آیات الهی، انکار آیات الهی و غرق در گناهان. [i] . ر. ک: «نکوهش لجاجت در برابر حق»، سؤال 74518.