پاسخ اجمالی:
مناجات انجیلیه مفصل ترین مناجاتی است که از امام سجاد (ع) نقل شده و برخی از علمای بزگ شیعه آن را در کتاب های خود نقل کرده اند.
پاسخ تفصیلی:
مناجات انجیلیه[1] در برخی از کتب امامیه از جمله در کتاب الصحیفة الثالثة السجادیة تالیف علامه میرزا عبد الله اصفهانی نقل شده که قبل از نقل متن مناجات، توضیحات ایشان را به عنوان مقدمه ای در مورد این مناجات شریفه نقل می کنیم:
(مناجات انجیلیه مفصل ترین مناجاتی است که از امام سجاد (ع) نقل شده و من آن را در کتابی از مولفات قدماء امامیه (رضوان الله علیهم اجمعین) دیده ام. این دعا معروف به انجیلیه است و وجه تسمیه آن این است که فقرات این دعا شبیه اکثر فقرات و مواعظ انجیل است که بر حضرت عیسی (ع) نازل شده و نه انجیلی که هم اکنون بین نصاری است.
گفتنی است که مضامین عالی این مناجات و سبک و سیاق عبارات آن خود قوی ترین دلیل بر صحت صدور آن از لسان معصوم است و حتی اگر سند آن ضعیف هم باشد خود این مضامین بر صحت صدور آن از معصوم کفایت می کند. وانگهی برخی از متاخرین و متقدمین علما این مناجات را در کتابهای خود نقل کرده اند از جمله صاحب انیس العابدین، همچنین المولی الجلیل مولانا محسن الکاشانیِ معاصر (قدس سره) آن را در کتاب ذریعة الضراعة نقل کرده است....[2]).
متن مناجات[3]
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم بذکرک استفتح مقالی و بشکرک استنحج سؤالی و علیک اتوکل فی کلّ احوالی و ایّاک امل فلا تخیّب امالی اللهمّ بذکرک استعیذ و اعتصم و برکنک الوذ و اتحزّم و بقوّتک استجیر و استنصر و بنورک اهتدی و استبصر و ایّاک استعین و اعبد و إلیک اقصد و اعمد و بک اخاصم و اجادل و منک اطلب ما احاول فاعنّی یا خیر المعینین و قنی المکاره کلّها یا رجاء المؤمنین.
الحمد لله المذکور بکلّ لسان المشکور علی کلّ اِحسان المعبود فی کلّ مکان مدبّر الامور و مقدر الدهور و العالم بما تجنّه البحور و تکنّه الصّدور و یخفیه الظّلام و یبدیه النّور الذی حار فی علمه العلماء و سلّم لحکمه الحکماء و تواضع لعزّته العظماء و فاق بسعة فضله الکرماء و سار بعظیم حلمه الحلماء.
و الحمد لله الذی لا یخفر من النتصر بذمّته و لا یقهر من استتر بعظمته و لا یکدی من اذاع شکر نعمته و لا یهلک من تغمّد برحمته ذی المنن التی لا یحصیها العادّون و النعم التی لا یجازیها المجتهدون و الصّنائع التی لا یستطیع دفعها الجاحدون احمده جاهراً بحمده شاکراً لرفده حمد موفّقٍ لرشده واثقٍ بوعده له الشکر الدائم و الامر اللّازم.
اللّهم ایّاک اسئل و بک اتوسل و علیک اتوکل و بفضلک اغتنم و بحبلک اعتصم و فی رحمتک ارغب و من نقمتک ارهب و بعونک استعین و لعظمتک استکین.
اللّهم أنت الولیّ المرشد و الغنیّ المرقد و العون المؤبّد الرّاحم الغفور و العاصم المجیر و القاصم المبیر و الخالق الحلیم و الرازق الکریم و السابق القدیم علمت فخبّرت و حلمت فسترت و رحمت فغفرت و عظمت فقهرت و ملکت فاستأثرت و ادرکت فاقتدرت و حکمت فعدلت و انعمت فافضلت و ابعدت فاحسنت و اصنعت فاَتقَنت وجدت فاغنیت و ایّدت فکفیت و خلقت فسوّیت و وقّفت فهدیت. بطنت الغیوب فخبرت مکنون أسرارها و حلت بین القلوب و بین تصرّفها علی اختیارها فایقنت البرایا انّک مدبّرها و خالقها و اذعنت انّک مقدّرها و رازقها لا اله الّا أنت تعالیت عمّا یقول الظالمون علوّاً کبیراً.
اللّهم إنّی اشهدک و أنت اقرب الشاهدین و اشهد من حضرنی من ملائکتک المقرّبین و عبادک الصالحین من الجنّة و الناس اجمعین انّی اشهد بسریرةٍ و بصیرةٍ من الشکّ بریّة شهادة اعتقادها باخلاص و ایقان و اعدّها طمعاً فی الخلاص و الأمان اسرّها تصدیقاً بربوبیِّتک لا اصدّ عن سبیلها و لا الحد فی تأویلها انّک أنت الله ربّی لا اشرک بک أحداً و لا اجد من دونک ملتحداً لا اله الّا الله وحده لا شریک له الواحد الذی لا یدخل فی عددٍ و الفرد الذی لا یقاس بأحدٍ علا عن المشاکلة و المناسبة و خلا من الأولاد و الصّاحبة سبحانه من خالق ما اصنعه و رازق ما اوسعه و قریب ما ارفعه و مجیبٍ ما اسمعه و عزیز ما امنعه له المثل الاعلی فی السموات و الأرض و هو العزیز الحکیم و اشهد أنّ محمداً نبیّه المرسل و ولیّه المفضّل و شهیده المعدّل و المؤیّد بالنور المضی و المسدّد بالأمر المرضیّ بعثه بالاوامر الشافیه و الزّواجر النّاهیة و الدّلائل الهادیة التی اوضح برهانها و شرح بنیانها فی کتاب مهیمن علی کلّ کتاب جامع لکلّّّّ رشدٍ و صواب فیه نبأ القرون و تفصیل الشئون و فرض الصلوة و الصّیام و الفرق بین الحلال و الحرام فدعا الی خیر سبیل و شفا من هیام الغلیل حتی علا الحقّ و ظهر و زهق الباطل و انحسر صلیّ الله علیه و اله صلوة دائمة ممهّدة لا تنقضی لها مدّة و لا تنحصر لها عدّة.
اللهم صلّ علی محمدٍ و آل محمد ما جرت النجوم فی الأبراج و طلاطمت البحور بالأمواج و ما ادلهمّ لیل داجٍ اشرق نهار ذو ابتلاجٍ و صلّ علیه و اله ما تعاقبت الأیام و تناوبت الأعوام و ما خطرت الأوهام و تدبّره الأفهام و ما بقی الأنام.
اللّهم صلّ علی محمد خاتم الأنبیاء و اله البررة الأتقیاء و علی عترته النجباء الخیرة الأصفیاء صلوة مقرونة بالتمام و النّماء و باقیة بلا فناء و لا انقضاء.
اللّهم ربّ العالمین و أحکم الحاکمین و أرحم الرحمین اسئلک من الشهادة اقسطها و من العبادة انشطها و من الزیادة ابسطها و من الکرامة اغبطها و من السلامة احوطها و من الأعمال اوسطها و من الامال اوفقها و من الأقوال اصدقها و من المحالّ اشرفها و من المنازل الطفها و من الحیاطة اکنفها و من الرّعایة اعطفها و من العصمة اکفاها و من الراحة اشفاها و من النعمة اوفاها و من الهمم اعلاها و من القسم اسناه و من الأرزاق اعززها و من الأخلاق اطهرها و من المذاهب اقصدها و من العواقب احمدها و من الامور ارشدها و من التّدابیر اوکداها و من الجدود اسعدها و من الشئون اعودها و من الفوائد ارجحها و من العوائد انجحها و من الزیادات اتمّها و من البرکات اعمّها و من الصالحات اعظمها.
اللّهم إنّی اسئلک قلباً خاشعاً زکیّاً ولساناً صادقاً علیّاً و رزقاً واسعاً هنیئاً و عیشاً رغدا مریئاً و اعوذ بک من ضنک المعاش و من شرّ کلّ ساعٍ و داش و غلبة الاضداد و الاوباش و کلّ قبیح باطنٍ أو فاشٍ و اعوذ بک من دعاء محجوب و رجاءٍ مکذوب و حیاءٍ مغلوب و اخاءٍ معیوب و احتجاج مغلوب و رأیٍ غیر مصیب.
اللّهم أنت المستعان و المستعاذ و علیک المعوّل و بک الملاذ فانلنی لطائف مننک فإنک لطیف و لا تبتلنی بمحنک فإنی ضعیف و تولّنی بعطف و تحنّنک یا رؤف یا من اوی المنقطعین الیه و اغنی المتوکّلین علیه جد بغناک علی فاقتی و لا تحمّلنی فوق طاقتی.
اللّهم اجعلنی من الذین جدّوا فی قصدک فلم ینکلوا أو سلکوا الطریق الیک فلم یعدلوا و اعتمدوا علیک فی الوصول حتی وصلوا فرویت قلوبهم من محبّتک و انست نفوسهم بمعرفتک فلم یقطعهم عنک قاطع و لا منعهم عن بلوغ ما امّلوه لدیک مانع فهم فیما اشتهت انفسهم خالدون و لا یحزنهم الفزع الأکبر و تتلقّهم الملائکة هذا یومکم الذی کنتم توعدون.
اللّهم لک قلبی و لسانی و بک نجاتی و امانی و أنت العالم بسرّی و اعلانی فامت قلبی عن البغضاء و اصمت لسانی عن الفحشاء و اخلص سریرتی عن علائق الأهواء و اکفنی بامانک عن عوائق الضرّاء و اجعل سرّی معقوداً علی مراقبتک و اعلانی موافقاً لطاعتک وهب لی جسماً روحانیّاً و قلباً سماویّاً و همّةً متّصلةً بک و یقیناً صادقاً فی حبّک و الهمنی من محامدک امدحها وهب لی من فوائدک اسمحها انّک ولیّ الحمد و المستولی علی المجد یا من لا ینقص ملکوته عصیان المتمرّدین و لا یزید جبروته ایمان الموحّدین الیک استشفع بقدیم کرمک أن لا تسلبنی ما منحتنی من جسیم نعمک و اصرفنی بحسن نظرک لی عن ورطة المهالک و عرّفنی بجمیل اختیارک لی منجیات المسالک یا من قربت رحمته من المحسنین و اوجب عفوه للأوّابین بلّغنا برحمتک غنائم البرّ و الاحسان و جللّنا بنعمتک ملابس العفو و الغفران و اصحب رغباتنا بحیاء یقطعها عن الشهوات واحشُ قلوبنا نوراً یمنعها من الشبهات و اودع نفوسنا خوف المشفقین من سوء الحساب و رجاء الواثقین بتوفیر الثواب فلا نغترّ بالأمهال و لا نقصّر فی صالح الأعمال و لا نفتر عن التسبیح بحمدک فی الغدوّ و الاصال یا من انس العارفین بطول مناجاته و البس الخائفین ثوب موالاته متی فرح من قصدت سواک همّته و متی استراح من ارادت غیرک عزیمته و من ذا الذی قصدک بصدق الإرادة فلم تشفعه فی مراده أو من ذا الذی اعتمد علیک فی أمره فلم تجد باسعاده أو من ذا الذی استرشدک فلم تمنن بارشاده.
اللّهم عبدک الضعیف الفقیر و مسکینک اللّهیف المستجیر عالم أنّ فی قبضتک اذمّة التدبیر و مصادر المقادیر عن ارادتک و أنّک قد أقمت بقدسک حیوة لکل شیء و جعلته نجاة لکل حیّ فارزقه من حلاوة مصافاتک ما یصیر به الی مرضاتک وهب لی من خشوع التذلّل و خضوع التبتّل فی رهبة الاخبات و سلامة المحیاء و الممات ما تحضره به کفایة المتوکّلین و تمیّزه به رعایة المکفولین و تعزّه به ولایة المتّصلین المقبولین یا من هو ابرّ بی من الوالد الشّفیق و اقرب الیّ من الصاحب اللّزیق أنت موضع انسی فی الخلوة إذا اوحشنی المکان و لفظتنی الأوطان و فارقتنی الأُلّّاف و الجیران و انفردتُ فی محلّ ضنکٍ قصیر السّمک ضیّق الضّریح مطبق الصّفیح مهولٍ منظره ثقیلٍ مدرهُ مستقلّةٍ بالوحشة عرصته مستغشاةٍ بالظّلمة ساحته علی غیر مهادٍ و لا وسادٍ و لا تقدمة زادٍ و لا اعتدادٍ لمعادٍ فتدارکنی برحمتک التّی وسعت الأشیاء اکنافه و جمعت الأحیاء اطرافها و عمّت البرایا الطافها و عُد علیّ بعفوک یا کریم و لا تؤاخذنی بجهلی یا رحیم.
اللّهم ارحم من اکتنفته سیّئاته و احاطت به خطیئاته و حفّت به جنایاته. بعفوک ارحم من لیس له من عمله شافع و لا یمنعه من عذابک مانع ارحم الغافل عمّا اضلّه و الذّهل عن الأمر الذی خلف له ارحم من نقض العهد و غدر و علی معصیتک انطوی و اسرّ و جاهرک بجهله و ما استتر ارحم من القی علی وجهه قناء الحیاء و حسر علی رأسه جلبات الأتقیاء و اجترء علی سخطک بارتکاب الفحشاء فیا من لم یزل عفوّاً غفّاراً ارحم من لم یزل مسقطاً عتّاباً.
اللّهم اغفر لی ما مضی منّی و اختم لی بما ترضی به عنّی و اعقد عزائمی علی توبةٍ بک متّصلة و لدیک مستقبلةٍ تقیلنی بها عثراتی و تستر بها عوراتی و ترحم بها عبراتی و تجیرنی بها اجارة من معاطب انتقامک و تنیلنی بها المسرّة بمواهب انعامک یوم تبرز الأخبار و تعظم الأخطار و تبلی السرائر و تهتک الأستار و تشخص القلوب و الأبصار یوم لا ینفع الظّالمین معذرتهم و لهم اللّعنة و لهم سوء الدّار إنّک معدن الآلاء و الکرم و صارف الّلاواء و النّقم لا اله الّا أنت حسبی و کفی بک و کیلاً یا مالک خزائن الأقوات و فاطر اصناف البریّات و خالق سبع طرائق مسلوکات من فوق سبع ارضین مذللّات العالی فی وقار العزّ و المنعة و الداّئم فی کبریاء الهیبة و الرفعة و الجواد بنیله علی خلقه من سعةٍ لیس له حدّ و لا امد و لا یدرکه تحصیل و لا عدد و لا یحیط بوصفه احد.
الحمد لله خالق امشاج النّسم و مولج الأنوار فی الظلم و مخرج الموجود من العدم و السابق الازلیة بالقدم و الجواد علی الخلق بسوابق النّعم و العوّاد علیهم بالفضل و الکرم الذی لا یعجزه کثرة الأنفاق و لا یمسک خشیة الأملاق و لا ینقصه ادرارُ الأرزاق و لا یدرک باناسیّ الحداق و لا یوصف بمضامّةٍ و لا افتراقٍ.
احمده علی جزیل احسانه و اعوذ به من حلول خذلانه و استهدیه بنور برهانه و أومن به حقّ ایمانه و اشهدُ ان لا اله الّا الله وحده لا شریک له الذی عمّ الخلایق جدواه و تمّ حکمه فیمن اضلّ منهم و هداه و احاط علماً بمن اطاعه و عصاه و استولی علی الملک بعوائد فحواه فسبّحت له السماوات و اکنافها و الأرض و اطرافها و الجبال و اعراقها و الشجر و اغصانها و البحار و حیتانها و النجوم فی مطالعها و الأمطار فی مواقعها و وحوش الأرض و سباعها و مدر الأنهار و أمواجها و عذب المیاه و اجاجها و حبوب الریاح و اجاجها و کل ما وقع علیه وصف و تسمیة أو یدرکه حدّّ یحویه مما یتصوّر فی الفکر أو یتمثّل بجسمٍ أو قدبٍ أو ینسب الی عرَضٍ أو جوهرٍ من صغیر حقیر أو خطیرٍ کبیرٍ مقراً له بالعبودیة خاشعاً متضرعاً لمشیّته متواضعاً له الملک الذی لا نفاد لدیمومیّته و لا انقضاء لعدیّته و اشهد أنّ محمداً عبده الکریم و رسوله الطّاهر المعصوم بعثه و النّاس فی غمرة الضّلالة ساهون و فی غرّة الجهالة لاهون لا یقولون صدقاً و لا یستعملون حقّاً قد اکتنفتهم القسوة و حقّت علیهم الشّقوة الّا من احب الله انفاذه و رحمه و اعانه فقام محمّد صلّی الله علیه و اله فیهم مجدّاً فی انذاره مرشداً لأنواره بعزٍّ ثاقب و حکم واجب حتی تَالَّقَ شهاب الإیمان و تفرّق حزب الشیطان و اعزّ الله جنده و عبد وحده ثمّ اختاره الله فرفعه الی روح جنّته و فسیح کرامته فقبضه تقیّاً زکیّاً راضیاً مرضیّاً طاهراً نقیّاً و تمَّت کلمات ربّک صدقاً و عدلاً لا مبدّل لکلماته و هو السّمیع العلیم صلّی الله علیه و اله و ذوی رحمه و موالیه صلوة جلیلةً جزیلةً موصولةً مقبولةً لا انقطاع لمزیدها و لا اتّضاع لمشیدها و لا امتناع لصعودها تنتهی الی مقرّ أرواحهم و مقرّ فلاحهم فیضاعف الله لهم تحیّاتها و تشرّفُ لدیهم صلواتها فتلقیهم مقرونة بالّروح و السّرور محفوظة بالنّضارة و النوّر دائمةً بلا فناءٍ و لا فتور.
اللّهم اجعل اکمل صلواتک و اشرفها و اکمل تحیّاتک و الطافها و اشمل برکاتک و اعطفها و اجلّ هباتک و ارافها علی محمدٍ خاتم النبیّین و اکرم الأمیّین و علی أهل بیته الأصفیاء الطّاهرین و عترته النّجباء المختارین و شیعته الأوصیاء المواذرین من أنصاره و المهاجرین و ادخلنا فی شفاعته یوم الدین مع من دخل فی زمرته من الموحّدین یا اکرم الأکرمین و ارحم الرّاحمین.
اللّهم أنت الملک الذی لا تُملک و الواحد الذی لا شریک لک یا سامع السرّ و النجوی و لا دافع الضرّ و البلوی و یا کاشف العُسر و البؤسی و قابل العذر و العتبی و مسبل السّتر علی الوری جلّلنی من رأفتک با منٍ واقٍ و سمّعنی من رعایتک برُکنٍ باقٍ و اوصلنی بعنایتک الی غایة السّباق و اجعلنی برحمتک من أهل الرّعایة للمیثاق و اعمر قلبی بخشیة ذوی الأشفاق یا من لم یزل فعله بی حسناً جمیلاً و لم یکن بستره علیّ نجیلاً و لا بعقوبه علیّ عجولاً اتمم علیّ ما ظاهرت من تفضّلک و لا تؤاخذنی بما سترت علیّ عند نظرک سیّدی کم من نعمةٍ ظللت لانیق بهجتها لابساً و کم استدیت عنی من یدٍ طفقت بهدایتها منافساً و کم قلّدتنی من منّةٍ ضعفت قوای عن حملها و ذهلت فطنتی عن ذکر فضلها و عجز شکری عن جزائها و ضقت ذرعاً باحصائها قابلتک فیها بالعصیان و نسیت شکر ما اولیتنی فیها من الاحسان فمن اسوء حالاً منّی إن لم تتدارکنی بالغفران و توزعنی شکر ما اصطنعت عندی من فوائد الإمتنان فلست مستطیعاً لقضاء حقوقک إن لم تؤیّدنی بصحّة توفیقک سیّدی لو لا نورک عمیت عن الدّلیل و لو لا تبصیرک ضللتُ عن السبیل و لو لا تعریفک لم ارشد للقبول و لو لا توفیقک لم اهتد الی معرفة التأویل فیامن اکرمنی بتوحیده و عصمنی عن الضلالة بتسدیده و الزمنی اقامة حدوده لا تسلبنی ما وهبت لی من تحقیق معرفتک و احینی بیقینٍ اسلم به من الألحاد فی صفتک یا خیر من رجاه الرّاجون و اراف من لجأ إلیه اللّاجون و اکرم من قصده المحتاجون ارحمنی إذا انقطع معلوم عمری و دُرِس ذکری و امتحی اثری و بوّئت فی الضّریح مرتهناً بعملی مسئولاً عمّا اسلفته من فارط زللی منسیّاً کمن نُسی من الأموات ممّن کان قبلی ربّ سهّل لی توبةً إلیک و اعنّی علیها و احملنی علی محجة الاحباب لک و ارشدنی إلیها فإنّ الحول و القوّة بمعونتک و التّبات و الانتقال بقدرتک یا من هو ارحم بی من الوالد الشفیق و ابرّ بی من الولد الرّفیق و اقرب الیّ من الجار اللّصیق قرّب الخیر من متناولی و اجعل الخیرة العامّة فیما قضیت لی و اختم لی بالبرّ و التقوی عملی و اجرنی من کلّ عائقٍ یقطعنی عنک و کلّ قولٍ و فعلٍ یباعدنی منک و ارحمنی رحمة تشفی بها قلبی من کل شبهةٍ معترضة و بدعة ممرضة سیّدی خاب رجاء من رجا سواک و ظفرت یدا من بحاجته ناجاک و ضلّ من یدعوا العباد لکشف ضُرّهم الّا ایاک أنت المؤمّل فی الشّدة و الرّخاء و المفزع فی کلّ کربةٍ و ضرّاءٍ و المستجار به من کلّ فادحةٍ و لا واءٍ لا یقنط من رحمتک الّا من تولّی و کفر و لا ییأس منک الّا من عصی و اصرّ أنت ولییّ فی الدنیا و الآخرة توفّنی مسلماً و ألحقنی بالصالحین یا من لا یحرم زوّاره عطایاه و لا یسلم من استجاره و استکفاه. املی واقف علی جدواک و وجه طلبتی منصرف عمّن سواک و أنت الملیُّ بتیسیر الطّلبات و الوفیُّ بتکثیر الرّغبات فانجح لی المطلوب من فضلک برحمتک و اسمح لی بالمرغوب فیه من بذلک بنعمتک سیّدی ضعف جسمی و رق عظمی و کبر سنّی و نال الدّهر منّی و نفدت مدّتی و ذهبت شهوتی و بقیت تبعتی فجد بحلمک علی جهلی و بعفوک علی قبیح فعلی و لا تؤاخذنی بما کسبت من العظام فی سالف الأیام سیّدی أنا المعترف باساءتی المقرّ بخطائی الماسور باجرامی المرتهنُ بآثامی المتهوّر باسآءتی المتحیّرُ عن قصد طریقی انقطعت مقالتی و علل عمری و بطلت حجّتی فی عظیم وزری فأمنن علیّ بکریم غُفرانک و اسمح لی بعظیم احسانک فإنّک ذو مغفرةٍ للطالبین شدیدُ العقاب للمجرمین سیّدی إن کان صغرَ فی جنب طاعتک عملی فقد کبر فی جنب رجائک املی سیّدی کیف انقلب عندک بالخیبة محروماً و ظنّی بک إنّک تقلبنی بالنجاة مرحوماً سیّدی لم اُسلّط علی حسن ظنّی بک قنوط الایسین فلا تبطل لی صدق رجائی لک فی الاملین سیّدی عظم جرمی اذ بارزتک باکتسابه و کبر ذنبی اذ جاهرتک بارتکابه الّا أنّ عظیم عفوک یسع المعترفین و جسیم غفرانک یعمّ التوّابین سیّدی اذ دعانی الی الناّر منجیّی عقابک فقد دعانی الی الجنة مرجو ثوابک سیّدی إن اوحشتنی الخطایا من محاسن لطفک فقد انسنی الیقین بمکارم عطفک و إن انامتنی الغفلة عن الاستعداد للقائک فقد ایقظتنی المعرفة بقدیم الائک و إن غرُب لُبّی عن تقدیم ما یصلحنی فلم یغرب ایقانی بنظرک الیّ فیما ینفعنی و إن انقرضت بغیر ما اوجبت من السّعی ایّامی فبالإیمان امضیت السّالفات من اعوامی سیّدی جئت ملهوفاً قد لبستُ عدم فاقتی و اقامنی مقام الاذلّاء بین یدیک ضُرّ حاجتی سیّدی کرمت بکرمک فاکرمنی اذ کنت من سوّالک وجدت بمعروفک فاخلطنی بأهل نوالک.
اللّهم ارحم مسکیناً لا یجیره الّا عطاؤک و فقیراً لا یغنیه الّا جدواک سیدی اصبحت علی بابٍ من أبواب منحک سائلاً و عن التعرّض لسواک عادلاً و لیس من جمیل امتنانک ردّ سائل ملهوفٍ و مضطرٍّ لانتظار فضلک المألوف سیّدی إن حرمتنی رؤیة محمدٍ صلیّ الله علیه و اله فی دار السلام و اعدمتنی طوف الوصائف و الخدّام و صرفت وجه تأمیلی بالخیبة فی دار المقام فغیر ذلک منئّتنی نفسی منک یا ذاالّطول و الانعام سیدّی و عزّتک لو قرنتنی بالاصفاد و منعتنی سیبک من بین العباد ما قطعت رجائی عنک و لا صرفت وجه انتظاری للعفو عندک سیّدی لو لم تهدنی الی الإسلام لضللت و لو لم تثبتنی اذاً لزللت و لو تشعر قلبی الإیمان بک ما امنت و لا صدّقت و لو لم تطلق لسانی بدعائک ما دعوت و لو لم تعرّفنی حقیقة معرفتک ما عرفت و لو لم تدلّنی علی کریم ثوابک ما رغبت و لو تبیّن لی الیم عقابک ما رهبت فأسئلک سیّدی توفیقی لما یوجب ثوابک و تخلیصی ممّا یکسب عقابک سیّدی إن اقعدنی التخلّفُ عن السّبق مع الابرار فقد اقامتنی الثّقة بک علی مدارج الأخیار سیّدی کل مکروبٍ الیک یلتجی و کل محزون ایّاک یرتجی سمع العابدون بجزیل ثوابک فخشعوا و سمع المجرمون بسعة فضلک فطمعوا حتی ازدحمت عصائب العصاة من عبادک و عجّت الیک الألسن باصناف الدّعاء فی بلادک فکلّ املٍ ساق صاحبه الیک محتاجاً و کلّ قلبٍ ترکه و جیب الخوف الیک مهتاجاً سیّدی و أنت المسؤل الذی لا تسودّ لدیه وجوه المطالب و لم یردد راجیه فیزیله عن الحقّ الی المعاطب سیّدی إن اخطأت طریق النظر لنفسی بما فیه کرامتها فقد اصبت طریق الفرج بما فیه سلامتها سیّدی إن کانت نفسی استبعدتنی متمرّدةً علیّ بما یرجیها فقد استبعدتها الآن علی ما ینجیها سیّدی إن احجف بی زاد الطریق فی المسیر الیک فقد اوصلته بذخائر ما اعددته من فضل تعویلی علیک سیّدی إذا ذکرت رحمتک ضحکت لها عیون مسائلی و إذا ذکرت عقوبتک بکت لها جفون وسائلی سیّدی ادعوک دعاء من لم یدع غیرک فی دعائه و ارجوک رجاء من لم یقصد غیرک برجائه سیّدی و کیف اردُّ عارض تطلّعی الی نوالک و إنّما أنا فی هذا الخلق احد عیالک سیّدی کیف اُسکت بالافحام لسان ضراعتی و قد اقلقنی ما اُبهم علیّ من تقدیر عاقبتی سیّدی قد علمت حاجة جسمی الی ما قد تکفّلت لی من الرزق أیّام حیواتی و عرفت قلّة استغنائی عنه بعد وفاتی فیامن سمح لی به متفضّلاً فی العاجل لا تمنعنیه یوم حاجتی الیه فی الاجل فمن شواهد نعماء الکریم إتمام نعمائه و من محاسن الاء الجواد إکمال الآئه سیّدی لو لا ما جهلت من أمری لم استقلک عثراتی و لو لا ما ذکرت من شدّة التفریط لم اسکب عبراتی سیّدی فامح مثبتات العثرات بمسبلات العبرات وهب کثیر السیئات بقلیل الحسنات سیّدی إن کنت لا ترحم الا المجدّین فی طاعتک فالی من یفزع المقصّرون و إن کنت لا تقبل الّا من المجتهدین فالی من یلجأ الخاطئون و إن کنت لا تکرم الّا أهل الإحسان فکیف یصنع المسیئون و إن کان لا یفوز یوم الحشر الّا المتّقون فبمن یستغیث المذنبون سیّدی إن کان لا یجوز علی الصراط الّا من اجازَته براءةِ عمله فاَنیّ بالجواز لمن لم یتب الیک قبل دنوّ اجله و إن لم تجد الّا علی من عمّر بالزهد مکنون سریرته فمن للمضطرّ الذی لم یرضه بین العالمین سعیُ نقیّته سیّدی إن حجبت عن أهل توحیدک نظر تغمّدکَ بخیئاتهم اوقعهم غضبک بین المشرکین بکُرُباتهم سیّدی إن لم تشملنا یدُ احسانک یوم الورود اختلطنا فی الخزی یوم الحشر بذوی الجحود فأوجب لنا بالإسلام مذخور هباتک واصف ما کرّرته الجرائم بصفح صلاتک سیّدی لیس لی عندک عهد اتّخذته و لا کبیر عملٍ اخلصته الّا أنّی واثق بکریم افعالک راجٍ بجسیم افضالک عوّدتنی من جمیل تطوّلک عادةً أنت اولی باتمامها و وهبت لی من خلوص معرفتک حقیقةً أنت المشکور علی الهامها سیّدی ما جفّت هذه العیون لفرط بُکائها و لا جادت هذه الجفون بفیض مآئها و لا اسعدها نحیب الباکیات الثاکلات لفقد عرائها الّا بما اسلفته من عمدها و خطائها و أنت القادر سیّدی علی کشف عمائها سیّدی أمرت بالمعروف و أنت اولی به من المأمورین و حضضت علی اعطاء السّائلین و أنت خیر المسؤلین و ندبت الی عتق الرّقاب و أنت خیر المعتقین و حثثت علی الصّفح عن المذنبین و أنت اکرم الصّافحین سیّدی إن تلونا من کتابک سعة رحمتک اشفقنا من مخالفتک و فرحنا ببذل رحمتک و إذا تلونا ذکر عقوبتک جددنا فی طاعتک و فرقنا من الیم نقمتک فلا رحمتک تؤمننا و لا سخطک یُؤیِسنا سیّدی کیف یمتنع من فیها من طوارق الرّزایا و قد رشق فی کلّ دارٍ منها سهمٌ من سهام المنایا سیّدی إن کان ذنبی منک قد اخافنی فإنّ حسن ظنّی بک قد اجارنی و إن کان خوفک قد اربقنی فإنّ حُسن نظرک لی قد اطلقنی سیّدی إن کان قد دنا منّی اجلی و لم یقرّبنی منک عملی فقد جعلت الاعتراف بالذّنب اوجه وسائل عللی سیّدی من اولی بالرّحمة منک إن رحمت و من أعدل فی الحکم منک إن عذّبت سیّدی لم تزل برّاً بی أیّام حیوتی فلا تقطع لطیف برّک بی بعد وفاتی سیّدی کیف ایس من حسن نظرک بی بعد مماتی و أنت لم تولنی الّا جمیلاً فی حیوتی سیّدی عفوک اعظم من کلّ جرمٍ و نعمتک ممحاة لکلّ إثمٍ سیّدی إن کانت ذنوبی قد اخافتنی فإن محبّتی لک قد امنتنی فتولّ من أمری ما أنت أهله وعد بفضلک علی من قد غمره جهله یا من السِّرُّ عنده علانیة و لا تخفی علیه من الغوامضِ خافیة فاغفر لی ما خفی علی النّاس من أمری و خَفّف برحمتک من ثِقل الأوزار ظهری سیّدی سترت علیّ ذنوبی فی الدنیا و لم تظهرها فلا تفضحنی بها فی القیمة و استرها فمن احقّ بالسّتر منک یا ستّار و من اولی منک بالعفو عن المذنبین یا غفّار إلهی جودک بسط املی و سترُک قبل عملی فسرّنی بلقائک عند اقتراب اجلی سیّدی لیس اعتذاری إلیک اعتذار من یستغنی عن قبول عذره و لا تضرّعی تضرُّع من یستنکفُ عن مسئلتک لکشف ضُرِه فاقبل عذری یا خیر من اعتذر إلیه المسیئون و اکرم من استغفرهُ الخاطئون سیّدی لا تردّنی فی حاجةٍ قد افنیتُ عمری فی طلبها منک و لا اجد غیرک معدلاً بها عنک سیّدی لو اردتُ اهانتی لم تهدنی و لو اردت فضیحتی لم تسترنی فادم امتاعی بما له هدیتنی و لا تهتک عنّی ما به سترتنی سیّدی لو لا ما اقترقت من الذّنوب ما خِفتُ عقابک و لو لا ما عرفتُ من کرمِکَ ما رجوتُ ثوابک و أنت أکرم الأکرمین بتحقیق اَمل الاملین و ارحم من استرحم فی التجاوز عن المذنبین سیّدی القتنی الحسنات بین جودک و احسانک و القتنی السیّئات بین عفوک و غفرانک و قد رجوتُ أن لا یضیع بین ذین و ذین مسیء مرتهن بجریرته و محسن مخلص فی بصیرته سیّدی إذا شهد لی الایمان بتوحیدک و نطق لسانی بتمجیدک و دلّنی القرآن علی فواضل جودک فکیف لا یبتهج رجائی بتحقیق موعودک و لا یفرح امنیّتی بحسن مزیدک سیّدی إن عفوتَ بفضلک و إن عذّبت فبعدلک فیامن لا یرجی الّا فضله و لا یخشی الّا عدله امنن علیّ بفضلک و لا تستقض علیّ فی عدلک سیّدی ادعوک دعاء مُلحّ لا یملُّ مولاه و اتضرّعُ إلیک تضرّع من أقرََّ علی نفسه بالحجّةِ فی دعواه و خضع لک خضوع من یؤمّلکَ لاخرته و دنیاهُ فلا تقطع عصمة رجائی و اسمع تضرّعی و اقبل دعائی و ثبّت حجّتی علی ما اثبتُ من دعوای سیّدی لو عرفتُ اعتذاراً من الذّنب لأتیته فأنا المقرُّ بما احصیته و جنیته و خالفتُ امرک فیه فتعدّیته فهب لی ذنبی بالإعتراف و لا تردّنی فی طلبتی عند الانصراف سیّدی قد اصبتُ من الذّنوب ما قد عرفت و اسرفتُ علی نفسی ما قد علمت فاجعلنی عبداً إمّا طائعاً فاکرمته و إمّا عاصیاً فرحمته سیّدی کأنّی بنفسی قد اضجعت فی قعر حفرتها و انصرف عنها المشیّعون من جیرتها و بکی علیها الغریب لطولِ غُربتها و جاد علیها بالدّموع المشفق من عشیرتها و نادها من شفیر القبر ذَووا مَوَدّتها و رحمها المعادی لها فی الحیوة عند صرعتها و لم یخف علی النّاظرین إلیها فرطُ فاقتها و لا علی من قد راها توسّدت الثری عجز حیلتها فقلت ملائکتی فرید نایٍ عنه الأقربون و بعید جفاهُ الاهلون و وحیدٌ فارقه المال و البنون نزل بی قریناً و سَکَنَ اللّحد غریباً و کان لی فی دار الدّنیا داعیاً و لنظری له فی هذا الیوم راجیاً فتُحسنُ عند ذلک ضیافتی و تکونُ اشفق علیّ من اهلی و قرابتی.
إلهی و سیّدی لو اطبقت ذنوبی ما بین ثری الأرض الی اعنانِ السّماء و خرقتَ النّجوم غفرانک و لا صرفنی القنوطُ عن انتظار رضوانک سیّدی قد ذکرتک بالذّکر الذّی الهمتنیه و وحّدتک بالتّوحید الذّی اکرمتنیه و دعوتک بالدّعاءٍ الذّی علّمتنیه فلا تحرمنی برحمتک الجزاء الذّی وعدتنیه فمن النّعمة لک علیّ أن هدیتنی بحسن دعائک و من اتمامها أن توجب لی محمود جزائک سیّدی انتظرُ عفوک کما تنتظره المذنبون و لیس ایئسُ من رحمتک التّی یتوقّعها المحسنون إلهی و سیّدی انهملت بالسّکب عبرانی حین ذکرتُ خطایای و عثراتی و ما لها لا تنهمر و تفیضُ مآؤها و تذری و لستُ ادری و ما یکون مصیری و علی ما یتهجّمُ عند البلاغ مسیری یا اُنس کلّ غریبٍ مفردٍ آنِس فی القبر وحشتی و یا ثانی کلِّ وحیدٍ ارحم فی الثری طول وحدتی سیّدی کیف نظرک بین سکّان الثّری و کیفَ صنیعک بی فی دار الوحشة و البلی فقد کنت بی لطیفاً أیّام حیوة الدّنیا یا أفضل المنعمین فی الائه و انعم المفضلین فی نعمائه کَثُرت ایادیک فعجزتُ عن احصائها وضقت ذرعاً فی شکری لک لجزائها فلک الحمد علی ما اولیت من التّفضّلِ و لک الشّکرُ علی ما ابلیت من التّطوّل یا خیر من دعاه الدّاعون و افضل من رجاه الرّاجون بذمّة الإسلام اتوسّلُ إلیک و بحرمة القرآن اعتمدُ علیک و بمحمدٍ و أهل بیته استشفعُ و اتقرّب و اُقدّمهم أمام حاجتی إلیک فی الرّغب و الرّهب.
اللّهم فصلّ علی محمدٍ و أهل بیته الطّاهرین و اجعلنی بحبّهم یوم العرض علیک نبیهاً و من الأنجاس و الارجاس نزیهاً و بالتوسّل بهم إلیک مقرّباً وجیهاً یا کریم الصّفح و التجاوز و معدن المعارف و الجوائز کن عن ذنوبی صافحاً متجاوزاً و هب لی من مراقبتک ما یکونُ بینی و بین معصیتک حاجزاً سیّدی إنّ من تقرّبَ لدیک بالخیر منک لمکینٌ من موالاتک و إنّ من تحبّبَ إلیک لقَمین بمرضاتک و إنّ من تعرّف بک لغیر مجهولٍ و إنّ من استجار بک لغیر مخذولٍ سیّدی اتراک تُحرقُ بالنّار و قد طال ما خرّ ساجداً بین یدیک أم تراک تغلُّ الی الأعناق اکُفّاً طال ما تضرّعت فی دُعائها إلیک أم تراک تقیّد بانکالِ الجحیم أقداماً طال ما خرجت من منازله طمعاً فیما لدیک مَنّاً منک علیها لا مَنّاً منهاعلیک سیّدی کم من نعمةٍ لک علیّ قلّ لک عندها شکری و کم من بلیّةٍ ابلیتنی بها عجز عنها صبری فیامن قلّ شکری عند نعمه فلم یحرمنی و عجز صبری عند بلیّته فلم یخذلنی جمیل فضلک علیّ ابطرنی و جمیل حلمک عنّی غرّنی سیّدی قویتُ بعافیتک علی معصیتک و انفقت نعمتک فی سبیل مخالفتک و افنیتُ عمری فی غیر طاعتک فلم یمنعک جراتی علی ما عنه نهیتنی و لا انتهاک ما منه حذّرتنی إن سترتنی بحلمک السّاترُ و حجبتنی عن عین کلّ ناظرٍ و عدتَ بکریم ایادیک حین عدت بارتکاب معاصیک فأنت العوّاد بالاحسان و أنا العوّاد بالاعصیان سیّدی اتیتک معترفاً لک بسوء فعلی خاضعاً لک باستکانة ذلّی راجیاً منک جمیل ما عرّضتنیه من الفضل الذّی عوّدتنیه فلا تصرف رجائی من فضلک خائباً و لا تجعل ظنّی بتطوّلک کاذباً سیّدی إنّ آمالی فیک یتجاوز امال الاملین و سؤالی إیّاک لا یشبه سؤال السائلین لأنّ السائل إذا منع امتنع عن السؤال و أنا فلا غنی بی عنک فی کلّ حالٍ سیّدی غِرّتی بک حلمک عنّی إذا حلمت و عفوک عن ذنبی اذ رحمت و قد علمتُ إنّک قادرٌ أن تقول للأرض خُذیه فتأخُذنی و للسّماء امطریه حجارة فتمطُرنی و لو امرت بعضی أن یأخذ بغضاً لما امهلنی فأمنن علیّ بعفوک عن ذنبی و تُب علیّ توبةً نصوحاً تطهّرُ بها قلبی سیّدی أنت نوری فی کلّ ظلمةٍ و ذخری لکلّ مُلمَّةٍ و عمادی عند کُلّ شدّةٍ و انیسی فی کلّ خلوةٍ و وحدةٍ فاعذنی من سوء مواقف الخائبین و استنقذنی من ذلِّ مقام الکاذبین سیّدی أنت دلیلُ من انقطع دلیلهُ و امل من امتنعَ تأمیله فإن کانت ذنوبی حالت بین دُعائی و اجابتک فلم یحل کرمک بینی و بین مغفرتک و إنّک لا تُضلّ من هدیت و لا تُذلّ من والیت و لا یفتقرُ من اغنیت و لا یسعَدُ من اشقیت و عزّتک لقد اجبتُکَ محبّةً استقرّت فی قلبی حلاوتُها و انست نفسی ببشارتها و محالٌ فی عدلٍ اقضیتک أن تَسُدّ أبواب رحمتک عن معقدی محبّتک سیّدی لو لا توفیقُک ضلّ الحائرون و لو لا تسدیدک لو ینجُ المستغفرون أنت سهّلت لهم السّبیل حتی و صلوا و أنت أیّدتُهم بالتّقوی حتّی عملوا فالنّعةُ علیهم منک جزیلة و المنّة منک لدیهم موصولة سیّدی اسئلک مسئلة مسکینٍ ضارعٍ مستکینٍ خاضعٍ أن تجعلنی من الموقنین خبراً و فهماً و المحیطین معرفَةً و علماً إنّک لم تنزل کتبک الّا بالحقّ و لم ترسل رُسلک الّا بالصّدق و لم ترسل رُسُلک الّا بالصّدق و لم تترک عبادک هملاً و لا سدیً و لم تدعهم بغیر بیانٍ و لا هدیً و لم ترض منهم بالجهالة و الإضاعة بل خلقتهم لیعبدوک و رزقتهم لیحمدوک و دلّلتهم علی وحدانیّتک لیوحّدوک و لم تکلّفهم من الأمر ما لا یطیقون و لم تخاطبهم بما یجهلون بل هم بمنهجک عاملون و بحجّتک مخصوصون أمرک فیهم نافذ و قهرک بنواصیهم اخذٌ تجتبی من تشاء فتدنیه و تهدی من اناب ألیک من معاصیک فتُنجیه تفضّلاً منک بجسیم نعمتک علی من ادخلته فی سعة رحمتک یا اکرم الأکرمین و اراف الرّحمین.
سیّدی خلقتنی فاکملت تقدیری و صوّرتنی فاحسنت تصویری فصرتُ بعد العدم موجوداً بعد المغیب شهیداً و جعلتنی بتحنّن رافتک تامّاً سویّاً و حفظتنی فی المهد طفلاً صبیّاً و رزقتنی من الغذاء سائغاً هنیئاً ثُمّ وهبتَ لی رحمة الاباء و الامّهات و عطفت علیّ قلوب الحواضن و المربّیات کافیاً لی شرور الإنس و الجان مسلّماً لی من الزّیادة و النّقصان حتی افصحت ناطقاً بالکلام ثمّ انبتنی زائداً فی کلّ عامٍ و قد اسبغتَ علیّ ملابس الأنعام ثمّ رزقتنی من الطاف المعاش و أصناف الرّیاش و کنفتنی بالرّعایة فی جمیع مذاهبی و بلّغتنی ما احاولُ من سائر مطالبی إتماماً لنعمتک لدیّ و ایجاباً لحجّتک علیّ و ذلک أکثر من أن یُحصیهُ القائلون او یثنی بشکره العاملون فخالفت ما یقرّبنی منک و اقترفت ما یباعدنی عنک فظاهرت علیّ جمیل سترک و ادّبتنی بحسن نظرک و برّک و لم یباعدنی عن احسانک تعرّضی لعصیانک بل تابعت علیّ فی نعمک و جُدت علیّ بفضلک و کرمک فإن دعوتُک اجبتنی و إن سئلتک اعطیتنی و إن شکرتک زدتنی و إن امسکتُ عن مسئلتک ابتدأتنی فلک الحمد علی بوادی ایادیک و توالیها حمداً یضاهی الائک و یکافیها سیّدی سترت علیّ فی الدنیا ذنوباً ضاق علیّ منها المخرج فأنا الی سترها علیّ فی القیامة احوج فیامن جلّلنی بستره عن لواحظ المتوسّمین لا تزل سترک عنّی علی رؤس العاملین سیّدی اعطیتنی فاسنیت حظیّ و حفظتنی فاحسنت حفظی و غذّیتنی فانعمت غِذائی و حَبوتنی فاکرمت مثوای و تولّیتنی بعوائد البرّ و الاکرام و خصصتنی بنوافل الفضل و الأنعام فلک الحمد علی جزیل جودک و نوافل مزیدک حمداً جامعاً لشکرک الواجب مانعاً من عذابک الواصب مُکافئاً لما بذلتهُ من اقسام المواهب سیّدی عوّدتنی اِسعافی بکلّ ما اسئلک و اجابتی الی تسهیل کُلّ ما اُحاوله و أنا اعتمدک فی کلّ ما یعرض لی من الحاجات و اُنزل بک کلّ ما یخطر ببالی من الظّلمات واثقاً بقدیم تطوّلک و مدلّاً بکریم تفضّلک و اطلب الخیر من حیث تعوّدته و التمسُ النّحج من معدنه الذّی تعرّفتُه و اعلم أنک لا تکلّ الّلاجین إلیک الی غیرک و لا تُخلی الرّاجین لحُسن تطوّلکَ من نوافل برّکَ سیّدی تتابَعَ منک البرُّ و العطاء فلزمنی الشکر و الثناء فما من شیء انشره و اطویه من شکرک و لا قولٍ اعیده و اُبدیه فی ذکرک الّا کنت له أهلاً و محّلاً و کان فی جنب معرفتک مستصغراً مستقلّاً سیّدی استزیدک من فوائد النّعم غیر مستبطئ منک فیه سنّی الکرم و استعیذَ بک من بوادر النّقم غیر مخیلٍ فی عدلک خواطر التّهم سیّدی عظم قدر من اسعدته باصطفائک و عَدم النّصرَ من ابعدته من فنائک.
سیّدی ما اعظم روح قلوب المتوکّلین علیک و انحج سعی الاملین لمّا لدیک سیّدی أنت انقذت اولیائک من حیرة الشکوک و اوصلت الی قلوبهم حیرة الملوک و زیّنتهم بحلیة الوقار و الهیبة و اسبلتَ علیهم ستور العصمة و التوبةِ و سیّرت هممهم فی ملکوت السّماء وحبوتهم بخصائص الزّوائد و الحباء و عقدت علی قلوبهم بحبل محبّتک و اثرت خواطرهم بتحصیل معرفتک فهم فی خدمتک منصرفون و عند امرک و نهیک واقفون و بمناجاتک انسون و لک بصدق الارادة مجالسون و ذلک برأفة تحنّنک علیهم و ما اسدیت من جمیل مننک الیهم سیّدی بک وصلوا الی مرضاتک و بکرمک استشعروا ملابس موالاتک سیّدی فاجعلنی ممن ناسبهم من أهل طاعتک و لا تدخلنی فیمن جانبهم من أهل معصیتک و اجعل ما اعتقدته من ذکرک خالصا شبه الفتن سالماً من تمویه الأسرار و العلنِ مشوباً بخشیتک فی کُلّ اوانٍ مقرّباً من طاعتک فی الاظهار و الأبطان داخلاً فیما یؤیّدهُ الدّین و یعصمه خارجاً ممّا تبنیه الدنیا و تهدمه منزّهاً عن قصد احدٍ سواک وجیهاً عندک یوم اقوم لک و القاک محصّناً من لواحق الرّیاء مبرّئاً من بوائق الأهواء عارجاً الیک مع صالح الأعمال بالغدوّ و الاصال متّصلاً لا تنقطع بوادرهُ و لا یدرک اخره مثبّتاً عندک فی الکتب المرفوعة فی علّییّن مخزوناً فی الدّیوان المکنون الّذی یشهده المقرّبون و لا یمسّه الّا المقرّبون.
اللّهم أنت ولیُ الأصفیاء و الأخیار و لک الخلق و الیک الاختیار و قد البستنی فی الدنیا ثوب عافیتک و اودعت قلبی صواب معرفتک فلا تخلنی فی الاخرة عن عواطف رأفتک و اجعلنی ممّن شمله عفوک و لم ینله سطوتک یا من یعلمُ علل الحرکات و حوادث السّکون و لا تخفی علیه عوارض الخطرات فی محالّ الظّنون اجعلنا من الذین اوضحت لهم الدّلیل علیک و فسحت لهم السّبیل الیک فاستشعروا مدارع الحکمة و استطرقوا سبل التوبة حتّی اناخوا فی ریاض الرّحمة و سلموا من الاعتراض بالعمصة إنّک ولیُّ من اعتصم بنصرک و مجازی من اذعن بوجوب شکرک لا تبخل بفضلک و لا تُسئلُ عن فعلک جلّ ثناؤکَ و فضُل عطاؤک و تظاهرت نعماؤک و تقدّست اسماؤک فبتسییرک یجری سدادُ الامور و بتقدیرک یُمضی انقیاد التّدبیرُ تجیرُ و لا یُجارُ منک و لا لراغبٍ مندوحةٌ عنک سُبحانک لا اله الّا أنت علیک توکّلی و الیک یفد املی و بک ثقتی و علیک معوّلی و لا حول لی عن معصیتک الّا بتسدیدک و لا قوّة لی علی طاعتک الّا بتأییدک لا اله الّا أنت سبحانک إنّی کنت من الظّالمین یا ارحم الرّاحمین و خیر الغافرین و صلّی الله علی محمدٍ خاتم النبیّین و علی أهل بیته الطّاهرین و اصحابه المنتجبین و سلّم تسلیماً کثیراً و حسبنا اللهُ وحده و نعم المعین یا خیر مدعوٍّ و یا خیر مسئولٍ و اکرم مأمولٍ و یا اوسع من اعطی و یا خیر مرتجی ارزقنی و اوسع رزقی رزقاً واسعاً مبارکاً طیّباً حلالاً لا تعذّبنی علیه و سبّب لی ذلک من فضلک إنّک علی کلّ شیء قدیر یا ارحم الرّاحمین.
پی نوشتها:
[1] علامه میرزا عبد الله اصفهانی از اعلام قرن دوازدهم در کتاب (الصحیفة الثالثة السجادیه ) دو مناجات بنام انجیلیه نقل کرده بنام : المناجات الانجیلیة الطویله و المناجات الانجیلیة الوسطی که مناجات دوم نسبت به اولی خلاصه تر است و ما در اینجا مناجات انجیلیه طویله را نقل می کنیم.
[2] میرزا عبد الله الاصبهانی، الصحیفة الثالثة السجادیة، ص 100، منشورات مکتبة الثقلین، قم 1400ق.
[3] همان، ص100-154.
منبع: www.islamquest.net
