"صبر" یک اصل کلی و اساس اسلامی است که در موردی از قرآن با نماز همراه ذکر شده است [1] شاید به این دلیل که نماز در انسان" حرکت" می‌آفریند و دستور صبر، مقاومت ایجاب می‌کند، و این دو یعنی" حرکت" و" مقاومت" هنگامی که دست به دست هم دهند عامل اصلی هر گونه پیروزی خواهند شد.
اصولاً هیچ گونه نیکی، بدون ایستادگی و صبر ممکن نیست، چون به پایان رساندن کارهای نیک حتماً استقامت لازم دارد.
مردم در برابر حوادث ناگوار به چند گروه تقسیم می شوند.
1- گروهی فورا دست و پای خود را گم می کنند و به گفته قرآن بنا بر جزع و فزع می گذارند. [2]
2- گروه دیگری دست و پای خود را گم نمی کنند و با تحمل و برد باری در برابر حادثه می ایستند. [3]
3- گروه دیگری هستند که علاوه بر تحمل و برد باری، شکر گزاری هم دارند.
4- گروه دیگری هستند که در برابر اینگونه حوادث عاشقانه به تلاش و کوشش بر می‌خیزند و برای خنثی کردن اثرات منفی حادثه، طرح ریزی می‌کنند، جهاد و پیکار خستگی ناپذیر به خرج می‌دهند و تا مشکل را از پیش پا بر ندارند آرام نمی‌گیرند.
امام صادق (ع) می فرماید:"صبر نسبت به ایمان مانند سر است در مقابل تن، تن بی‌سر بقایی ندارد و ایمان بدون صبر نیز، ارزشی نخواهد داشت". [4]
در حقیقت پشتوانه همه برنامه های سازنده فردی و اجتماعی، همان شکیبایی و استقامت است و اگر آن نباشد هیچکدام از آنها به سامانی نمی‌رسد، چرا که در مسیر هر کار مثبتی مشکلات و موانعی است که جز با نیروی استقامت نمی‌توان بر آنها پیروز شد، نه وفای عهد بدون استقامت و صبر میسر است، و نه حفظ پیوندهای الهی، و نه ترس از خدا و دادگاه قیامت، و نه اقامه صلاة و انفاق از مواهب الهی، و نه جبران خطاها بوسیله حسنات!
بنابراین؛انسان باید با تلاش های فکری و عملی،صبر را در درون خود شکوفا کرده و پرورش دهد.
سعی کنید اثرات ونتایج عقلی و شرعی صفات خوبی که داشته اید برای خود مجدداً بیان کنید،این کار نه برای این موقعیت، بلکه در تمام مدت عمر نیاز است،با خواندن برخی از روایات پیرامون موضوع مورد نظر مانند کمک به هم نوع،حل مشکلات مسلمانان،و غیره،شوق و نشاط دوباره خود را در این موارد باز یابید،هم نشینی با دوستانی که به این امور اهمیت می د هند بسیار مهم است و در مقابل افکار منفی دوستان، می تواند مانعی در این راه باشد.
پی نوشتها:
[1] خداوند می فرماید: واستعینوا بالصبر و الصلاة،بقره،45.
[2] إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاً،معارج، 20.
[3] مکارم شیرازی،ناصر،تفسیر نمونه،ج9، ص 272،دار الکتب الاسلامیه،تهران،1374.
[4] کلینی ،محمد بن یعقوب ،کافی ج 2، ص 87،دار الکتب الاسلامیه،تهران،1417.
منبع: www.islamquest.net
